Lesbók Morgunblaðsins - 20.03.1955, Blaðsíða 12

168
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
VILLIHLIMDAR í ÁSTRALÍL
1 ÁSTRALÍU er mesti sægur villihunda, sem nefnast Dingo, og
eru blóðþyrstir mjög. Þeir eru nokkru minni en úlfar, en svipaðir
í háttum, fara oft yfir í stórhópum og drepa þá hrönnum saman
niður kvikfé bænda. Er talið, að tjónið, sem þeir valda á sauð-
fjárstofni landsins, muni nema um 8 milljónum Sterlingspunda á
ári. Öll fylkin í Ástralíu, héraðsstjórnir og einstakir menn leggja
fé til höfuðs villihundunum, og kappkostað er að útrýma þeim
með skotum, gildrum og eitrun, en ekkert dugir. Dingo er slunginn
sem refur og hann eykur kyn sitt þrátt fyrir ofsóknir mannanna.
J~iINGO er náskyldur úlfinum, og
hann hefur átt heima í Ástralíu
frá upphafi vega. Áður en hvítir
menn komu þangað, hafði blökku-
mönnum tekizt að temja hunda
þessa og notuðu þá til þess að veiða
önnur dýr fyrir sig. En eftir að
hvítir bændur námu þarna land,
leggjast villihundarnir nær ein-
göngu á búpening, einkum sauðfé,
en drepa þó einnig kálfa og folöld.
Dingo er afar blóðþyrstur. Hann
drepur ekki aðeins til þess að afla
sér fæðu, heldur af óviðráðanlegri
drápgirni. Hann er afar sterkur í
kjaftinum, og nái hann taki þá
sviftir hann stórri fyllu af bráð
sinni. Þar sem hann kemst í kinda-
hóp, ræðst hann á hverja kindina
á fætur annari og drepur. Svo ramt
kveður að þessu, að talið er að einn
hundur geti valdið 1000 Sterlings-
punda tjóni á einni nóttu.
Samkvæmt opinberum skýrslum
í Queensland, drepa vilhhundar
þar um 500.000 sauðfjár að meðal-
tali á hverju ári. Hefur þetta orðið
til þess að sauðfé hefur fækkað
þar úr 24 milljónum niður í 13.
milljónir nú á fáum árum. Vegna
þessa hafa nú allir lagzt á eitt með
að reyna að útrýma varginum. —
ið í hinni viðurkenndu frímerkja-
skrá Scotts (Scotts Katalog). En
þrátt fyrir þetta hefir Mr. Stolow
og hinn indonesiski vinur hans
grætt stórfé á frímerkunum, því að
frímerkjasafnendur um allan heim
hafa keppzt við að ná í þau. Og
nú hefir Mr. Stolow höfðað mál á
hendur útgefendum Scotts Katalog
fyrir það að hafa ekki getið frí-
merkjánna og heimtar stórkostleg-
ar skaðabætur fyrir það.
Stjórnin hefur sérstaka veiðimenn
á sínum löndum, bændur reyna að
verja sín lönd, en auk þess er nú
fjöldi manna, sem stundar villi-
hundaveiðar, vegna þess að fé er
lagt til höfuðs þeim. — í fylkinu
Northern Territory veiddust þann-
ig 10.000 Dingo árið 1952. En við-
koman var svo mikil, að varla sá
högg á vatni. Þá greip stjórnin til
þess fangaráðs að reyna að útrýma
þeim í stórum stíl með eitrun.
Voru flugvélar látnar fljúga yfir
landið og dreifa víðs vegar eitruðu
agni. Eitrið, sem notað var, var
stryknin, og með þessum hætti
voru drepnir 45.000 vilhhundar
árið 1952—53.
□
Veiðimenn nota jöfnum höndum
byssur, gildrur og eitur, en það fer
nokkuð eftir því hvemig landslagi
er háttað. Þá má og nefna „heng-
ingar“-aðferðina, og er henni lýst
svo: Bændur hafa afgirt stór beiti-
lönd með girðingum, sem ætlazt er
til að villihundarnir komist ekki í
gegn um. En það var nærri því
sama hve háar þessar girðingar
voru, hundarnir komust yfir þær.
Þá fann einhver snjall maður upp
á því ráði, að bæta tveimur svört-
um vírstrengjum ofan á girðing-
arnar. Þessa víra geta hundarnir
ekki séð í myrkri. Þeir stökkva á
girðingarnar og lenda þá með
hausinn milli svörtu strengjanna
og hanga þar fastir. Með þessan
einkennilegu veiðiaðferð tókst að
ná í fjölda vilhhunda fyrst í stað,»
eða meðan þeir vöruðu sig ekki á
þessu. En villihundarnir eru slæg-
ir og þeir varast brellur mannanna
undir eins og þeir hafa komizt í
kynni við þær. Segja veiðimenn
að eigi aðeins þeir hundar, sem
hætt hafa verið komnir, brenni sig
ekki á sama soðinu aftur, heldur
sé engu líkara en að þeir geti varað
aðra við, hvort sem það sé með
hugskeytum eða á annan hátt.
Nokkuð er það mismunandi eftir
fylkjum hve mikið fé er lagt til
höfuðs villihundunum, þetta frá
12% sh. upp í 3 Sterlingspund, en
að meðaltali mun höfuðféð nema
1 Sterlingspundi. Aftur á móti er
lagt miklu meira fé til höfuðs ill-
ræmdum bitvörgum, 25, 50, 75 Ster-
lingspund, já einu sinni voru jafn-
vel lögð 100 Sterlingspund til höf-
uðs sérstökum bitvargi í New
South Wales. Hann hafði þá þegar
drepið 200 kindur á fáum vikum
fyrir sjö bændum.
□
Villihundarnir eru aðeins á ferð-
inni um nætur, og þess vegna er
illt að skjóta þá. Helzta ráðið er
þá að reka þá í kvíar, en þær eru
þannig, að mjó og löng kró er gerð
við einhverja fjárgirðingu og síðan