Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1972, Blaðsíða 6

Utanhússfrágrangur er falleg-nr við blokkahverfin í Malmö og
snmsstaðar er komið fyrir listaverknm eins og hreyfimyndinni,
sem hér sést.
kannski fram undir miðnætti.
Það er nokkuð sem flest-
ir byggingariðnaðarmenn
þekkja, eða þekktu að minnsta
kosti heima. Þegar farið er í
vinnu kl. 6 að morgni verður
líka að fara tímanlega í rúm-
ið og miklu fyrr en við vorum
vön áður, helzt ekki seinna en
kl. 10—11. Samt hefur maður
5—6 klukkutíma á dag til að
vera heima eða með fjölskyld-
unni.
Hafdís: — Við erum mikið
heima og lifum þægilegu fjöl-
skyldulifi og því kynntumst
við alls ekki heima, því að
Kristj'án var alltaf að vinna.
Þetta er áreiðanlega gott fyr-
ir börnin og heimilið og ekki
sizt fyrir hjónabandið.
Krist.ján: — Hér kynnist
maður því viðhorfi, að menn
vinna til þess að geta lifað en
heima fannst mér stundum, að
menn lifðu til þess eins að
vinna.
Hafdís: — Við förum samt
mjög lítið út á skemmtistaði og
heldur ekki í bíó eða leikhús.
Og við höfum miklu minna sam
neyti við íslenzku fjölskyld-
urnar nú en fyrst, meðan all-
ir voru líkt og útlagar hér.
Öðru hverju er skroppið yfir
sundið til Kaupmannahafnar,
einkum til að kaupa kjöt, því
helmingi getur munað á nauta-
kjö'ti handan Eyrarsunds. Á
hverjum einasta degi eru ferj-
urnar yfir sundið troðfullar af
fólki á leið til Kaupmanna-
hafnar til þess að kaupa kjöt
eða ost og jafnvel brennivín;
aftur á móti flykkjast Danir
austur yfir sundið til þess að
kaupa sér rauðvín. Flaskan
kostar aðeins 5 kr. hér.
Krist.ján: — Á sumrin getur
maður farið á baðströndina í
Limhamn og við fórum mikið í
almenningsgarðana þar sem
hægt er að liggja í sólbaði og
fjöldi Malmöbúa gerir það. En
nú þegar við höfum bílinn, er-
um við frjálsari og ætlunin er
að halda eitthvað suður á bóg-
inn í sumarleyfinu í júlí —
kannski til Spánar og þá tök-
um við börnin með okkur.
Hafdís: — Íslenzku húsmæð-
urnar voru í fyrstu mjög ein-
angraðar og þeim leiddist. Aft-
ur á móti voru húsbændumir
hinir hressustu og fannst flest
betra hér en heima. Nú er samt
svo komið, að þetta hefur snú-
izt við: Eiginmennirnir eru
búnir að fá nóg af velferðinni
og Svíum og halda nú, að flest
sé betra heima; það er kominn
órói í þá. En einmitt því eru
konumar farnar að kunna vel
við sig og em hræddar um að
afikoman verði verri heima eða
þá einhverjir nýir erfiðleikar.
Þær eru líka nokkuð margar
farnar að vinna úti og farnar
að venjast þessu öllu saman.
Enda er að mörgu leyti gott að
búa hér: Það er til dæmis ein-
staklega gott að vera með smá-
börn hérna; gott lokað leik-
svæði milli blokkanna og eng-
in hætta á að börnin fari út
á umíerðargötur. Það var ég
aftur á móti alltaf hrædd um
heima. Hinsvegar hafði ég þar
mina litlu þvottavél í baðher-
berginu og gat þvegið þegar
ég vildi, en hér kemst ég að-
eins í þvottahús á hálfsmánað-
ar fresti.
Kristján: Hér i blokkinni
virðist þó nokkuð vandamál
nieð unglinga. Ég held, að þeir
fái takmarkað að vera inni hjá
sér með félagana enda eru
margar íbúðirnar mjög litlar.
Þessvegna safnast unglingarn-
ir saman hér í kjallaranum og
víðar og nú er mikil piága að
þau ná sér í þynni til að þefa
af og komast í „rús“. Það er
eitthvað svipað blettavatnsfyll
iriinu, sem stundum hefur átt
sér stað heima. Þetta þynnis-
vandamál virðist talsvert út-
breytt og talið hættulegt; get-
Franih. á bls. 15
Gtiðimindur Matthíasson á götu í Uppsöluni. Að baki gnæfir hin íræga
Uppsaladóinkirkja.
OFFRAMLEIÐSLA
Á MENNTAFÓLKI
í HÚMANÍSKUM GREINUM
Samtal við Guðmund Matthíasson, sem leggur
stund á hagfræði í Uppsölum
Þrátt fyrir gnægð grænna
grasa í Reykjavík síðla apríl-
mánaðar, sánst fá merki vor-
konm í Uppsölnni. Það var
slydduhreytingnr á norðan og
krapelgur á sléttunni stinnan
borgarinnar. Uppsalakirkja
teygði turnspírur sínar upp í
úrsvalt vetrarloftið, en inni á
Gotiands Nation var lilýtt og
notalegt. Þar liitti ég að ináli
Guðniiind Mattliíasson, sem
leggiir stiuul á hagfræði í Upp-
sölum; hann er Reykvíkingur
að uppruna. Guðinundur er
skemmtilega hress í framgöngu
og íslenzkari íslending imindi
maður naumast finna þótt leit-
að væri í Svartárdal eða
Köldukinn. Sanit á Guðmund-
ur langa dvöl að baki í Sví-
þjóð; hann fór til Uppsala 1965
og hóf jVi nám í liagfræði, var
svo heima á tímabili, en búinn
að vera í Uppsölum síðastliðin
fimm ár. Guðmundur hefur og
staðfest ráð sitt í Svíþjóð, þótt
ekki sé hann gií'tiir; konan
haiis er Ijóshærð og falleg og
uppriinnin úr Dölunum, þau
eiga einn dreng. Þau kynnt-
ust á sjúkraliúsi, þar sem Guð-
mundtir var sjúkraliði, en því
hefur liann brugðið fyrir sig,
tvö undanfarin sumnr og lík-
legast að hann bregði sér í
sloppinn aftur í sumar. Annars
hefur verið erfitt fyrir náms-
menn að fá suniarvlnnii, segir
hann. En í sumar er þó nýtt
nppi á teningnum: Vænt-
anlega verður farin liópferð
frá Uppsölum til íslands og þá
verður Guðnmndur fararstjóri.
Hann sagði:
— Hér eru margir, sem
árum saman hefur dreymt um
Islandsferð. Þeir ætla nú að
fara úr því tækifæri gefst; það
eru einkum náttúruunnendur
og veiðimenn.
— En hvað er annars fram-
undan?
— Ég lýk vonandi phil. cand.
prófi með haustinu en held
samt áfram námi og reyni ef
til vill að komast i einhverja
vinnu, þar sem maður hefur
gagn af náminu. Ég hef íhug-
að að leggja sérstaklega stund
á alþjóða fjármál og ef þetta
tekst allt saman, verður von-
andi ekki útilokað að komast í
einhverskonar starf fyrir Is-
land erlendis. Ég er búinn að
stofna heimili hér en það breyt
ir í sjálfu sér engu um það,
að maður vildi gjarnan flytj-
ast heim og það mundi ekki
stranda á kærustunni; hún hef-
ur verið á íslandi og
gæti hugsað sér að flytja
þangað.
— Sérfræðingar með langt
nám að baki hafa sem sagt
ekki mikla vissu um atvinnu,
þegar frá prófborðinu kemur?
— Nei, þvi miður. Það er
staðreynd að offramleiðsla er
á fólki í sumum námsgreinum,
O LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11. júní 1972: