Lesbók Morgunblaðsins - 22.07.1973, Blaðsíða 12

Manni getur
nú sárnað
Framh. af bls. 3
uppúr sálfræðibókunum sínum og
lauk ekki prófi. spákonan spáði
áfram og brsellinn gerði einstaka
uppreisn. og við og við vaiknaði
svefnpoka'konan og sagði þeim
brot úr ferðasögunni eða drakk
einn bjór áður en hún sofnaði aft-
ur. fjölskyldulífið gekk sinn vana
gang eftirsem áður.
því var það óþægilegt áfall fyr-
ir þau er þau vöknuðu einn morg-
uninn að svefnpokakonan var
horfin úr horninu sínu. þau
reyndu að láta sem ekkert væri
en ráfuðu um sinnulaus þann dag
inn og litu útum gluggana viðog-
við eða hlustuðu eftir banki á
dyrnar. þrællinn fór óbeðinn útí
leyníkrá og spákonan mundi ekki
eftir neinni af sögunum sínum
góðu. frænika fór að hekla trefil
af einhverjum annarlegum ástæð-
um bjórtappasafnið var ekki tek-
ið úr sekkjunum sínum og meira-
aðsegja svili fór að lesa skáld-
sögu sem hann hafði ætlað sér að
lesa síðustu fimmtán árin. en
smám saman færðist allt í sama
horf trefiflinn breyttist í púða-
betrekk s'káldsagan gleymdist
amma hvolfdi úr einum bjórtappa
sekknum sínum spákonan rifjaði
upp sögur og það þurfti aftur að
skipa þrælnum fyrir verkum.
þau ræddu hvarf svefnpokakon
unnar sín á milli en 'kömust ekki
að neinni niðurstöðu frekar en
vanalega.
•hún var bara búin að hvíla sig
sagði fraenka. nú er hún
farin heim til sín.
hún er endurfædd sagði svili.
nú er hún að skapa sér sitt eigið
líf úti i umheiminum. kannski
kemur hún einhverntímann ‘í heim
sókn.
þetta minnir mig á söguna af
rauðhettu sagði spákonan.
mamma hennar sendi ‘hana til
ömmu hennar sem var á elliheim
ilinu grund með tvö ný amorhefti
bakkardíflösku kók 1 bland og
prinspóló. svo hitti rauðhetta úlf-
inn í strætó og ihann fór að
spyrja hana hvert hún væri að fara
og hún sagði honum það. og af
þvíað ú'lfurinn var að fylgjast með
framhaldssögunni ií amor og var
svo blankur að hann gat ekki
keypt það fór hann úr á torginu
og hann var svo fljótur að blaupa
að hann var á undan rauðhettu
uppá eMiheimili . . .
ég veit hvar svefnpokakonan er
sagði þrællinn uppúr extrablað-
inu.
hvernig ætli þú vitir það sagði
svili.
hún er á ólympíuleikunum sagði
þrællinn.
djöfuls vitleysa er alltaf í þér
sagði frænka. þú þekkir ekki þinn
stað í ‘liífinu þræll.
það er mynd af henni hérna
sagði þrællinn.
svo tróð úlfurinn gömlu kerl-
ingunni ömmu rauðhettu inní skáp
sagði spákonan sem lét ekki slá
sig svona auðveldlega útaf laginu.
og lagðist uppí rúmið hennar og
breiddi vel yfir sig sæmgina . . .
megum við sjá sagði fjölskyld-
an.
og vissulega var mynd af svefn
pokakonunni í extrablaðinu þar-
sem hún stóð í svefnpokanum sín
um uppá palli með medalíu
á svefnpokanum. sérvitur gul‘1-
verðlaunahafi í pokahindrunar
hlaupi stóð undir. krafðist að
keppa í svefnpoka.
kannski var hún bara j þjálf-
un ‘hérna sagði frænka.
þetta kallar á kæmpe-
familieökonomifyllirrí sagði svi'li.
þræll!
og svo kom rauðhetta og sagði
við úlfinn mikið ertu með stór
augu amma sagði spákonan, og
hann sagði það eru bara nýju
kontaktlinsurnar mínar. mikið
ertu með stór eyru amma. það eru
bara nýju heyrnartækin mín. mik
ið ertu með stóran munn amma.
það eru bara nýju fölsku tenn-
urnar mlnar sagði hann og svo
stökk hann á rauðhettu og tróð
henni inní símaklefa afþvíað hann
var svo vitlaus. svo 'las hann amor
drakk bakkardíið og át prinspóló
ið en rauðhetta hringdi á lögguna
og hún ‘kom og hirti úlfinn.
þar fór hún tautaði amma og
starði á myndina af svefnpoka-
konunni. en hún getur auðvitað
alveg eins hafa átt við spákon-
una eða rauðhettu eða ömmuna
eða jafnvél úlfinn.
LEIÐRÉTTING
1 viðtali við Sigurbjörgu Ei-
ríksdóttur þjón 1 síðustu Les-
bók varð misskilningur. Hún er
ekki fyrsta konan, sem fengið
hefur þjónsréttindi. Árið 1960
útskrifaðist Svanhildur Sigur-
jónsdóttir, sem margir kannast
við úr barnum í Þjóðleikhús-
kjallaranum, og var hún þá
hæst nemenda, sem útskrifuð-
ust sem þjónar.
húsbúnaður
SPJEMSKUR
SIlLl
Stólar og skápur í spænskiun stíl. Talsvert klumpslegt,
rétt er það, en sérkennilegt og sýnist að minnsta kosti ekki
vélunnið. Veggljósin úr smíðajárni eru einnig spænsk og
Fjöldi íslendinga hefur farið
í hinar vinsælu Spánarferðir
og séð spænsk húsgögn, sem
venjulega eru á hótelum þar.
Þau eru efnismikil, þung og
sýnast í fljótu bragði gamal-
dags. En þau eru gædd sér-
stökiun þokka, sem vinnur á,
enda eru spænsk húsgögn
eftirsótt víða um heim. Hér
eru nokkur dæmi.
Nr. 2: Hár skápur fyrir glervörur með
útskornum hurðum. Veggljósin úr

Nr. 3: Stakur stóll og smáborð, hentugt
í forstofu, hvort tveggja efnis-
mikið og útskorið.
5
Nr. 4: Mjög vandað skatthol með inn-
lögðinn myndum. Veggljósið, stóll-
inn og skattholið mynda fallega
heild.
r Spán-
arfarar kannast sjálfsagt við, því
þetta er algengur hlutur suður
þar. I verulegum atriðum minnir
þessi stíltegund á norska bænda-
stilinn svokailaða, sem aftur er
orðinn mjög v;nsæll.
J
"V.t )
1**1
Viðfangsefni mannsins . . , .
Ein'hverjum kann að finnast 'Sðlik sjónarmið
vera á andstöðu við visindaanda tætonialdar. Það er
misskilninigur. Einmitf sigrar vtísin/danina hafa geart
það ljósara en áður, að viðíamgsefini mainnsiins eru
fleiri en þau, sem vísindi fást við eða
eru á vettvangi stjórnmáila, oig iþekking Víisindanna
hef'Ur leit't í ljós, að dulspeki og hj'átrú, að ekki sé
ta'lað um igervivísindi lí nafni Quðstrúar, eiga ekkert
sky'lt við þá sönnu trú, sem spyr ekki lum það, sem
hún veit.
En á skiiningurinn þá ekkert erindi til þess, sem
trúir? Auðvitað á hann að reyna að skiija það, sem
hægt er að skilja. En horfi bam S augu þór, án þass
Framhald af bls. 2
að segja i ókkuð, og þú verður glaður qg vilt vera
þVi góður, skilurðu það? Og teggi það lófa sinn í
hönid þina og þú finnur, að ‘þér þykir væwt um það
og viilt íeiða það, skilurðu það? Engu að síður er hér
um staðreyndir að ræða. En þú igetur hvorki mælt
þær né metið. Af 'þeim heimi eru 'staðneyndir ibrúar-
innar. Goethe orðaði þessi sammimdi Iþanini'g. „Æðsta
hamiinigja hugsandi manns er sú, að hafa rannsateað
‘það, 'sem hægt er að rannsaika, til þess að geta með
rósemi a'Uðsýnt því lotnihgu, sem leiteki er hægt að
rannsaka." Af þessu geta visindamenn ílært milkið.
Orðum minum langar mig til þess að Ijúka með því
að vitna til ummæla annairs miteiis listamanns, málair-
ans van IGoghs, því að af þeiim mega allir læra, einnig
Stjómmálmenn. Hann hefur sa'gt:
„Ósjálírátt hef ég sannfærzt um, að bezta ráðið til
þess að þekteja Guð er að eistea djúpt. Láittu þér
þylkja vænt um vin, um einhverja mannesikjiu, um eibt-
hvað, og þú munt öðlast auteinn þroska. Eji það verð-
ur að elstoa af djúpri og alvarlqgri, inmilegri samúð,
með viljastyhk og 'skiimingi. Það leiðir tál Guðs, til
óbifanlegrar 'trúar. “
Ég óSka ykkur öllum góðs sumars og gfleðilegra
páska.