Morgunblaðið - 19.12.1992, Page 56

Morgunblaðið - 19.12.1992, Page 56
56 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1992 Minning Þorbjöm Magnús- son frá Másseli Fæddur 3. júlí 1920 Dáinn 10. desember 1992 Horfinn er hollvinur góður, mér mætakær. Heill og sannur var hann í hverri gerð, gefandi allt til hinztu stundar. Unnandi ljóða og sagna hefur lagzt til hvíldar síð- asta sinn, honum búinn beður dauðans svo sem okkur ðllum. Eftir standa óbrotgjarnar minning- ar, sem á bregður fölskvalausum ljóma. Þorbjöm Magnússon var ríkur að andlegu atgervi, alvaran og glettnin glitruðu á víxl, þolgæði og rósöm yfírvegun réðu ferð, dug- ur og drenglund einkenndu dáðríka ævigöngu. Hann var í innsta eðli sínu barn sveitarinnar sinnar, sem hann unni mjög, búhöldur vænn hefði hann orðið utan efa svo mikinn unað sem hann hafði af fénaði og fylgdist þar með hversu famaðist á fyrmm heimaslóðum. Hann var einnig beztu kostum búinn til náms og býsna langt hefði hann á náms- braut náð hefði auðna ætlað hon- um slíkt. Hann var leikandi lipur ljóðasmiður, málfar fágætlega vandað, oft dýrt kveðið og djúpt hugsað, en einnig slegið á léttari strengi í ljúfum gáska sem alla gladdi en engan særði. En vináttuna trausta, veitandi og vermandi mat ég mest. Áratug- ir hafa liðið frá því fyrst bar sam- an fundum en íjarska er nú gott að skyggnast til baka, hve skýr sú mynd er sem mætir huganum hvarvetna. Allt ber einlægninnar mæta merki. Ráðhollur félagi, vekjandi og veitull, aldrei nein hálfvelgja, því hreinskilnin var far- sæll föranautur. Um Þorbjörn vin minn mætti svo ótalmargt segja á kveðjustund. Örfáum skyndimyndum skal bragðið upp. Hugur reikar heim til horfínna stunda, þegar hugað var að heimamálum eða þenkt um þjóðmál. Þá var dýrmætt að fá góð ráð og gagnleg og þau gaf Þor- bjöm. Þegar á þorrablótum þurfti að slá léttan tón var leitað til Þor- bjamar og það brást ekki að efni- stök öll vora hvora tveggja: list- feng og gamansöm þar sem ljóð féll að lagi, efni að atburðum þó á brygði blæ hins kátlega. Eða þegar við sátum sex saman á síðkvöldum og ortum allt hvað af tók um dægurmálin eða lífið og tilverana eða bara okkur sjálfa, þegar annað þraut. Þá var Þorbirni skemmt. Þá var ljúft að lifa. Hug- sjónamaðurinn og hugsuðurinn í hópi okkar var hann sem nú er kært kvaddur. Mannúðarhugsjón sósíalismans var honum eðlislæg og henni fylgdi hann af alúð þess sem vill færa orð í verk, láta at- höfn fylgja fyrirheiti. Minningabrot merla um hug af margri gerð og öll auðga þau og yija. Æviágrip skal ekki rakið, en örfá atriði tíunduð. Þorbjörn fæddist á Hallgeirs- stöðum í Jökulsárhlíð 3. júlí 1920. Foreldrar hans vora hjónin Helga Jóhannesdóttir og Magnús Arn- grímsson bóndi þar, síðar í Máss- eli og Hólmatungu í Hlíð. Við Mássel, æskuheimilið, kenndi Þor- bjöm sig jafnan, svo kært var hon- um það. Tæpra tveggja ára varð hann fyrir því að falla niður snar- brattan stiga og þá er talið að mænan hafí skaddast, en menjar þess bar hann alla ævi, enda bund- inn hjólastól um áratugi. Hann ólst upp við öll algeng sveitastörf enda lengi vel sem lítt bar á afleiðingum byltunnar, þó eflaust hafi hann alltaf fundið þess vísan vott. Þorbjörn var mjög námfús og bókhneigður og fór í Eiðaskóla og lauk þaðan prófi eftir tveggja vetra nám. Hugðist halda áfram námi, en örlögin og aðstöðuleysið tóku í taumana, en tregað mun hann allt- af hafa það að mega ekki nema meira, en það fór dult sem fleira, enda hann fjarska óvílinn. Hann settist hins vegar að á Reyðarfirði, vann hjá Kaupfélagi Héraðsbúa við skrifstofustörf í nartnær þijá áratugi við hinar erfiðustu aðstæður á alla lund. En aldrei var æðrast og alltaf horfí haldið. Hann leysti öll sín verk afar vel af hendi, nákvæmur, glöggskyggn og samvizkusamur, vannst mjög vel, var hreinn snill- ingur í allri umgengni við fólk í erli daganna, sem oft var mikill. Það er ekki ofsagt að Þorbirni hafí orðið vel til vina heima. Um það vottar hlýhugur svo ótal- margra austur þar. Þorbjörn hafði yndi af bókum, en aðeins góðum bókum, þær vora ástríða hans mest, enda bókasafn hans afar mikið að vöxtum og ágætlega vandað. Hann var stál- minnugur og kunni heilu kvæðin og bókarkaflana svo unun var á að hlýða. Um árabil gætti hann bókasafns Sjálfsbjargar og þar var engum í kot vísað. Erfíð fötlun og aðstöðuleysið heima stuðluðu að suðurför hans. Fyrst var hann á Reykjalundi, en síðar og um langt árabil bjó hann í Hátúni 12, Sjálfsbjargarhúsinu, þar sem svo margur hefur notið HAFNFIRÐINGAR - NAGRANNAR! Til jólagjafa: Mikið úrval af íþróttavörum frá NIKE og leikfimifatnaði frá VENICE BEACH. Sérstakt kynningarverð á ýmsum vörum. Opið til kl. 22 í dag og kl. 13 -17 á morgun. gfí Lækjargötu 34c, Hf. Sími 65 25 92 ODYR OG FALLEG JÓLATRÉ Jafn, þéttur og barrheldinn normansþinur Stærð í cm: Verð: 100-125 kr. 1.600,- 126-150 kr. 2.150,- 151-175 kr. 2.650,- 176-200 ; kr. 3.450, Fríkirkjusöfnuðurinn í Reykjavík __Sícr___Sr-_ Sr-____Sr-_ k „AVISUN" KR. 100,- k Gegn framvísun þessa miða fær handhafi . 100 kr. í afslátt þegar hann kaupir jólatré hjá Fríkirkjusöfnuðinum í Reykjavík á jólatréssölunni við Fríkirkjuna, Fríkirkjuvegi 5 (austanmegin við Tjörnina). Aðeins ein „ávísun“ gildir fyrir hvert jólatré sem keypt er. Gildirfrá 19.12. til 23.12.1992 eða meðan birgðir endast. -»*n____->■£ k 1 1 k irv’y I' ' KULDA- FATNAÐUR Á börn og fullorðna KAPP kuldafatnaðurinn nýtur sífellt meiri vinsælda því hann er bæði hlýr og þægilegur. Fáanlegursem samfestíngur eða stakar buxur og jakki, bæði á börn og fullorðna. Stefndu á íslenskt 166°N m\ JBtSEBMSMSB SKÚLAGÖTU 51 REYKJAVÍK SÍMI 91-11520 og nýtur atlætis og aðstöðu allrar. Þar undi hann hag sínum vel, varð vinmargur, enda félagslyndur með afbrigðum, undi löngum við græna borðið í góðum félagsskap, glöggur spilari og náði þar ágætum árangri. Söng og tónum unni hann og naut þess að syngja í Sjálfsbjargar- kórnum um skeið. Minningabrotin merla skærar og skýrar og skal þó linna sundurlausum þönkum. Hinzta stefíð hefur hljómað og húmið sækir á hug. Þorbjörn Magnússon er kært kvaddur og honum þökkuð sam- fylgd þekk í hvívetna. Hann lætur eftir sig ljúfar minningar sem leiftra af drengskap og dáð. Mér fljúga í hug fallegar ljóðlínur hans sem hinztu einkunnarorðin: Lyftu vonanna vængjum þó ei virðist það létt. Bak við harmanna himin skín í heiðríkjublett. Þ.M. Samúðarkveðjur sendum við Hanna öllum er honum vora hug- fólgnir. Blessuð sé minning mann- kostadrengs. Helgi Seljan. Andans mikilmenni hefur nú kvatt! Það er haustið 1975. Ungur pilt- ur, að hefja nám í menntaskóla og nýfluttur í Sjálfsbjargarhúsið, er að snæða sína fyrstu kvöldmált- íð í matsal hússins. Hann lítur yfir matsalinn til að finna sér sæti og rennir sér þvínæst upp að borði ekki fyarri afgreiðslunni á móti skarpleitum og skörulegum manni og spyr galsalega hvort hann megi sitja þar. „Og hver ætti svo sem að banna þér það?“ er svarað. Þannig hófust kynni mín af Þor- birni Magnússyni, kynni sem áttu eftir að þroskast og eflast allt til hinstu stundar. Þorbjörn var ákaf- lega sérstakur persónuleiki. Þor- bjöm var ekki margmáll en leiftr- andi athugull og þegar hann lagði orð í belg í umræðum var að finna í athugasemdum hans visku sem ekki hefði verið komið betur á framfæri í löngum orðræðum. Þyrfti maður að leysa úr málum sem þurftu sérstakrar athugunar við bar maður það gjarnan í matar- tímunum undir Þorbjörn og gat þá verið viss um að málið yrði rætt af skarpskyggni og íhygli. Þorbjöm var sannur sósíalisti og félagshyggjumaður og fylgdist vel með þjóðmálaumræðunni. Hann tók virkan þátt í baráttu Sjálfs- bjargar fyrir fullri þáttöku og jafn- rétti fötluðum ti) handa og átti alltaf góð ráð að gefa þegar mál- efni Sjálfsbjargar báru á góma. Við borðið í matsal Sjálfsbjargar voru oft fjöragar umræður um ýmis málefni, allt frá dægurmálum til eldheitra stjórnmálaumræðna. En það var önnur og ekki síðri hlið á Þorbirni. Glettni hans og athugasemdir sem hann læddi út úr sér með prakkarasvip, svo lítið bar á, vora einstakar. Þorbjörn var líka maður gleðinnar og veislu- halda. Þá naut hann sín og lék á als oddi. Umfram allt var Þorbjöm þó listamaður og bókaunnandi. Kveðskapur hans var sérlega vand- aður og fallegur og bókasafnið sem hann átti bar vott um djúpstæðan áhuga hans á bókmenntum og kveðskap. Auk eigin bókasafns sá hann um bókasafn Sjálfsbjargar og útlán frá Borgarbókasafni Reykjavíkur í Sjálfsbjargarhúsinu. Flestir, ef ekki allir, sem komu í Sjálfsbjargarhúsið minnast þó Þor- bjarnar vegna þess að öll þau ár sem hann bjó í húsinu sá hann um að selja matarmiða í matsal húss- ins. í því sem öðru er hann tók sér fyrir hendur sýndi hann slíka trú- mennsku að ef honum svo mikið sem seinkaði í matinn var alveg víst að eitthvað sérstakt var á seyði. Með Þorbirni er horfinn á braut mikill maður, góður vinur og trú- fastur félagi. Við Sjálfsbjargarfé- lagar kveðjum Þorbjörn með sökn- uði og óskum systkinum hans og fjölskyldum þeirra Guðs blessunar. F.h. Sjálfsbjargar, landssam- bands fatlaðra, Jóhann Pétur Sveinsson. BenónýB. Krisljáns- son - Kveðjuorð Fæddur 25. maí 1920 Dáinn 12. desember 1992 Elsku Benni afi okkar er látinn. Hann sem alltaf hefur verið svo stór þáttur í lífí okkar barna- bamanna. Að minnast allra gleði- stundanna er svo auðvelt, þær vora svo margar, en samt er það svo sárt, því þær verða ekki fieiri. Allar stundirnar í sumarbú- staðnum þeirra afa og Diddu ömmu, í Vaðnesi frá því við vor- um ungbörn og þar til nú, eru ómetanlegar. Þegar við stóðum við Hvítá í Grímsnesinu og vorum að reyna að fá þann stóra var afí alltaf svo léttur með grín og glens á vöram og ekki vantaði veiðisögurnar hjá honum. Afí var líka svo mikill vinur okkar, svo traustur ef eitthvað var að, og alltaf tilbúinn til þess að sjá björtu hliðamar á öllum málum. Veikindi hans greindust í byij- un ágústmánaðar og liðu því ekki nema Qórir mánuðir, þar til allt var búið. Elsku amma okkar. Mundu að þó fjölskyldukjarninn sé smár, þá er hann eins og veiki hlekkur- inn í keðjunni, í raun stór og sterkur. Guð blessi ykkur afa og breiði ljós sitt yfír ykkur. Benni, íris og Sigurbjörn. Mig langar að skrifa hér nokkur 1 kveðjuorð til ágæts vinar míns, Benónýs Björgvins Kristjánssonar. Það var fyrir tæpum 15 árum sem ég var svo lánsöm að kynnast honum og hans góðu konu, henni Diddu. Þessi ár hefur aldrei borið skugga ) á okkar vinskap, við hryggðumst I saman í sorg og glöddumst í gleði, . hann miðlaði mér af reynslu sinni og lífspeki. Með Benna er gengin góður vin- ur og bið ég honum fararheilia á nýrri vegferð. Votta ég Diddu, Möggu, Geira og öllum hans að- standendum innilega samúð og kveð kæran vin með versinu, sem var honum svo hugleikið. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni. Sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. Inga.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.