Lesbók Morgunblaðsins - 02.12.1951, Qupperneq 1

46. tbl.
XXVI. árgangur
Óskar Einarsson læknir:
Úlafur
Sæknir fiuðmundsson
á SfóréSfshvoSi
NÍUTÍU ÁRA MINNING
IHargrjet Magnúsdóttir Olsen.
Ólafur Guðmundsson.
í DESEMBER árið 1889 andaðist
Bogi læknir Pjetursson í Kirkjubæ
á Rangárvöllum úr lungnabólgu,
aðeins fertugur að aldri.
Bogi var mikilhæfur maður,
læknir góður og búmaður með af-
brigðum. Sæti hans var því talið
vandskipað.
í febrúar 1890 var Björn Ólafs-
son settur læknir í Rangárhjeraði.
Hann var hið mesta ljúímenni, og
auk þess sjermentaður í augnlækn-
ingum, svo mönnum þótti ærinn
fengur að fá hann í sýsluna og
töidu jafnvel margir skaða sinn
bættan.
Hinn 2. júní 1890 vgr Ólafur Si-
vertsen Guðmundsson skipaður
læknir í Rangárhjeraði. Ólafur var
fæddur að Kvennabrekku í Döl-
um, sonur merkisprestsins Guð-
mundar F.inarssonar, síðar prófasts
á Breiðabólsstað á Skógarströnd og
konu hans Katrínar Ólafsdóttur
prófasts í Flatey Sigurðssonar Si-
vertsen. Ólafur læknir var þá 28
ára gamall, fæddur 4. desember
1861. Hann hafði gegnt aukalæknis-
embætti á Akranesi um fjögurra
ára skeið.
Ólafur var kvæntur Margrjeti
Magnúsdóttur Olsen umboðsmanns
á Þingeyrum. Þau hjón eignuðust
einn son, sem Guðmundur hjet.
Hann varð aðeins fárra vikna gam-
all. Ólafur læknir fekk lausn frá
embætti 1. ág. 1905. Hann andaðist
úr krabbameini að Stórólfshvoli 16.
mars 1906.
Rangæingar hafa löngum verið
lánsamir með lækna og verið þeim
vel. Þeir hafa notið höfðingjans
Skúla Thorarensen á Móeiðarhvoli,
stórbóndans og biskupssonarins
Boga Pjeturssonar í Kirkjubæ og
snillingsíns Guðmundar Guðfinns-
sonar, er hverjum manni var vin-
sælli. Þó telja eldri menn, að eng-
inn þessara lækna hafi orðið þeim