Morgunblaðið - 02.07.2000, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ________________________________________________SUNNUDAGUR 2. JLfLÍ 2000 B 15
DÆGURTÓNLIST
Á mörkum
tveggja
heima
TILRAUNAMENNSKA lifir ogýmsir stunda
það að bræða saman ólíkar stemmningar og
strauma. Þar í flokki er hljómsveit sem kallar
sig Ampop og sendir frá sér fyrstu breiðskíf-
una á næstu dögum.
Ampop skipa joeir Birgir Hilmarsson og
Kjartan F. Olafsson, „tveir inniíherberg-
irokkarar" eins og þeii- kalla það. Birgir spilai'
á bassa og syngur, en Kjartan sér um forritun
og hljómborð. Platan væntanlega, Nature is
Not a Virgin, er búin að vera í smíðum í hálft
annað ár í öflugu heimastúdíói sem þeir hafa
komið sér upp, en hinn langa vinnutíma segja
þeir hafa verið nauðsynlegan til að ná rétta
hljómnum. „Afraksturinn er ferskur ávöxtur,
sprengja inn í íslenskt tónlistarlíf," segja þeir
og skella uppúr.
Einn með öllum
FÁAR hljómsveitii- hafa gengið í gegnum
aðra eins erfiðleika og breska sveitin
Verve sem hætti á hátindi ferils síns fyrir
stuttu. Framan af var gegndarlaust sukk
hreyfíafl sveitarinnar og þegar því sleppti
sköpuðu illlvígar deilur milli leiðtoga hennar
spennu sem skilaði sér í magnaðri tónlist.
Höfuðpaur Verve, Richard Ashcroft, hóf fyr-
ir skemmstu sólóferil með skífunni Alone
With Everybody, Einn með öllum.
Verve varð til í Wigan fyrir tíu árum og
tók sveitina ekki langan tíma að komast á út-
gáfusamning. Fyrstu lögunum var vel tekið
og fyrsta breiðskífan, A Storm In Heaven,
sem kom út 1993, var einróma lofuð af gagn-
rýnendum. Plötukaupendur létu sér þó fátt
um fínnast og ólánið elti sveitina á tónleika-
ferðalagi hennar að fylgja skífunni eftir.
Þegar kom að annarri skífu Verve, A
Northern Soul, var Asheroft búinn að finna
fjölina sína sem lagasmiður og smám saman
varð hann helsti hugmyndasmiður þeirra fé-
laga. A Northern Soul fékk frábæra dóma og
þykir með því besta sem bresk rokksveit
sendi frá sér á áratugnum, en seldist ekki
nema miðlungi vel. Villt tónleikaferð um
heiminn til að kynna skífuna og ótæpileg
vímuefnaneysla í bland við vonbrigði vegna
slakrar sölu urðu til þess að upp úr ótraustu
samstarfi þeirra Ashcrofts og McCabes
slitnaði og virtist sem þeir myndu aldrei ná
saman á ný. Eftir stutt hlé hóf Ashcroft að
semja lög af krafti, enda hugðist hann kalla
sama í nýja sveit eða hefja sólóferil. Hann sá
þó að sér og taldi McCabe á að taka upp
þráðinn. Platan sem varð svo svanasöngur
sveitarinnar, Urban Hymns, sló öll sölumet,
hefur selst í um átta milljónum eintaka, og
almennt talin það besta sem sveitin hafði
sent frá sér.
Eins og getið er hætti Verve fyrir stuttu,
enn og aftur vegna ósættis þeirra Ashcrofts
og McCabes, en McCabe hætti rétt í þá
mund sem sveitin var að leggja upp í tón-
leikaferð um Bandaríkin. Hvort þeir eiga eft-
ir að ná saman á ný er ekki gott að segja, en
eykur ekki líkurnar á sáttum að Ashcroft
hefur hrint úr vör sólóferli sínum með breið-
skífunni sem getið var í upphafi.
Ashcroft segir svo frá að hljómsveitin hafi
ævinlega skipt sig minna máli en tónlistin
sjálf og þannig hafi hann verið langt kominn
með skífuna nýju þegar þeir félagar ákváðu
að hætta. Hann er ekki að sýta sveitina, segir
að það gefi sér svo margfalt meiri möguleika
að vera einn á ferð og loks sé honum fært að
koma því á band sem hann heyri í höfði sér.
Morgunblaðið/Ami Sæberg
Til að kynna skífuna
hafa þeir félagar undir-
búið tónleikaprógramm og
segja að það hafi ekki ver-
ið mikið mál, tónlistin sé
þannig saman sett að það
sé lítið mál að spila hana á
tónleikum, en trommurn-
ar hafa þeir á bandi. „Við
náum ekki sömu stemmningu og Skítamórall,“
segh’ Kjartan, „enda erum við ekki nema tveir.
Við náum þó upp stemmningu engu að síður.“
Birgir hefur verið í ýmsum hljómsveitum
undanfarin átta ár, þar á meðal Panorama og
Sinn Fein, en síðastliðin tvö ár eða svo hefur
hann einnig verið að vinna að Ampop-tónlist
með Kjartani. „Við vorum saman í MS og
Kjarri gaf mér kassettu með því sem hann var
að bauka einn. Mér fannst það svo skemmtilegt
að ég vildi endilega prófa að vinna með honum
og í fyrstu atrennu varð til lag sem við kölluð-
um Ampop, ambient popp,“ segir Birgir og
bætir við að það lag hafi síðan fest við samstarf
þehra félaga og sé í raun bráðgott.
Lagið Ampop kom út á safnskífu frá Error
Músík fyrh- tveimur árum og þar með voru þeir
félagar komnir af stað. „Panorama og Sinn
Fein náðu aldrei því sem mér fannst að byggi í
þeim, en með Ampop gengm- það fullkomlega
upp,“ segir Birgir og Kjartan bætir við að þeir
félagar séu bæði stoltir og ánægðir með frum-
burð sinn.
Á plötunni eru ellefu lög, þar með ambient-
verk sem lokar plötunni. Þeir segja að tónlistin
sé á mörkum tveggja heima, rafmagnaðs gítar-
popps og ambienthljóma, og þeir segja að
menn hafi líkt því sem þeir eru að gera við
blöndu af Radiohead og Depeche Mode. „Við
emm bara að spila Ampop og finnst við ekki
líkjast neinu nema okkur,“ segja þeir ákveðnir.
Þeh1 félagar segjast báðir vera tilbúnir til að
gera það sem þarf til að komast áfram og segj-
ast telja að Ámpop eigi gott erindi inn á ís-
lenskan markað með sterka plötu. „Vonandi
eiga menn eftir að taka okkur vel, en það mun
ekki standa á okkur að kynna plötuna.“
Eftir Árna
Matthíasson
Yfirveguð áferð
ÞEGAR MEST gekk á í
breska rokkinu fyrir
nokkrum árum tóku ekki
margir eftir lágstemmdri
og innhverfri breiðskífu
sveitar sem hét því sér-
kennilega nafni Mojave
3. Smám saman síaðist
þó áreynslulaus tónlist-
in inn í hlustir manna
og upp frá því hafa
menn beðið hverrar
skífu sveitarinnar
með eftirvæntingu.
Mojave 3 var
stofnuð upp úr sveit-
inni mögnuðu
Slowdive eftir að sú
missti útgáfusamn-
ing sinn. Þau Neil
Halstead, Rachel
Goswell og Ian
McCutcheon
breyttu um nafn
og smám saman
um stefnu og sendu loks
sex laga prufuupptökur til 4AD út-
gáfunnar. Þar þóttust menn hafa him-
in höndum tekið og gáfu upptökurnar
nánast óbreyttar út sem Ask Me Tom-
orrow fyrir fjórum árum. Þykir sú
skífa hreinasta afbragð. Lítið síðri
þótti mönnum plata númer tvö, Out of
Tune, en á henni var sveitin búin að
taka kúrsinn frá draumarokkinu sem
einkenndi Slowdive og í ljóðrænni
tónlist.
Neil Halstead, sem syngur, leikur á
gítar og semur lög og texta, hefur iðu-
lega lýst andúð sinni á poppleiknum
sem hljómsveitir iðka vestan hafs og
austan enda segist hann helst vilja
vera utan við heimsins glaum til að
geta einbeitt sér að tónlistinni. Liður í
því var að setjast að í Cornwall þar
sem sveitin kom sér upp hljóðveri og
hefur haldið sig þar að mestu. Plata
númer tvö og sú nýjasta, Excuses for
Tvavellers, voru teknar þar upp og
hugsanlega er yfirveguð og rólyndis-
leg áferð tónlistarinnar þannig til
komin.
EKKIER gott að segja hve margir muna eftir
rokksveitinni The Cult, enda orðið alllangt.
um liðið síðan sú sendi frá sér plötu. Fyrir
skemmstu kom út safnskifa með smáski'fum sem
sveitin sendi frá sér á sinum mektarárum 1984 til
1995.

The Cult er fyrst getið í sögubókuin sem Sout-
hern Death Cult, en lciðtogi þeirrar sveitar var
stertimennið Ian Astbury. Astbury var prýðis
söngvari og liðtækur lagasmiður en þótti samstarf-
ið ekki ganga sem skyldi og lagði því sveitina af og
stofnaði aðra, Death Cult, meðal annars með gítar-
leikaranum Billy Duffy. Þeir Astbury og Duffy
náðu vel saman og eftir að þeir voiu búnir að stytta
nafnið í Cult gekk þeim allt í haginn.
Upp úr miðjum níunda áratugnum náði Cult tals-
verðum vinsældum í heimalandinu og miklum vin-
sældum vestan hafs, enda kunnu og kunna banda- *
rísk ungmenni, vel að mcta uppskrúfað montrokk.
Þeir félagar tóku vinsældunum full fagnandi, þvi'
ekki leið á löngu að sukksamt li'ferni var farið að
draga úr þeim mátt. 1991 kom skífan Ceremony
sem seldist frekar illa og si'ðasta hljóðversskífa
sveitarinnar kom svo út 1995 og þá með all breytt-
um mannskap. Síðan hefur lítið heyrst í þeim félög-
um Astbury og Duffy.