Lesbók Morgunblaðsins - 09.01.1982, Blaðsíða 16

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
MIKU.L Aól S tAk- TltMW- r/k Srftv- ftk- HvTt flokk ur ■ Hwf> Duc.u ft*>- IfJUfft Frum FFN1 ! ' -
7 T A T A (Z —> H E N N 1 r H
S Þdr. A R Æ Ð 1 SPiRfl CseiN A L A Dv'ftif) Ál A R
'A T> 5/ara « N
C'. S WIÓT F A l OIRJ> T A S> A
Flik 5 V u N r A Srfter Heeiwi ftOftft 1 ■£> T u L£IK- 5kVf.0ft V A T T
vikli E’fJ- IWC, K A R A ■/ SK iT 'a K L 'A N N 1 .. * Æ
WCWAC A A 6. A Rl A L 1 r*j run FLTÓTA N 'A N A 5 T
r 1 'A'.t,. AR 1 'A f? ÓKVtD M£WW l£> A F 1 N N FÍLAC, Slt*. 7 R
L IM A R M Z/voi 8«ak U N A 55 u R U/u- u«- A C CAS U N A
S FotK€91 U F1 R 'A BíK^Vft A r U N N A R
ÖW4R D F N A R Kj-áwrR ?ÓiK'UR A s Af A K £*FK>I fftftBuK A N Spil- IÐ Hof-
SffV R 'D A K BflRw Hflc; K R '0 1 Vour* 1 á L U N A
Stftuc. AN N A Ð R A N Cftuww TOWN F N V K u R IfLftK-l StCÓLI 7 £
£JU£> ■R A MfP* K % L A Hand- Leac. L I imór N7 A N
r N' R 7 K R A R PftTT- A £> l L A N A
í S LÆ- M'lS- Lea. Hlaísa SÍKKT- <T) 13 1 N Cl - I f þJ Fæði Aluúm OP Dvel- ui?. UF.TRfi g KAF £sir
CIN- ] KCNS w Itaf T IR.
M Preifa DlI C.W — ft©u(Z- 1 MM NíAca
SflFl- S-UL L- IÐ kebpi 5 flMT. 1
C75V) - 1 VCrJtR. ÆSR
HESTu R ULL
SlÁTRf) \felKUR fUUL
LOK LEZflK HflNd- llí.
k'iNu- uuc. jA'R/n L'TFTiH
YCR- OPPflR Sre fv- AN
brr- 1 Þ* N Sex PflUÐI ' FUUL- AR VÆTAM
Æffl mei-r- IÞJ C R «- F/t« \ i i. l **+>**. i TvE/r? e/NS í V íezx
Brúww Oft R- Pfldl ffOLL
Nflwr-
L ITL- Al? NUCd- flÐI
fEKÍK L£kkh
FoK- NftFM CVÐJA CkRPiS- aeipi Lfl Í5Kur öókíthF- UND
Í?ÖDD 1©N O V
SvJÍKUR i M c. AR y
VE 1TIC. TI6M 2>LÓM- SVFl?- P. M Vaxa 5kadi
Bi&l- 'lf\N Hinor-
Lokaö land
— lokað fólk
Framhald af hls. 10
Var okkur nú sagt aö gestir hótelsins
mættu horfa á söng- og dansfólkið, í hæfi-
legri fjarlægð þó.
Það ríkti mikil tilhlökkun meðal okkar og
fórum við í okkar fínasta púss og ákváðum
að fara fyrst út að borða á stað sem íslend-
ingar kalla Klaustriö en rétt við hliöina á
Klaustrinu er lítið bænahús, sem viö höfö-
um hugsað okkur að skoða eftir matinn og
líta síöan á dans- og söngflokkinn.
Á meðan á máltíð stóð þurfti 7 ára dóttir
mín að bregöa sér á salerni og fór ég aö
sjálfsögðu með henni. Þegar þangaö kom
sat fulloröin kona í stiganum og stundi
þungan. Mér datt nú helst í hug aö konan
heföi borðað eða drukkiö yfir sig en fylgd-
ist þó grannt bæöi með konunni og dóttur-
inni. En skyndilega virtist konunni þyngja
mjög og sendi ég telpuna eftir hjálp strax. í
fyrstu kom kona hlaupandi og fórnaöi
höndum og hvarf, augnabliki síðar kom
maður hlaupandi, hann skellti höndunum
undir handarkrika konunnar og virtist hann
ætla að draga konuna upp tröppurnar. í
dauöans ofboði náði ég að setja vinstri
handleggin undir hnésbætur hennar og
studdi hægri hendinni við hlið hennar svo
hún skylli ekki utaní vegginn. Mjög veik
hrygluhljóö heyrðust í konunni. En um leiö
og hún var lögð i lárétta stellingu heyrðist
ekki hljóö frá henni framar, hún var hætt
aö anda og litur dauöans kominn á andlit-
ið. Þjónustustúlka kom hlaupandi meö
fangið fullt af bláum handklæðum, hvaö
það hefur átt aö þýöa veit ég ekki, né um
afdrif þessarar vesalings konu. En næsta
dag fór ég ásamt dóttur minni í áöurnefnt
bænahús og kveiktum við á tveimur kert-
um, vonandi hafa þessi Ijós fylgt þessari
konu hvert sem hún nú fór.
16
Við héldum nú til baka til hótelsins og
var okkur þá tilkynnt að annaðhvort héld-
um við kyrru fyrir í herbergjum okkar eða
utan dyra, þetta kostaði að vonum mikla
reiði og vonbrigði. Við gerðum samt heiö-
arlega tilraun til þess að sjá þó ekki væri
nema örlítið brot af allri dýrðinni.
Við laumuðumst niður nokkra stiga og
þar fórum við inn í lyftuna, þegar lyftan
stansaði og við bjuggumst til útgöngu kom
allt í einu buröarkarl meö nokkrar töskur
og hálfýtti þjóöverja, fölum af bræði, inní
horn á lyftunni og lokaði okkur öll þar meö
af. Fyrir utan lyftudyrnar stóð kona, sem
virtist eiga að gæta þess að enginn kæmist
nálægt hátignunum. En þá fauk i mig svo
um munaði. Ég klofaöi á hælaháum skóm
yfir töskurnar og rauk meö háværum
skömmum á varðmeyna: „Viö erum nógu
góð til þess að borga himinhátt verö fyrir
dvöldina hér á hótelinu og hvert einasta
viðvik sem hér er gert, þig vitið mætavel að
einmitt viö, gestirnir hér á hótelinu höldum
því gangandi, ykkar eigin landar heföu ekki
efni á því að dvelja svo mikiö sem eina nótt
hér hvað þá meir, fólk sem hefur 200 leva í
laun á mánuði (laun kennara t.d. eru á bil-
inu 160—180 leva en iðnlærðir verkamen
komast einna hæst í launum allt að 500
leva uppl. fararstj.). Með fullri viröingu fyrir
þjóöhöfðingum þessum, þá var það ein-
ungis listafólkið, sem okkur langaöi aö sjá.
Og annaö máttu líka vita að viö eigum sjálf
okkar eigin þjóöhöfðingja sem getur svo
sannarlega gengið um óáreitt meðal þegna
sinna, og hana nú." En allt sat við það
sama og viö fórum aftur til herbergja
okkar, reiöari en nokkru sinni fyrr. Eftir
þennan reiöilestur bjóst ég fastlega við að
fá reisupassann, en ekkert síkt skeði.
Búlgarir eiga mikið af þjóöbúningadúkk-
um, flestar mjög fallegar og ævintýralegar.
Þaö mætti ætla aö hvert héraö hefði sinn
ákveðna búning. Ég féll í þá freistni að
kaupa nokkrar dúkkur til gjafa þegar heim
kæmi og skýrði þá hverja dúkku fyrir sig,
krökkunum til mikillar ánægju. Ég stillti
þeim öllum þannig upp aö þær sáust allar
frá rúminu, sem ég svaf í, og hófst nú lækn-
isleikurinn.
Ég fékk skyndilega hita og hringdi niöur
í móttöku og baö um hitamæli, efir nokkrar
mínútur var kominn læknir ásamt túlki,
sem talaöi ágæta ensku og var alúðlegheit-
in uppmáluð. Læknirinn sagði ekki orð,
hvorki við mig né eiginmanninn, sem var
viöstaddur, öll orðaskipti fóru fram í gegn-
um túlkinn. Hins vegar potaði læknirinn í
magann á mér og opnaöi munninn upp á
gátt og ég gerði slíkt hiö sama. Nú var náð
í vatnsglas með örlitlu af vatni i botninum
og í þetta sett annað hvort ópíum eða
morfín og eitthvað af öðru sulli og mér sagt
aö drekka þetta, sem ég og gerði. Aftur var
sótt örlítiö vatn og í það sett eitthvað sem
líktist kolum og bráðnaði ekki í vatninu,
þessu þrælaði ég niöur meö harmkvælum.
Mér datt einna helst í hug gamla ævintýriö
um Mjallhvít, sem rauðsokkur hafa nú fært
í nútímabúning, Mjallhvít er nefnilega farin
að vinna meö dvergunum í námunum,
nema að ég var öllu verr sett, ég varö að
éta kolin.
Eftir þessi ósköp öll sofnaði ég, en vakn-
aði aftur um miðja nótt og blöstu þá allar
dúkkurnar við mér, þær virtust allar gædd-
ar lífi og hver virtist hafa sína sögu að
segja. Mér fannst ég sjálf vera þátttakandi
í þessu öllu saman og er þetta næturævin-
týri líklega þaö sem ég hef komist næst
Búlgörum.
Túlkurinn hafði sagt mér áður en læknir-
inn fór aö ég ætti að mæta í sjúkraskýlið
næsta dag, og ef ég væri mjög veikburða
ætti ég aö koma í sjúkrabíl. En minnug
þess frá fyrri tíö þegar ég var að skjótast á
fæöingardeildina og allir krakkarnir í göt-
unni og fleiri voru komnir í málið hét ég því,
aö í sjúkrabíl myndi ég alls ekki fara.
En á sjúkraskýliö fór ég nú samt. Þegar
ég kom þar inn voru þar fyrir einir 4 læknar
og annaö eins af hjúkrunarkonum og allir
virtust vera aö vinna þarna í einni kös.
Þarna inni voru 3 gamaldags dívanar, hver
í sinu horni. Á einum þeirra, sem næst var
dyrunum lá kona öll þakin snúrum, sem
einna helst líktust þvottasnúrum. Langur
spotti lá frá konunni yfir í næsta horn þvert
yfir gólfiö, þar sem tengillinn hefur líklega
verið.Ég var svo völt á fótunum frá því
kvöldið áður, að ég var dauöhrædd um aö
reka lappirnar í snúruna og slíta kerlinguna
úr sambandi.
Ansi er ég hrædd um aö íslenskum
læknum heföu þótt þetta frumstæðar að-
stæöur.
Ég fékk nú uppáskrifuð fleiri lyf og meiri
kol, en þá sagöi ég pass. Við höfum hita-
veitu á íslandi.
En óneitanlega er Búgaría fallegt land,
en lokað aö mörgu leyti, rétt eins og fólkið
viröist vera sjálft.
Hlemmur í smásjá — grein í jólablaöi
Lesbókar, var rangfeðruö. Hún er ekki eftir
Sigrúnu Guðjónsdóttur eins og þar stóð,
heldur Sigrúnu Schneider, sem lesendur
Lesbókar kannast við fyrir smásögur. Leiö-
réttist þetta hér með og eru höfundur og
lesendur beönir velvirðingar.
l'tj»efandi: ll.f. Árvakur, Kcykjavík
Framkv..stj.: Ilaraldur Sveinsson
KiLstjórar: Matthías Johannessen
Stvrmir (/unnarsson
Kitstj.fltr.: (iísli Sigurdsson
Auj'lýsinj'ar: Kaldvin Jónsson
Kitstjórn: Adalstræti 6. Sími 10100