Morgunblaðið - 13.11.1996, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 13. NÓVEMBER 1996 39
inni. Þegar við Bjami unnum mest
saman á árunum 1983-1994 var
Bjami orðinn aldraður maður. Þótt
hann hefði áhuga á framtíðinni
hafði hann meiri áhuga á nútíðinni
en langmestan áhuga á fortíðinni.
Stundum fannst mér ekki skipta
máli upp á hveiju ég fitjaði við
Bjarna. Alltaf tókst honum að víkja
talinu að fortíðinni. Þótt fortíðin
væri ungum manni e.t.v. ekki hug-
leiknust varð ég þó að viðurkenna
að Bjarni var mikill fróðleiksbrunn-
ur og hafði mörgu að miðla til mín
sem arftaka síns.
Það skal játað hér að ef Bjama
hefði ekki notið við við fráfall afa
míns árið 1949, væri G.J. Fossberg
vélaverzlun ekki til. Það var Bjami
sem tók við rekstrinum sem væri
hans eiginn og byggði fyrirtækið
algjörlega upp ásamt samstarfsfólk-
inu. Það getur fjölskylda mín aldrei
fullláunað. Við fráfall sitt árið 1979,
arfleiddi amma mín, Jóhanna Foss-
berg, hann að nokkurri hlutabréfa-
eign í fyrirtækinu og var hann svo
sannarlega vel að því kominn.
Enda þótt ég kynntist Bjama
ekki fyrr en hann var kominn yfir
miðjan aldur, varð mér þó snemma
ljóst hvílíkt glæsimenni hann var.
Sem ungur maður hlýtur hann að
hafa verið sérstaklega fríður og
karlmannlegur, hreyfíngarnar rösk-
ar og málrómurinn sterkur. Það
sópaði að Bjama R. Jónssyni hvar
sem hann fór.
Mér er sérstaklega minnisstætt
samstarf Bjama og Ingólfs Péturs-
sonar verzlunarstjóra sem starfaði
með Bjarna frá árinu 1941 til dán-
ardags 1984. Samvinna þeirra var
einstök og um fáa menn talaði
Bjami af eins mikilli virðingu. Móð-
ir mín vann einnig á skrifstofunni
hjá Bjama þangað til hún gifti sig
1957 og aftur fra árinu 1976 til
dánardags 1987.
Þegar fyrirtækinu var breytt í
hlutafélag árið 1943, leitaði Bjami
til vel þekkts lögmanns í Reykjavík,
Magnúsar Thorlacius hrl., og fól
honum að annast þann löggeming.
Þá kynntist Magnús yngstu dóttur
Gunnlaugs, Hönnu Fossberg, sem
leiddi svo til hjónabands mörgum
ámm síðar og eru þar komnir for-
eldrar þess sem þetta skrifar. Bjami
hefur því á margan hátt orðið ör-
lagavaldur í minni fjölskyldu.
Bjami missti konuna sína, hana
Kristrúnu sem aldrei var kölluð
annað en Bubba, árið 1986. Það
var býsna mikið áfall fýrir hann en
dætur áttu þau tvær og naut hann
stuðnings þeirra. Einkum kunni
hann að meta að dvelja á Vatns-
leysu í Biskupstungum hjá Höllu
dóttur sinni.
Lítið var um að Bjarni tæki sér
sumarfrí á lífsleiðinni. Veiði var þó
aðaláhugamálið auk skógræktar
auk þess sem Bjarni hafði yndi af
góðum söng.
Ég ætla að leyfa mér að fullyrða
að Bjarni hafi verið einn af fremstu
laxveiðimönnum þessa lands og
mun veiðimet sem hann og félagar
hans settu eitt sinn í Norðurá
standa enn eftir því sem ég bezt
veit. Enn fremur hefur sagt mér
mætur maður, að Bjami hafí verið
einna fróðastur íslendinga um skot-
vopn og kemur þar til gríðarlegur
áhugi og elja við að sökkva sér nið-
ur í eriend fræðirit um þetta efni
s.s. „Shooter’s Bible“ sem hann
átti mörg bindi af.
í dag er höfðingi kvaddur. Fyrir
mína hönd og fjölskyldu minnar
votta ég aðstandendum samúð
mína.
Einar Örn Thorlacius.
Við fráfall góðvinar reikar hug-
urinn óralangt aftur í tímann. Á
fjórða áratugnum tíðkaðist að efna-
litlir ungir menn gengju í stúku í
leit að góðum félagsskap og
skemmtun. Vorum við Bjarni með-
limir hvor í sinni stúkunni án þess
að þekkjast. í ársbyijun 1933 var
sett upp leiksýning, þar sem Bjarni
stóð á sviði en ég var við að
„maska“ eins og það var kallað.
Eftir leiksýningu var nokkmm þátt-
takendum boðið í kaffi upp á Skóla-
vörðustíg. Þar tókum við Bjarni tal
saman og ákváðum síðan að hittast
næsta laugardag og fara í göngu-
ferð. Þetta var upphafið á óijúfandi
vináttu, sem entist ævilangt.
Við kynni okkar bjó Bjarni með
föður sínum, sem þá var ekkjumað-
ur, og systkinum á Barónsstíg 11.
Þangað var afar gaman að koma
hitta fólkið og spjalla. Kynntist ég
Jóni föður hans, sem var bæði
myndarlegur og skemmtilegur
maður, svo Bjarni átti ekki langt
að sækja glæsilegt útlit og einstaka
lund. Að loknu prófí úr Verslunar-
skóla íslands gerðist Bjarni skrif-
stofumaður hjá litlu fyrirtæki, Véla-
verslun G.J. Fossberg. Varð hann
síðan forstjóri fyrirtækisins, sem
óx og dafnaði í höndum hans. Bjarni
eyddi allri sinni starfsævi hjá fyrir-
tækinu.
Sameiginleg áhugamál okkar
voru útivist og veiðiskapur. Báðir
vorum við miklir náttúruunnendur,
heillaðir af tign og fegurð fjallanna.
Við byijuðum veiðiskapinn í Meðal-
fellsvatni, síðan í Laxá í Kjós og
fímmtán sumur nutum við þess að
veiða lax í Norðurá í Borgarfírði.
Eftirminnilegar eru árshátíðir
Stangaveiðifélagsins á þessum
árum, þar sem konurnar klæddust
glæsilegum síðum kjólum og herr-
arnir kjólfötum.
Fljótlega byggði Bjami veiðikofa
víð Meðalfellsvatn, sem með stækk-
un og breytingum varð að notalegu
sumarhúsi, sem Qölskyldan kunni
vel að meta. Þá eru ótaldar allar
okkar ijallgöngur á ijúpnaveiðum,
þar sem við gengum hlið við hlið
og töluðum saman og virtumst allt-
af hafa nóg um að ræða.
Alla tíð var stutt á milli heimila
okkar. Eftir að ég byggði í Hlíðun-
um, flutti Bjami í næstu götu
nokkmm árum seinna. Við hittumst
oft til að bollaleggja veiðiferðir,
ræða útbúnað eða bara til að spjalla.
Engan betri trúnaðarvin áttum við
en hvor annan.
Þegar haldin vom fjölskylduboð
vom Bjami og Kristrún, kona hans,
sjálfsagðir gestir og sama gilti hjá
þeim.
Eftir að Bjami missti Kristrúnu
fyrir nokkmm árum, fann hann til
einsemdar. Kom hann þá oft í kaffí
til okkar Guðrúnar á sunnudags-
morgnum og nutum við þeirra
stunda öll þijú. Síðustu árin sótti
ellin að Bjarna. Ég heimsótti hann
daginn áður en hann lést og fannst
mér þá, sem nú væri dagur að kveldi
kominn.
Við Guðrún kveðjum Bjarna með
þakklæti fyrir einlæga vináttu og
tryggð í meira en sextíu ár. Við
vottum Höllu, Valgerði og fjölskyld-
um þeirra samúð okkar.
Guð blessi minningu Bjama R.
Jónssonar.
Ófeigur Ólafsson.
í dag er kvaddur góður vinur og
sannur heiðursmaður Bjami R.
Jónsson 91 árs að aldri. Það kom
kannski ekki svo mjög á óvart frétt-
in um andlát hans, sem mér barst
hingað til Flórída, en ég hafði samt
vonað, er ég kvaddi hann áður en
við hjónin fórum í frí, að kallið
kæmi ekki einmitt meðan við vær-
um fjarverandi, þannig að við gæt-
um fylgt honum síðasta spölinn
þegar þar að kæmi.
Bjarni réðst til G.J. Fossberg
vélaverslunar hf. ungur maður ný-
útskrifaður úr Verslunarskólanum,
1. júní 1930. Var hann fyrstu árin
skrifstofustjóri, en tók síðan við
stjórn fyrirtækisins sökum van-
heilsu Gunnlaugs Jónssonar Foss-
berg, eiganda þess, og stjórnaði því
síðan alla tíð, með hag þess fyrir
brjósti, sem það væri hans eigið,
byggði það upp frá smáfyrirtæki á
Vesturgötu 3, hóf byggingu versl-
unar og skrifstofuhúsnæðis á
Skúlagötu 63, sem síðan var tekið
í notkun og allur rekstur fluttur
þangað í sept. 1965. Þar hélt fyrir-
tækið áfram að vaxa og dafna und-
ir hans stjórn og var hann forstjóri
þess allt fram til 1. maí 1989, er
hann minnkaði vinnu sökum heilsu-
brests, en var þó við vinnu nokkra
tíma á dag, næstu árin eða þar til
heilsa hans leyfði ekki meira.
Samstarf okkar og kynni hófust
er hann réð mig til starfa hjá G.
J. Fossberg vélaverslun hinn 1. júní
1963, fyrst við almenn skrifstofu-
og gjaldkerastörf og síðan sem
skrifstofustjóra. Ekki get ég hugsað
mér betri yfírmann og vinnufélaga
en Bjama og féll aldrei skuggi þar
á öll árin sem voru rúm 28.
Bjarni var mikill vinnuþjarkur og
afkastamikill í störfum sínum, en
hann átti líka sín áhugamál, sem
voru laxveiði, skotveiði og einnig
tijárækt.
Bjami og Kristrún byggðu sér
snemma lítinn sumarbústað við
Meðalfellsvatn, þar sem þau gróð-
ursettu tré og annan gróður, sannan
unaðsreit, en þaðan gátu þau einn-
ig stundað laxveiði í Laxá í Kjós,
en frá því kynni okkar og samstarf
hófst, man ég eftir mörgum föstu-
dögum, sem voru veiðidagar þeirra
hjóna í Laxá, en þau vora bæði
frábærir laxveiðimenn.
Margar góðar stundir áttum við
hjónin, með þeim Bjama og Krist-
rúnu, og var það orðin hefð að við
færam að minnast kosti einu sinni
að sumri saman til laxveiða en þar
vora þau mjög samstæð.
Eftir að heilsa Kristrúnar bilaði
lögðust þessar veiðiferðir okkar nið-
ur og fór Bjami ekki oft til veiða
eftir það, þrátt fyrir áeggjan vina
hans og veiðifélaga. Hann naut
þess ekki, ef kona hans gat ekki
verið með, en Kristrún andaðist
1986.
Bjami og Kristrún áttu tvær
dætur, Valgerði og Höllu. Eftir að
árin komu yfír og hann var orðinn
einn, dvaldi hann oft um tíma hjá
Höllu og Braga, tengdasyni sínum,
á Vatnsleysu, og undi hann sér vel
þar, naut þess að vera meðal fjöl-
skyldunnar og fara í gönguferðir
um nágrennið, en síðustu mánuðina
þurfti hann umönnun, sem aðeins
hjúkranarstofnun gat veitt.
Við þökkum samfylgdina og góða
vináttu heiðursmanns, og vottum
íjölskyldunni innilega samúð. Þó við
séum ijarri erum við með hugann
hjá ykkur.
Með kveðju frá Flórída,
Sigrún og Hilmar.
Nú er látinn á 92. aldursári
Bjarni R. Jónsson forstjóri. Aldur
er afstæður og má segja að ef heils-
an er þokkaleg geti menn lifað góðu
lífí þrátt fyrir háan aldur. Þannig
var því farið með þann ágæta mann,
sem hér um ræðir. Síðasta æviárið
var honum þó nokkuð erfítt og fór
það mjög fyrir bijóstið á honum
þegar hann áttaði sig á því að hann
hafði tapað minni og jafnvel raglast
eitthvað í ríminu.
Þegar ég kynntist Bjarna var
hann orðinn 77 ára og enn { fullu
fjöri. Stjórnaði sínu fyrirtæki af
röggsemi og trúmennsku eins og
honum var lagið. Fljótlega tókust
ágæt kynni með okkur. Hafði hann
gaman af að fræða mig á ýmsu er
varðaði þær vörar, sem hann versl-
aði með. Hann var nefnilega þannig
gerður að hann lét sér ekki nægja
að hugsa um fjármál og þess háttar
í starfí sínu, heldur sökkti sér af
áhuga ofan í tæknileg atriði er vörð-
uðu þær vörar, sem hann verslaði
með. Þannig fékk hann, að því að
mér sýndist, meiri ánægju út úr
starfí sínu. Þessi nákvæmni og það
hvemig hann sökkti sér ofan í alla
hluti, sem hann kom nálægt, var
eitt af því sem einkenndi hann hvað
mest.
Þar sem hann hafði lifað langa
ævi hafði hann frá mörgu að segja,
var sögufróður og sagnaglaður, eins
og sagt er. Bjarni gat verið með
nokkuð hörkulegan svip en hann
var fljótur að breytast þegar hann
kættist og brosti þá með öllu andlit-
inu. Hann var nokkuð hávaxinn
miðað við menn af hans kynslóð
og gekk teinréttur fram undir það
síðasta. Hann fór vel með föt og
var að jafnaði nokkuð fínn til fara,
var „fínn í tauinu". Hann var sann-
ur heiðursmaður jafnt í viðskiptum
sem í annarri framkomu. Bjami
hafði nokkuð snaggaralega, jafnvel
hvassa framkomu, var vanur að
stjóma. Við nánari kynni reyndist
hann tryggur og einlægur maður
sem ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast.
Guð blessi minningu Bjama R.
Jónssonar.
Eymundur Sigurðsson.
Bjarni R. Jónson var strákur að
vestan sem fór suður til að nema
verlsunarfræði. í þá daga voru það
forréttindi að fá að stunda nám -
og inn í Verslunarskólann í Reykja-
vík komust færri en vildu. I skólan-
um var Bjarni samviskusamur og
iðinn og útskrifaðist með láði. Að
námi loknu réðst hann til starfa hjá
Fossberg hf. Þar var hann lífíð og
sálin í uppbyggingu fyrirtækisins
og undir handleiðslu hans óx það
og dafnaði. Bjarni var eljusamur
framkvæmdamaður sem af eigin
rammleik tókst að hasla sér völl og
ná langt í reykvísku viðskiptalífi.
Þó varð það ekki ljóst fyrr en
Bjarni hafði kynnst lífsförunauti
sínum, Kristrúnu Haraldsdóttur, og
eignast með henni tvær dætur,
Valgerði og Höllu, að hann hafði
fæðst undir heillastjörnu.
Ég man að þegar ég var í sveit
á Vatnsleysu komu þau Bjami og
Kristrún oft í heimsókn. Þessum
heimsóknum fylgdi jafnan bragð
af bijóstsykri og ópali. Þá sátum
við börnin opinmynnt uppi á lofti
hjá Höllu og Braga og hlustuðum
á samræðurnar. Nærvera Bjama
og Kristrúnar veitti innsýn í fram-
andi heima - það var talað um
atvik og staði handan við sjóndeild-
arhringinn. Svo virtust þau hjón
alltaf vera að koma eða fara í veiði-
túra og það var ákaflega spenn-
andi. Maður sá að þau vora miklir
vinir og skynjaði að þetta voru
gleðitímar.
Seinna, þegar Kristrún var fallin
frá og Bjami var kominn á eftir-
laun, dvaldi hann löngum hjá dóttur
sinni, tengdasyni og bamabömum
á Vatnsleysu. Þá tókust með okkur
góð kynni og maður fann að Bjarni
var greindur og vel lesinn. Hann
var góður samræðumaður sem
hafði skoðanir á hlutunum og rök-
studdi þær. En hann var líka leiftr-
andi góður sögumaður sem sagði
sögu án þess að þurfa að færa í
stílinn og ýkja. Það var hans aðals-
merki. Bjami hafði enga minni-
máttarkennd og þurfti ekki að upp-
hefja sjálfan sig. Sögumar voru
eins og hann sjálfur: blátt áfrani
og sannar - og hver saga hafði
upphaf, ris og endi.
Bjami var virðulegur í öllu fasi
og maður tók eftir því að hann var
ávallt smekklega klæddur. Þegar
hann setti á sig hatt, hálsklút og
Rayban-sólgleraugu og fór í
göngutúra upp á hlíðina ofan við
Vatnsleysu minnti hann á enskan
séntilmann.
Ég hef það á tilfinningunni að
Bjarni hafí verið fullkomlega sáttur
við hlutskipti sitt í lífinu. I níræðis-
afmæli hans sem haldið var fy-
Vatnsleysu fyrir rúmu ári, klökkn-
aði þessi öldungur þegar hann
ávarpaði fjölskyldu sína, vini og
samstarfsfólk. Hann klökknaði
vegna þess að hann var þakklátur
og sáttur við allt og alla. Hann var
saddur lífdaga og hann vissi að
hann hafði átt gott líf.
Bjami R. Jónsson var „grand old
man“ og ég var lánsamur að fá að
kynnast honum.
Þorfinnur Guðnason.
Þá er hann fallinn frá hann Bjami
frændi, elsti bróðirinn í systkina-
hópnum sem lifði þó lengst. Sá
bróðir hennar mömmu sem hún -
setti allt traust sitt á ef svo skyldi
fara að illa færi fyrir henni. Mér
era líka minnisstæðar ferðimar með
honum og Kristrúnu (Bubbu) í Kjós
þegar ég var strákur en þau áttu
sumarbústað þar og líklega hefðu
þau sumur verið tilbreytingar-
lausari ef þeirra hjóna hefði ekki
notið við og á laugardögum var
alltaf beðið eftir Renóinum sem þau
áttu. Þegar lagt var í hann var
Bjarni ákaflega rausnarlegur við
sitt fólk og bar sig ákaflega vaiw
alla tíð.
Ég ætla svo ekki að hafa þessi
orð öllu fleiri en alltaf verð ég
þakklátur þeim hjónum Bubbu og
Bjarna fyrir Kjósarferðirnar og að
lokum vil ég votta þeim Lillu og
Höllu innilega samúð mína { missi
þeirra.
Kristján Jón Guðnason.
+
Ástkær eiginmaður minn,
HÉÐiNN SKÚLASON
fyrrv. löglreglufulltrúi,
andaðist á öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10-A, mánudaginn
11. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Nanna Þorsteinsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og amma
ÞÓRA ÁRNADÓTTIR
Gnitanesi 8
Reykjavik
lést þann 28. október.
Bálför hennar hefir verið gerð.
Við þökkum samúð og vinarhug.
Bjarni Jónsson
Vilborg Bjarnadóttir Jón Örn Bjarnason
Þóra Gunnarsdóttir.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
FRIÐBJÖRN GUÐBRANDSSON,
Hjúkrunarheimilinu Eir,
ádurtil heimilis
að Hofteigi 34,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 14. nóvember kl. 13.30.
Hólmfríður Birna Friðbjörnsdóttir, Hörður Vilhjálmsson,
Gíslína Guðrún Friðbjörnsdóttir, Bjarni Einarsson,
Gunnar Kristinn Friðbjörnsson, Ella Kolbrún Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.