Lesbók Morgunblaðsins - 20.12.1971, Blaðsíða 16

r***V,'
Sigurveig Guðmundsdóttir
HJÁ
EINARI
BENEDIKTSSYNI
í HERDÍSARVÍK
Veturinn 1929 las ég eftirfar-
amidi augilýsing’u í dagblaðimu
VislL:
Kenni gíitarspiiL,
Kriisitón BenjediiktsdóttLr,
Grun.'d'ainsitiiig 16 B.
Ég var þá unglingur og lang
aði til þess að læra á giíitar.
Fóir ég á Grumdarstiginn og
kom að bakihúsi við hús það er
Jón Trausti lét byggja. Þar
kom til dyra roskin kona. Hún
var vel í mieðalliaigi há, mjög
grannvaxin og beinaber, með
mikið, úlfgrátt hár, sem hún
greiddi upp frá enninu, og baitt
í hnút í hnakkamum. Svipurinn
var harðlegur og djúpir drættir
í kringum munninn. Hún var
klædd útlendum kjól, siem ein-
hvern tima hafði verið fínn, en
var miú mjög smijáður og sJitinn.
Ég bar upp erimdi mitt. Hún
tók stuttaralega undir, en bauð
mér inm í iliitla stofu.
Þar var immi eimn dívan og
fomieguir hægindastóll, lítið
borð í horni og slitin ábreiða
á góifi. Þaðan visaði hún inér
inn í stofu sem lá þar inn af.
Var hún nokkru stærri. Stórt
og vamdað píamó stóð við einn
vegginn. Á miðju gólfi stóð
sitórefilis maighonyborð, spor-’
öskjiulagað, á edmium mikfuim
fæti, er aiiur var útskorinm
með stórum upphleyptum tré-
slkurði. Á öðrum veigig héngu
iúta og gítar. GamaiU sóffi og
lítið sóffiaborð stóðu í einu
homimiu. Á því borði Stóð Ijós-
mymd aif karlimammi sem sat við
borð og las í bók. Yfir píanó-
iruu hékk stór stæfckuð ljós-
mynd af öldruðum manni, sem
þessi gamla kona Ifctist mjög
mikið.
Alit þarna inni bar vott um
löngu horfna vel'megun, en
samt iá eimhver fyriirmenms'ka í
loftlínu. Konan tðk nú til við að
kenna mér á gítarinm. Reyndar
fannsit mér þessi kona á ein-
hvern háitt svo óiik öðru fðl'ki,
að éig hafði allit i eimu miklu
meiri áihiuga á að kynnast
henni heldur en gitarnum. Þé
var ég hálfsmeyk við hana og
þorði ekki að spyrja neins,
fyrr en í næsitu kennslustund.
Þá henti ég uipp hiugamm og
spurði, af hverjum stóra mynd
im væri, sem hékk yfir piamó-
imiu.
— Þðtta er Benedifct Sveins-
son assesor, faðir mimm, svar-
aði konan virðu/lega. Þá fór ég
að átita mig.
— Eruð þér þá systir Einars
Benediktssonar ?
— Já, og hérna er mynd sem
hianm gaf mér af sér. Húm bemti
mér á mymdim á lMa borðimu
af manninum sem laa í bók.
Þannig byrjuðu kynni mán
af Kristiiniu Beniediiktsdóttur,
þeirri óvenjuteg'U merkiskonu,
og sitóð sá kummdnigsskapur á
meðan hún lifði. Ég itafði hieyrt
margt um kvæði Einars og æv-
imtýralegan iifsferiiL Hann var
þá I vitumd al.mennimgs himin
mifcli aðalsmaður amdans, höfð
imgi í sjón og raun, djúpsæjast
slfeáld á íslenzka tumgu. Þá var
vitneskja mm um eimkaMf Eim-
ars sama og eng'in, en niokkur
kvæðin hans hafði ég heyrt, les-
ið og lænt sum utamað.
Þegiar Kristín var vör við
þennan áhuga á Einari bróður
heniruar, tók hún smáfit og smátt
að itala við mig uim fólik sitt.
Mun hún hafa gert þetta sér
« hugarhægðar, því að húia
16 LiESBÓK MORGUNBLAÐSINS
20. desember 1971