Morgunblaðið - 02.03.1972, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FrMMTUDAGUR 2. MARZ 1972
23
Lions-félagar í Þór að pakka s'jöfnm jþeim, se.m samkomugestir fá á baraaskemmtununum. Tal-
ið frá vinstri: líjörn Guðjónsson, Gunmnar Ö. Nielsen, sem er form. fjiröfhmarnefndar Þórs,
Indriði G. Þorsteinsson, formaður Þórs, Sigrurður Egiisson, Hannes Þ. Mafstein, Knud Kaaber,
Helgi Sæmundsson og Friðfinnur Ólafsson.
Efna til barna
skemmtana
SVO sem vetrið hefur undanfarm
ár efniir Lionts-klúbburimn Þór til
foarmaslkemtmtana í Háskólabíói,
en þessar akemmtanir hafa verið
kenndar við hinia frægu teikni-
myndapersómu Walt’a Disney:
Aintdrés önd. Á sketmtm.tuntum
þessum eru sýntdar kvitkmyndir
um Artidrés önd og félaga, auk
margra anmarra skemantiatriða,
sem Svavar Gesrts stjórnar.
Við brottför af stkemmtuinunr
utm fá svo börnin afhenta pakka'
með ýmtsum Andrésar andar-
vörum.
Fyrsta Andrésatr andarskemmt-
un þeiirra Þórsfélaga verður í
Háslkólabiói kl. 1.15 á sunnudag-
intn, en síðan eru fleiri skemmt-
ainir áformiaðar.
Lionis-iklúbburinin Þór hefur
með slkemimtunum þessum aflað
fjár til ýmissar líknarstarfsemi,
en klúbburinn hefur fyrst og
fremet eimbeitt sér að því að
styrkjia bairmaheimilið að Tjalda-
nesi í Mosfeilssveit.
Athugasemd —
við athugasemd
ÞEGAR ég las grein Sigurðar
Ólasomair síðastl. sumimudag í
Morguiniblaðiniu, var ég ósköp
feginn að svo fáir Danir skilja
og lesa íslenizik .blöð, en hrollur
fór um mig við hugsunina um,
ef einhverri illviljaðri sál skyldi
nú detta í hug að þýða þessa
grein og birta í dönisku blaði
sem dæmi um, hvað maður má
lesa hér! Þessi orðmarga og um-
svifamikla grein á víst að vera
svar við afhugasemd minini Mér
þykir það miður að þurfa að
biðja lögfræðiinig að haida sig
við málefniið, sem er þetta: 8ig-
urður Ólason hefur brigzlað
Dönum um að reyua, vísvitandi,
að fela að Edvard Eriiksen var
hálfur íslenidingur og ég hef
sýnt, að hann fer með rangt
mál. Ég hélt að þar með vaeri
ég búinn að kveða þennan draug
niður, en hvað gerist? Eftir
langa mæðu skýtur S. Ó. kollin-
uim upp aftur, endurtekur sína
röngu fullyrðingu og lætur hana
Standa, „áfram i fullu gildi“.
Þá er ekki talandi við Sigurð
Ólason og ég skal hætta þessu
stagli!
Reykjavik 28. febrúar 1972
Aage Nielsen-Edwin.
Bjarni Guðjónsson
sýnir í Bogasalnum
SL. laugardag, 28. febrúar, opn-
aði Bjarni Guðjónsson málverka-
sýningu í Bogasalnum og sýnir
þar 20 oliumyndir, 10 pastelmynd
ir og 4 höggmyndir. Við hittum
Bjarna aðeins að rnáli, þegar
hann var að enda við að hengja
upp og spurðum almæltra tíð-
inda.
„Jú, ég lærði útskurð hjá
Ágústi Sigurmundssyni, en fyrir
20 árum fór ég að mála.“
„Truflar eklki útdkurðurinn og
höggmyndimar myndirniar hjá
þér, Bjarni?“
„Það er ekki frítt við það, að
útsikurðurinn hafi svolítil áhrif á
þær, leiti óafvitandi inin í mál-
verkið, en ég held ég sé að losna
úr viðjum hans núin:a.“
Frá Síðustu sýningu Bjarna eru
liðin 3 ár, og frá þeiim tima eru
flestar miyndanma, einkanlega þó
frá síðasta ári.
„Jú, ég gef þeim öllum nöfn,
þessi stóra þairna heitir No-rður-
Vjós.“
„Mér sýnist þessi við hliðima
vera af ballettdansmær.“
„Ekki er nlú það, en það má
sjálfsagt finina alls kyns mjyndir
út úr þessu,“ sagði Bjarni a£
hægð.
Útskurðarmyndirnar Gamall
maður og Súla og kúla eru skorm-
ar í íslenzkt birki, konumyndini
er af ákveðinni konu, sem ekki
víll láta nafn síns getið, og svo
er þarna gullfallegur gosbrunn-
ur. — Bjarni er 65 ára gaimiall.
fæddur í Bæ í Lóni, en dvaldist
i 36 ár í Vestmaninaeyjum, sinniti
list sin/ni, málaði og módeleraði,
og dkar út eftir því, sem til féll.
Sýning hans í Bogasalnum er
sölusýning og verðið á myndun-
um frá 7.000 krónum allt í 85.000
krómur, og sýningin er opin alla
daga frá kl. 2—10, og henni lýk-
ur kl. 10 sumnudaginn 5. marz.
Bjarni lijá málverki sínu af baHettdansmeynni. — (Ragnar Lár
tók myndina).
— Feluleikur
Framhald af bls. 10.
ástæða lengur til að amast við
óhindraðri starfsemi sjónvarps
varnarliðsins, við hlið þess ís-
lenzka.
FELULEIKURINN HEFST
Það var svo tiltöiulega fá-
inennur hópur manna, sem var,
og virðast örfáir enn, á annarri
skoðun í þessu efni. Ekki skal
það fullyrt, hvort rétt sé að
tala í þessu sambandi um hinn
háværa minnihLuta og hitrn
þögla meiriihluta, en öllum er þó
í fersku minni það flóð áróð-
urs með og móti varnarliðssjón-
varpinu, sem náði hámarki fyr-
ir nökkrum árum í opinberri yf-
irlýsingu sextíu-menninganna
svokölluðu annars vegar, og
undirskriftum og yfirlýsingum
sextán'þúsund-menninganna svo
kölluðu hins vegar. — En sjálf
sagt er flestum einnig minnis-
stæð sú sérkennilega útkoma
þessara átaka, að ofan á varð
sjónarmið hinna sextíu, — og
upphófst þá feluleikurinn með
Keflavíkursjónvarpið. — Því
einn góðan veðurdag urðu þær
þúsundir, sem höfðu komið sér
upp hinum rándýru Keflavíkur
loftnetum, þess áþreifanlega
varar að búið var, hvort sem
raönnum líkaði betur eða ver, að
skrúfa fyrir, svo að tæpast var
glætu að sjá á sendirás Kefía-
víkursjónvarpsins.
Svo Iiðu mánuðir og ár. En
llðngu seinna, eða að hausti 1970
fóru menn á nokkrum dreifð-
um stöðum á Faxaflóasvæðinu
að verða varir við heldur sterk-
ari útsendingarorku frá Kefla-
víkurstððinni, og það í þeim
mæli að allvíða hefur síðan mátt
ná sæmilega notihæfri mynd.
Hefur, þar til nú nýlega, mál-
efni þetta verið látið tiltöiulega
afskiptalaust, og orðið til þess
að þær þúsundir, sem áður
höfðu afnotaútbúnað fyrir
Keflavíkursjónvarpið hafa tek-
ið hann í notkun aftur, og fjöl-
margir aðrir bætzt við. — En
nú skal eigi við svo búið lengur
látið standa, og hótað er að
skrúfað skuli nú fyrir aftur. —
Er nú visað í reglugerð sem
sögð er til, um bann við hvers
konar samkeppni við Ríkisút-
varpið, varðandi sjónvarp og
hljóðvarp hér á landi. — Þvi
mætti spyrja, hvers eðlis næsta
skrefið til að trygigja þennan
rétt Ríkisútvarpsins, kynni að
verða. Verður einnig lokað fyrir
hljóðvarp varnarliðsins í Kefla-
vík? — Má ætla að skrefið
verði ef til vill stigið til fulls
með innsiglun útvarpstækja,
þannig að til engra útvarps-
stöðva verði náð, nema Reykja-
víkurútvarpsins ?
FJÖLMIÐLAR OG ÍSLENZK
MENNING
En án gamans, þá er það stað-
reynd að mörgum finnst felu
leikurinn með Keflavikursjón-
varpið vera hinn fjarstæðu-
kenndasti skrípaleikur, og raun
ar til minnkunar fyrir þjóðfé-
lag, sem vill láta telja sig með-
al frjálsra vestrænna menning-
arþjóða. Það verður að telja ör-
ugigt, þar til annað reynist sann
ara, að það hafi verið sjónarmið
tiltölulega fámennra hópa, sem
fengu að ráða í þessu efni, þeg-
ar skrúfað var fyrir afnot varn
arliðssjónvarpsins hér á árun-
uim. — Annars vegar var um að
ræða lítinn hluta þjóðarinnar,
sem almennt er skoðaður sem
pólitískir öfgamenn. Hins vegar
verður ekki annað séð en að
hinn hópurinn hafi verið enn
og langtum fámennari, og sá
hópur hafi að mestu samanstað-
ið af mönnum, sem töldu óæski-
legt að ein sjónvarpsstöðð, er-
lend, starfaði i landinu, og að
nokkru af góðviljuðum en
nokkuð þröngsýnum einstefnu-
mönnum í menningarmálum, sem
að jafnaði finnast, og er.u þá oft
andvígir öllu sjónvarpi, hvers
eðlis sem það kann að vera. —
Þannig er nú talið, að þeir sem
nöfn sín léðu á lista sexttu-
menninganna, mundu nú marg-
ir hverjir ekki telja ástæðu til
að halda til streitu fyrri afstöðu
sinni, og hafa jafnvel gefið i því
efni yfirlýsingar á opinberum
vettvangi. Mætti þar meðal ann-
ars minnast þeirrar kosninga-
baráttu, sem seinna var háð hér
á landi, og einna minnisstæðust
mun núlifandi Islendingum.
En dómur sumra manna um
óhæfi íslenzkrar menningar til
að þola sambúð við menningar-
og f jölmiðlaáhrif umheimsins, er
marghrakinn og af langri
reynslu staðfestur sem óraun
hæfur, enda fer talsmönnum
þessarar skoðunar án efa fækk-
andi. Ber nú minna en áður á
vantraustsyfirlýsingum framan-
greinds minnihlutahóps á þrótt
íslenzkrar menningar, enda slík
ar gjaldþrotsyfirlýsingar illa
grundaðar, óraunhæfar og
óþarfar, og allur þorri þjóðar-
innar á annarri skoðun í því
efni. — Spakur maður hefur svo
mælt, að þá sé íslenzk menning
vanmetin og þróttur hennar mis
skilinn, ef menn viiji fara með
hana eins og viðkvæma gróður
húsajurt eða forngrip á safni.
— Islenzk menning er nefnilega
ekki sú lekabytta eða brotalöm,
sem sumir minnihlutamenh vilja
vera láta. Islenzk tunga og
menning standa nú með meiri
blóma, en oftast áður, þrátt fyr-
ir öhindrað flóð erlendra bók-
mennta, tímarita, útvarpsmót-
töku, kvikmynda, ferðalaga Is-
lendinga til útlanda, ferðalaga
útlendinga til Islands, að
ógleymdu Keflavíkurútvarpinu,
sem starfað hefur um áratugi.
Verður ekki séð hvers vegna
annað ætti að verða uppi á ten
ingnum varðandi sjónvarp þó er
lent sé, og mætti í því efni minn
ast þess að efni sjálfrar Reykja
vfkurstöðvarinnar mun að meirj
hluta erlent.
EFNI SJÓNVARPSSTÖÐVA
Úr þvi farið er að minnast á
efni sjónvarpsstöðva, skal þess
getið, að hvar sem er í heimin-
um mun slíkt efni áþekkt að
gæðum, og er íslenzka sjónvarp-
ið þar engin undantekning. Fjöl
breytni og samkeppni í þessu
efni sem öðru, er þó alltaf
æskileg. íslenzka sjónvarpið hef-
ur sýnt að það er vel samkeppn
isfært, og er velferð þess á eng-
an hátt í hættu stefnt með starfi
við hlið annarra sjónvarps-
stöðva, nema síður sé, og mætti
þess vegna koma hér upp mót-
töku gervihnattasjónvarps hið
fyrsta. Efni sjónvarpsstöðvarinn
ar á Keflavíkurflugvelli er al-
mennt bandarískt sjónvarpsefni
ætlað til heimilis- og fjölskyldu
notkunar þar í landi. Er það
hugarfóstur öfgamanna að efni
stöðvarinnar sé sérstaklega mið
að við og ætlað hermönnum.
Sjónvarpsefni þetta er hvorki
verra né betra en gengur og
gerist um aðrar sjónvarpsstöðv-
ar, og engin frambærileg ástæða
til að setja hömlur við afnotum
þess á íslenzkum heimilum, þar
sem þess er óskað á annað borð
að nota það, og til þess næst.
GAGNKVÆMUR RÉTTUR
Nú mætti einnig geta þess að
ekki er annað vitað, en að fjöl-
skiyldur þær, sem búa á Kefla
víkurflugvelli, hafi frjáls og
ðhindruð afnot af sjónvarpi ís-
lenzku stöðvarinnar. Verður
ekki séð að nein ástæða sé til
að koma i veg fyrir þetta. En
varla getur það talizt sann-
gjarrrt að þessi réttur verði aft-
ur gerður einhliða. Gæti það því
ekki talizt óeðlilegt að hreinsað
væri til í þessum efnum, með
því að teknar væru upp sem
fyrst viðræður við varnarliðið
um gagnkvæman rétt til sjón-
varpsafnota hér á landi, með
þeim eðlilegu skilmálum að
varnarliðið, starfsmenn þess og
fjölskyldur gætu haldið áfram
frjálsum afnotum sjónvarps frá
Reykjavikurstöðinni, en á móti
kæmi sams konar réttur is-
lenzkra sjónvarpsnotenda, sem
þess óska, — að þeir hefðu einn-
ig óhindruð afnot útsendingar
Keflavíkurstöðvarinnar. Annað
verður varla séð, en að hér sé
ekki aðeins um réttlætiskröfu
að ræða, heldur einnig jafnrétt-
iskröfu!
ERU ÍSLENDINGAR
ANNARS FLOKKS
ÞJÓÐFÉLAG?
Á meðan varnarliðið og
bandarískar fjölskyidur á Kefla
víkurflugvelli fá frjáls og
óhindruð afnot af sjónvarpi Is-
iendinga, á enginn Islendingur
að sætta sig við þá lítillækkun
að vera talinn óhæfur til að
hafa frjáis og óhindruð afnot af
því sjónvarpi, sem sent er frá
sjónvarpi varnarliðsins tii
bandarískra fjölskyldna á
Keflavíkurflugvelli. Með því
láta Islendingar stimpla sig setm
annars flokks þjóðfélag. — Is-
lendingar eiga ekki að gera sér
að góðu setu á óæðri bekk og
skör lægra í þessu efni, né öðru,
í samskiptum við erlenda þjóð,
— samskiptum sem til er stofn-
að með fullu frelsi og á lýð-
ræðisgrunni. — Slíkt er ekki að
eins til óþurftar, heldur bein-
línis til skammar.
Skal svo að lokum enn itrek-
uð sú réttlætiskrafa, að vilji
sjónvarpsnotenda sjálfra verði
kannaður í þessum efnum, og síð
an verði um það séð, að full-
trúa sjónvarpsnotenda í sjón-
varpsmálum, það er að segja út-
varpsráði, verði gert að fram-
fylgja vilja meirihlutans, hvern
ig sem hann reynist verða.
Hjartans þakkir til allra
sem sýndu mér vinarhug með
heimsöknum og gjöfum á
sjötugsafmæli mínu 21. febrú-
ar og gerðu mér daginn
ógleymanlegan.
Gestur Sigfússon,
Eyrarbakka.