Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1972, Blaðsíða 1
>
Höfundur þessa bréfs
var einróma kosinn til
kennarastóls í refsirétti
við Aþenuháskóla 1969,
þá 46 ára að aldri.
Gríska herforingja-
stjórnin neitaði að skipa
hann í embættið, og
hann var tekinn fastur
í júlímánuði 1969,
pyndaður og kom svo
fyrir rétt ári síðar,
ákærður um samsæri til
að kollvarpa stjórninni
og „þjóðskipulaginu".
Mangakis prófessor var
dæmdur í átján mánaða
fangelsi, og situr þar
enn. Kona hans var
einnig dæmd í ellefu
mánaða fangelsi fyrir að
herma erlendum blöðum
ranglega, að maður
hennar yrði fyrir
grimmilegum pynding-
um. Síðar var henni
sleppt lausri.
Georg Mangakis
FLÖSKU-
BRÉF
ÚR
FANGELSI
Flatarmál klefans mins er
sem næst 10x10 fet. Maður
venst smám saman svona rými
og £er á vissan hátt að kurrna vel
við það, þar eð það líkist eig-
inlega greni, þar sem maður
iiggur falinn og sleikir sár sín.
En raunveruiega er tilgangur-
inn með því sá að tortíma
manni. Á ein>um veggnum er
þung járnhurð, með ofurlitlu
gati á, ofarlega. Föngunum er
meinilla við þetta gat; gegnum
það sést auga fangavarðar-
ins öðru hverju — einangrað,
andlitslaust auga. Svo er líka
á hurðinni einkennileg leesing
— að utanverðu, — sem lok-
ast með daufum, tvöföldum
smelli. Og þvi getur maður
aldrei vanizt, hversu langur
timi sem liður. Smellurinn ger
ir mann daglega áþreifanlega
varan við ofbeldið, sem maður
er beittur. Áður en ég kom
hingað vissi ég ekki, að hægt
væri að tjá ofbeldi svona ræki
lega með daufu hljóði í tvö-
faldri læsingu.
Á öðrum vegg í klefan-
um minum er litill gluggi með
rimlum fyrir. Út um þennan
glugga get ég séð hluta af
borginni. Og samt horfir fangi
sjaldan út um glugga. Það er
of sárt. Auðvitað hefur fang-
inn alltaf mynd af lífinu úti
fyrir i huganum, en hún
er þokukennd og litlaus, og
eins og gömul ljósmynd er hún
dauf og vansköpuð. Og þessi
mynd er þolanleg. Þess vegna
litur maður aldrei út um
glugga. Hann er ekki til ann-
ars en að gefa manni svolitla
birtu. Þetta er hlutur, sem ég
hef athugað mjög vandlega.
Ég er farinn að þekkja öll
birtustigin. Ég get greint
bjarmann, sem kemur rétt fyr-
ir dögun og hinn, sem dokar
við eftir sólarlag. Þessi birta,
með ölium sinum mörgu til-
brigðum, er ein aðalánægja
fangans. Stundum ber það við,
að tiltekið birtustig fellur að
skapi manns, að andlegum
þöríum þess á þessari sérstöku
stundu. Stundum hef ég horft
á birtuna og farið að raula lag,
og stundum hef ég fundið, að
4