Tíminn - 08.06.1974, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Laugardagur 8. júni 1974
Indriði Indriðason:
HVAÐ ER AÐ
VERA FANA-
TÍSKUR í
BINDINDIS-
MÁLUM?
Bindindismönnum og þó sér-
staklega góðtemplurum, er oft
brugðið um það, að þeir séu alltof
„fanatiskir” i afstöðu sinni til
áfengisins. Þetta heyrist stundum
meira að segja hjá einstaklingum
og jafnvel samtökum, sem hafa
bindindi á sinni stefnuskrá.
Góðtemplarar og aðrir þeir, sem
eru bindindismenn, afneita allri
áfengisnautn fyrir sig persónu-
lega. Eru það öfgar? Sumir menn
vilja telja sig bindindismenn, sem
fá sér einstöku sinnum örlitið i
glasi, við fermingu eða giftingu
sina og sinna, eða ef þeir eru svo
heppnir að fá boð i
Indriöi Indriöason
kokkteilgleðskap hjá ráðherra, en
eru annars svo aðgætnir að þeir
láta aldrei sjá sig ölvaða. Eru
þetta bindindismenn? Ég segi
nei, en þeir eru liklega það sem
kallað er hófdrykkjumenn, en sá
hópur manna getur engan veginn
orðið „stikkfri” i augum okkar
templara i baráttu okkar við
áfengisöflin og áfengis-
dýrkendurna. Er það þaö, sem
eru kallaðar öfgar hjá okkur
templurum, að vilja ekki lita
framhjá þessari hófdrykkju hins
æru- og værukæra góðborgara,
sem aldrei fremur óspektir, sem
ekki hefur valdið hneyksli með
hegðun sinni? Ef það er að vera
öfgafullur, að vilja ekki viður-
kenna eða lita framhjá þessari
lifsvenju i baráttunni móti
áfengisneyzlunni, þá er ég ásátt-
ur með það að vera nefndur öfga-
fullur.
í nýlegu dönsku blaði, las ég
grein eftir danskan lækni um
áfengisvandamál meðal unglinga
i Danmörku, en þar segir hann,
að i sumum borgum þar sé nokk-
uð um það að unglingar á aldrin-
um 14 til 15 ára, séu orðnir
áfengissjúklingar. Rannsóknir og
viðtöl við þessa unglinga, hafa i
mörgum tilfellum leitt i ljós, að
ölneyzla er undirrótin og ölsins
hefur verið neytt (oft á tiðum)
með vitund og samþykki föður
eða foreldra, er hafa sagt: Það er
allt i lagi að þú drekkir öl, bara ef
þú lætur eiturlyfin vera. — Og svo
bætir læknirinn við. „Hvenær ætl-
ar almenningur i okkar bjór-
þyrsta samfélagi að átta sig á þvi,
að áfengi er eiturlyf.”
Það er visindaleg staðreynd og
nú almennt viðurkennd meðal
visindamanna, að áfengið er i
flokki ávana- og fiknilyfja, sem
kölluð eru ýmsum nöfnum svo
sem vimugjafar, fiknilyf og eitur-
lyf. Hefur fjöldi islenzkra lækna
látið þetta i ljós i skrifum sinum
hin siðari ár, svo nefndir séu
nokkrir eins og Guðsteinn
Þengilsson, Baldur Johnsen,
Jóhannes Bergsteinsson og Þor-
kell Jóhannesson, Tómas Helga-
son og Vilhjálmur G. Skúlason
lyfjafræðingur. Allir þessir menn
hafa látið þá staðreynd i ljós i
skrifum sinum að áfengi væri
ávana- eða fiknilyf. Hver vill
viðurkenna „hóflega” neyzlu
fiknilyfja, sem lifsvenju, er
ástæðulaust sé að vara við eða
telja athugaverða? Hvenær ætla
islenzkir áfengisneytendur að
fara að gera sér ljósan þennan
sannleika.
Og hvenær ætla Islendingar að
hætta að telja það öfgar hjá
templurum að hvers konar neyzla
fiknilyfja, (jafnvel „hófdrykkja”
áfengis) sé óæskileg og þess eðlis
að full ástæða sé til að bindast
ennþá miklu almennari samtök-
um en nú er til þess að koma á
breyttum siðvenjum i þessu
efni. Hvar eru rökin fyrir þvi, aö
barátta templara gegn
fiknilyfinu áfengi sé öfgafull?
Auglýsið í Tímanum
Jörð til sölu
Laxveiði — Trjáreki
Bújörðin Þorbjargarstaðir Skagafirði ?r
til sölu og laus til ábúðar strax, ásamt
bústofni og vélum ef viðunandi tilboð fæst.
A jöröinni er nýlegt Ibúðarhús og peningshús yfir 500 fjár,
tún 20 h.a. Beitarland viðlent, girt að hluta. Hlunnindi:
T'rjáreki og laxveiði. Réttur áskilinn til að taka hvaða
tiiboði sem er eða hafna öllum.
Upplýsingar gefa Guðmundur Árnason,
simi 95-5120, Sauðárkróki, og Árni
Guðmundsson, simi 95-5444, Sauðárkróki
Hcyflutningur með bátum.
GAMLAR MYNDIR
Það er ekki beinlinis til þess að
svala forvitninni, að við birtum
þessar myndir, sem hér gefur að
lita. Þó er hér eins ástatt og
jafnan vill verða, þegar fortiðin
er annars vegar: Nánari vit-
neskja væri vel þegin.
Sú var tiðin, að islendinga
dreymdi um að grafa gull úr
jörðu. Það voru settar upp til-
færingar hérna i Vatnsmýrinni,
sem nú má heita inni i miðri
Reykjavik — en vonirnar
brugðust, það fannst ekki neitt
gull.
En það var ekki Vatnsmýrin
ein, sem talin var geyma
góðmálma. Austur við Eskifjörö
var grafin siflurbergsnáma, þótt
ekki væri þeirri atvinnu langur
aldur skapaöur.
En gaman væri að vita, hvort
einhverjir lesendur vita, hvenær
þessar myndir eru teknar eða
hvort menn þekkja þá einstak-
linga, sem hér sjást leita fólginna
fjársjóða.
Að lokum skulum við lita á
mynd, sem sýnir raunveruleg
verðmæti. Já, meira aö segja
raunverulegasta gull, sem þessi
þjóð hefur nokkru sinni átt, is-
lenzkt hey. Þaö er verið að flytja
hey utan úr Breiðafjarðareyjum
til lands, en eins og kunnugt er,
voru úteyjar jafnan slegnar, enda
hefur efalaust verið þar hið bezta
engi.
Það er vel ómaksins vert að
gefa þessum myndum gaum og
leiða hugann aö þvi, sem þær
sýna.
Námagröftur er i eöli sinu ekk-
ert annað en rányrkja, hin bezta
gullnáma gengur um siðir til
þurrðar. En grasið — hin gróandi
jörð — svikur okkur aldrei, svo
framarlega sem viö bregðumst
ekki skyldum okkar við þá mold,
sem i rauninni er móðir okkar
allra.
úr kortasafni
Jóns Halldórssonar
Gullborun I Reykjavik
Silfu'rbcrgsnáman við Eskifjörð