Morgunblaðið - 12.07.1981, Blaðsíða 18

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JULI 1981
Tökum börnin með í kirkju!
Ilversvejína?
Vegna þess, að þau tilheyra
kirkjunni, fjölskyldu Guðs á
jörð. I guðsþjónustunni kemur
sú fjölskylda saman til fjöl-
skylduhátíðar. Þar gleðjumst
við yfir því að vera til, og
þökkum Guði fyrir allt það góða,
sem hann gefur okkur. Við
hlustum á Guðs orð og biðjum
saman hvert fyrir öðru og hvert
með öðru, og við neytum saman
máltíðarinnar við Guðs borð,
altarið. Þetta er í stuttu máli
eðli þeirrar athafnar, sem við í
daglegu tali köllum mes.su.
Því miður hefur áherslan oft
verið um of á hinum stífa og
þunglamalega hátíðleika, og
harla lítið umburðarlyndi gagn-
vart „truflunum" óvita. Þetta er
sem betur fer að breytast mikið,
og þær breytingar, sem' m.a. er
stefnt að með hinni nýju „Hand-
bók íslensku kirkjunnar“, sem
nú er nýkomin út, miða að því,
að guðsþjónustan verði opnari,
frálslegri og meira lifandi sam-
félagi.
Orð Jesú eru líka ótvíræð:
„Leyfið börnunum að koma til
mín og bannið þeim það ekki,“
og: „Nema að þér snúið við og
verðið eins og þörnin komist þér
alls eigi inn í himnaríki." Hið
kristna samfélag nær líka til
barnanna.
Við vitum það líka, að börnin
læra mest á því að líkja eftir
hinum fulloðrnu. Þessvegna er
ekkert eðlilegra í kristnu uppeldi
en að þau fái að sjá og upplifa
guðsþjónustu kirkjunnar ásamt
með fjölskyldu sinni.
Það er bara ekki
svo auðvelt!
„Börnin eiga svo erfitt með að
sitja svo lengi."
Það er satt, og auðvitað kostar
MIN
fj KIRKEBOK
það þjálfun, eins og flest annað.
Best er að byrja nógu snemma.
Góð regla er að sitja nógu
innarlega, svo börnin sjái vel
það, sem fram fer. Margir reyna
að venja börnin við með því, að
Á ÞIG, Jesú Krist, ég kalla, Veit, að það, sem heimur heldur
kraft mér auka þig ég bið. heill, ei dragi mig frá þér.
Hjálpa þú mér ævi alla, Það, sem fyrir gott hann geldur,
að ég haldi tryggð þig við. gjarnan spott og vanþökk er,
Líkna mér og lát mér falla en það sælu æðstu veldur,
Ijúft að stunda helgan sið. ef vér, Drottinn, hlýðnumst þér.
Eg svo hlýði ætíð þínum Þá skal trú mín, þýði Herra,
elskuboðum, Herra minn, þægan ávöxt bera sinn,
votti trú í verkum mínum, Drottins ætíð dýrðin vera,
vel að reki’ eg feril þinn, dug og kraft er efldi minn,
þinni raust með sannleik sínum fasta vörn skal fyrir bera,
sífellt gegni varfærinn. freistar mín ef heimurinn.
Fullkomnun, sem fyr’ir mig lagðir, Heyrir þú mitt hróp, ég treysti,
framt ástunda gef þú mér, Herra, þér, og stenzt ég þá.
þá að elska, sem þú sagðir, Þótt mín syndir þráfalt freisti,
samt af alhug varast hér þú mér aldrei víkur frá,
neinn að fleka fölsku bragði, en mér sendir sanna hreysti,
fyrst að bræður erum vér. sigri frægum loks að ná.
Agricola — Sb. 1589 — Jón Espólín

taka aðeins þátt í hluta mess-
unnar til að byrja með, sitja t.d.
fram að prédikun fyrstu skiptin,
og bæta þannig smám saman
við.
í kirkju einni, sem þég þekki
til eru myndabækur með Biblíu-
sögum, sem meðhjálparinn lánar
börnunum til að stytta þeim
stundir. Mikilvægt er að gefast
ekki upp, segja aldrei: „Þetta
geri ég aldrei aftur!" Og mikil-
vægt er, að börnin finni helgi
þess, sem fram fer, sjái að
foreidrarnir taka þátt í því, sem
fram fer, syngja með, lúta höfði
og loka augum í bæn og taka
undir svörin, trúarjátninguna og
„Faðir vor“, eru með. Þannig
skynja þau að messan er samfé-
lag.
En hvað þejrar
er altarisRaniía
Takið þá börnin með til altar-
is! Látið þau krjúpa með ykkur
við gráturnar. Presturinn leggur
hönd sína á höfuð barnanna með
blessunarorðum. Samkvæmt
samþykkti kirkjuþings og með
hinni nýju Handbók þá er heim-
ilt að útdeila ófermdum börnum
altarissakramentinu ef þau eru í
fylgd foreldra sinna eða ann-
arra aðstandenda, en nauðsyn-
legt er, að þeir foreldrar, sem
þess óska láti prestinn vita og
undirbúi börnin með því að segja
þeim hvernig við minnumst Jesú
á þennan hátt og mætum hon-
um, eins og hann lofaði sjálfur á
skírdagskvöld.
Tökum börnin með í
kirkju!
Sameiginleg kirkjuferð fjöl-
skyldunnar á helgum degi verð-
ur brátt ómissandi þáttur fjöl-
skyldulífsins og ómetanleg upp-
spretta gleði og blessunnar.
Dæraið
ekki!
Eitt af því sem allt of
mikið einkennir samræður
manna er illt umtal. Mikl-
um tíma og mikilli orku er
óneitanlega varið í að tala
illa um náungann, baktala
hann, gera lítið úr honum
og helst niðurlægja hann.
Fátt hefur orðið til meiri
skaða í sögu aldanna en
einmitt þetta.
Dæmið sem Jesús tekur í
einu guðspjalla dagsins er
um bjálkann og flísina og
hann spyr: „Hví sér þú
flísina í auga bróður þíns
en tekur ekki eftir bjálkan-
um í auga þínu?“ — Þetta
er sönn lýsing á eðli og
framkomu mannsins. Við
eigum svo undur auðvelt
með að sjá það sem miður
fer í fari annarra. Oft
gerum við í því að finna
veiku hliðar samferða-
mannanna til þess síðar að
geta gert lítið úr þeim og
helst dæmt þá út frá því.
Það er raunar ótrúlegt
hvað menn geta lagst lágt í
að dæma aðra án þess oft á
tíðum að gera minnstu til-
raun til að setja sjálfa sig í
spor viðkomandi.
Dæmið ekki til þess að þér
verðið ekki dæmdir! —
M.ö.o. við erum hvött til
þess að spyrja okkur sjálf
áður en við kveðum upp
dóm yfir öðrum. Enda er
gott að spyrja sem svo:
Hvernig hefði ég sjálfur
brugðist við í sömu aðstæð-
um og náungi minn sem féll
í synd eða þurfti að láta í
minni pokann út af ein-
hverju? Hvernig hefði ég
brugðist við ef ég hefði
mætt sömu aðstæðum og sá
sem gjörsamlega hefur orð-
ið undir í lífsbaráttunni? —
Það er auðvelt að benda á
rónann sem flækist um
göturnar dag eftir og dag
og hneykslast á ræfildómn-
um í honum. Er ekki oft
sagt um slíka menn að þeir
séu bara aumingjar sem
eiga að rífa sig upp og fara
að vinna eins og aðrir
menn. En þegar við förum
að setja okkur inn í líf
þeirra þá verður oft annað
upp á teningnum. Þannig
er það í öllum málum, við
þurfum að læra þá list að
setja okkur í spor þeirra
sem við áfellumst og breyta
við þá eins og við vildum að
breytt yrði við okkur við
sömu aðstæður.
Bjálkinn í okkar eigin
auga er víst sannarlega
fyrirferðarmikill ef við
skoðum líf okkar í sann-
leika, hvað þá ef við gerum
það í ljósi Guðs orðs, en það
skulum við einmitt gera í
dag út frá orðum Jesú í
Fjallræðunni.
Bibliulestur
vikuna 12.-18. júlí
Sunnudagur 12. júlí Lúk. 6,36-42
Mánudagur 13. júlí Jóh. 8,1-11
Þriðjudagur 14. júlí II. Kor. 2,5-11
Miðvikudagur 15. júlí Matt. 5,43-48
Fimmtudagur 16. júlí Matt. 18,15-20
Föstudagur 17. júlí Róm. 15,1-7
Laugardagur 18. júlí Gal. 6,1-5