Morgunblaðið - 25.02.1989, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 1989
„ He-fur Júundurinn í!it í dag?"
... að njóta þess að
segja henni til.
TM Reg. U.S. Pat Off.—atl rights reserved
• 1989 Los Angeles Tlmes Syndicate
POLLW
Það er rétt að ég segi þér
eins og er að ég hef áður
verið gift ...
HÖGNI HREKKVÍSI
Þessir hringdu . .
Tryggjum mannréttindi
bama
Helgi Benediktsson hringdi:
Mig langar til að taka undir
með „afa“, sem átti grein í dálkum
þfnum þriðjudaginn 21. febrúar,
„Bömin og valdið". Það er orðið
löngu tímabært að ræða þessi
mál. Og það eru ekki aðeins
bamavemdarlögin og starfsað-
ferðir bamavemdarráðs og bama-
vemdamefnda, sem hafa löngu
úrelst og þarfnast endurskoðunar,
heldur einnig bamalögin. Mér
fínnst það til skammar fyrir
íslenskt þjóðfélag, hvemig traðk-
að er á rétti bama, t.d. varðandi
forsjá, þ.e. þegar böm eru svipt
forsjá annars foreldris við skilnað.
Og ég spyr: Hvers á bamið að
gjalda? Það eiga að vera sjálfsögð
mannréttindi bams að fá að njóta
forsjá beggja foreldra, hvort sem
"þeir búa saman eða ekki. Margir
ragla þessum rétti bamsins sam-
an við jafnréttisbaráttu kynjanna,
þar á meðal málsvarar Kvenna-
listans, held ég. Því miður eiga
böm sér fáa málsvara. Af þing-
mönnunum okkar man ég aðeins
eftir einum, sem látið hefur sig
varða málefni bama sérstaklega,
og það er Guðrún Helgadóttir.
Mig langar að skora á hana að
beita sér fyrir því, að frumvarp
um breytingar á bamalögum og
frumvarp um umboðsmann bama
verði lögð fram hið fyrsta á þessu
þingi, svo að hægt verði að ræða
þau vel og samþykkja fyrir þing-
lok. Það er kominn tfmi til að
framkvæma eitthvað á þessum
vettvangi.
í Fannafold
íbúi í Fannafold hringdi:
Hann litli dóttursonur minn
fann lítið veski eða buddu héma
við Fannafoldina í janúar, og ég
hef hvergi séð lýst eftir því. I því
eru lyklar, þar á meðal bíllyklar,
o.fl., svo að ég held, að missir
þess hljóti að hafa verið bagalegur
fyrir eigandann. Hann getur
hringt f síma 672154 og fengið
nánari upplýsingar.
Gleraugu fundust
H. I. hringdi:
Dóttir mín fann gleraugu í
hvítu hulstri á Báragötunni á
miðvikudagsmorguninn, þegar
hún var að bera út Morgunbiaðið.
Eigandinn, sem hlýtur að sakna
þeirra, getur hringt f síma 622637
næstu daga eða snúið sér til lög-
reglunnar eftir það.
á Hljóðbylgjunni
Utvarpshlustandi hringdi:
Mig lángar til að þakka henni
Hafdísi á Hljóðbylgjunni á Akur-
eyri fyrir rólegu lögin á milli
klukkan níu og tfu á morgnana.
Ég vona, að hún haldi áfram með
þennan þátt. Þá langar mig til
að spyrja þá Stjömu-menn, hvað
sé orðið af rólegu lögunum í mat-
artímanum milli tólf og eitt.
Gleymdi jakka á
Hótel íslandi
Ein sem gleymdi jakka
hringdi:
Ég fékk orðsendingu birta í
dálkum þínum fyrir um hálfum
mánuði vegna jakka, sem ég
gleymdi á Hótel Islandi 7. febrúar
sfðastliðinn. Orðsendingin bar
árangur, því að skömmu eftir birt-
inguna hringdi stúlka og sagðist
vita um jakkann, en ég var svo
óheppin, að ég var ekki heima,
þegar hún hringdi. Þess vegna
bið ég hana vinsamlegast um að
hringja aftur. Síminn hjá mér er
42044.
Víkverji skrifar
Breskur rithöfundur og blaða-
maður sem er svo óheppinn að
vera flughræddur lýsti því eitt sinn
í bráðskemmtilegri blaðagrein hvað
hann væri lítið hrifínn af því uppá-
tæki flugstjóra að hlaupa frá stjóm-
tækjunum og taka til við að rápa
masandi um farþegarrýmið rétt eins
og þeir væra með gestaboð heima
hjá sér. Höfundinn fysti að vita
hvað þetta herjans flakk ætti að
þýða og hélt að þeim borðalögðu
væra skammar nær að halda sig í
stjómklefanum þar sem þeir hefðu
áreiðanlega nóg að gera við að
halda flugföram sínum á lofti.
Það er óskandi að þessi starfs-
bróðir Víkveija hafí ekki lesið frétt-
ina um svefnpurkumar í háaloftun-
um sem birtist fyrir skemmstu í
ágætisblaðinu The Guardian. Þar
er upplýst að breskir flugstjórar á
landleiðavélum hafí nú fengið um
það ströng fyrirmæli að útbúa eins-
konar stundaskrá fyrir áhafnar-
meðlimi sína þar sem greinilega sé
tekið fram hvenær hver og einn
megi fá sér blund.
Astæðan að sögn blaðsins: Þeim
tilvikum hefur stóram fjölgað upp
á síðkastið þegar gervöll áhöfn risa-
þotna — já, hver einn og einasti
maður — hefur steinsoftiað samtím-
is í miéju flugi.
Ifréttinni segir meðal annars:
„Þetta er orðið svo algengt
vandamál að hjá mörgum flugfélög-
um er nú til þess ætlast þegar langt
er á milli áfangastaða að annað-
hvort flugfreyja eða flugþjónn líti
fram í stjómklefann á tuttugu
mínútna fresti til þess að ganga
úr skugga um að þar sé að minnsta
kosti einn maður vakandi."
Þá er vitnað í ummæli Geoffreys
nokkurs Bennett, sem lýst er sem
yfírmanni læknadeildar bresku
flugmálastjómarinnar.
Hann segir meðal annars: „Hér
situr fólk í hlýjum, notalegum, hálf-
myrkruðum klefa og við sífelldan
niðinn frá hreyflunum. Er nokkur
furða þótt því hætti til að detta
útaf þegar líkami þess segir því að
það sé orðið tímabært? Spurðu bara
einhvem flugstjórann með svo sem
tuttugu ára starfsreynslu að baki.
Ég skal þá hundur heita ef hann
hefur ekki að minnsta kosti einu
sinni rokið upp með andfælum og
uppgötvað að hver einasti maður í
áhöfn hans hafði raunar steinsofnað
með honum.“
XXX
Við eram dálítið gefín fyrir það
hér í dálknum, að nöldra vegna
óskemmtilegrar meðferðar á tung-
unni okkar.
Og nú skal enn tekið til.
Aðstandendur sjónvarpsþáttar-
ins um matarvenjur íslendinga hér
áður fyrr (í ask;ana iátið) mættu
gjaman huga að skránni sem birt
er í myndarlok og þar sem m.a. era
tíunduð nöfn þeirra manna og
stofnana sem lögðu þama hönd á
plóginn. Það er dálítið leiðinlegt
eftir allt þjóðlega átið sem þama
fór fram og svo alla „þjóðbúning-
ana“ að sjá Þjóðminjasafnið skrifað
með ypsílon.
Ennfremur fannst Vfkverja mið-
ur um daginn að standa þjóðkunnan
starfsbróður sinn og hinn liprasta
penna að því að nota upphrópunina
„En sorry" í biaðagrein þegar laf-
hægt var að seilast til síst lakara
orðalags á blessuðu móðurmálinu
okkar. Hvað t.d. um: „En ékki al-
deilis“ eða: „En það var nú eitthvað
annað“ nú eða þá bara: „En því
miður“?
Og loks brenninetlur og það fleiri
en eina til embættismannsins sem
spjallað var við f ríkissjónvarpinu
ekki alls fyrir löngu og vék við það
tækifæri að því sem hann kallaði
„not-in-your-back-yard-viðhorf“.
Fyrr má nú rota en dauðrota.