Lesbók Morgunblaðsins - 02.12.1951, Blaðsíða 9

LESBOK MORGUNBLAÐSINS
57?

Hafnarfjörður eins cg hann var um þetta leyti.
eyum. Voru þeir báðir á besta aldri,
hin mestu karlmenni og ljetu sjer
ekki ilt fyrir brjósti brenna.
Þeir byrjuðu starf sitt í apríl og
var verkum þannig skift með þeim,
að annar fór á vörð kl. 9 á morgn-
ana og var á ferli fram til kl. 3.
Þá tók hinn við og var einn á verði
til kl. 7, en síðan voru þeir báðir
á verði á kvöldin og stundum alla
nóttina fram til morguns, þegar
mest var ónæðið af hinum útlendu
sjómönnum. Þetta sumar voru 40
veiðiskip gerð út af Norðmönnum
í Hafnarfirði, og á þeim hafa verið
samtals um 600 menn, bæði norskir
og sænskir. Voru Svíarnir ekki eft-
irbátar hinna í óreglu og. slarki, og
þeim mun verri viðfangs en Norð-
menn, að þeir beittu hnífum þegar
til illinda dró.
Lögreglumennirnir áttu ekki sjö
dagana sæla um helgar þetta sum-
ar, en verst var þó að ekkert skýli
var til þess að stinga ofbeldismönn-
um og friðarspillum inn í. Lög-
regluþjónunum var skipað að vera
alltaf á verði nótt og dag meðan
skipin lægi inni, og hafa vakandi
auga á sjómönnunum þegar þeir
kæmi frá Reykjavík. Voru þeir að
tínast þaðan í smáhópum allar
sunnudagsnætur og sunnudaga. Og
ef þá sló í róstur milli þeirra, var
ekki um neitt annað að gera fyrir
lögreg'Iuþjónana en að reyna að
koma þeim oían í báta sína og ýta
þeim frá landi. Oft vorli þeir þá
svo ölóðir, að þeir höfðu ekkert vit
á því að róa, en jafnan sást til
þeirra frá skipunum og voru þá
sendir einhverjir menn þaðan til
þess að sækja þá.
Jeg hef beðið Jón að segja mjer
frá nokkrum helstu óeirðunum í
Hafnarfirði þetta sumar til þess að
það sjáist hver breyting var orðin
á bæarbragnum og hve erfitt það
var fyrir tvo menn að halda uppi
lögum og reglu. Honum sagðist frá
á þessa leið:
SLAGUR VIÐ FRANSMENN
Það var um sumarið að stór
franskur togari kom til Hafnar-
fjarðar, einn af þeim alh*a stærstu
og hafa líklega verið um 30 menn
á honum. Þá voru líka mörg norsk
skip inni og fjöldi sjómanna í landi
og margir ölvaðir eftir venju. —
Frakkarnir höfðu líka fengið sjer
neðan í því og fóru Norðmenn eitt-
hvað að áreita þá. Meira þurfti ekki
til þess að alt færi í bál og brand
og hófst hinn grimmasti bardagi
milli þeirra á götunni, þar sem hús
Ágústs Flygenrings reis síðar
(seinna nefnt Hótel Björninn og
kunnast undir því nafni). Frakkar
voru 8, en Norðmenn og Svíar
fleiri, svo að leikurinn var heldur
ójafn, og þó einkum vegna þess, að
Norðmenn og Svíar voru með hnífa
á lofti, eins og vant var, en Frakk-
ar börðust með berum hnefunum.
Var mikil mildi að enginn þeirra
skyldi drepinn.
Þegar við komum að sáum við
fljótt að eina ráðið til þess að stilla
þennan bardaga var að ná Frökk-
um út úr þvÖgunni og koma þeim
um borð í skip sitt. Við vorum vopn
aðir kylfum og rjeðumst nú ódeigir
á verstu óróaseggina og jeg held að
við höfum látið kylfurnar ganga
óþyrmilega á þeim, og varð þarna
hinn harðasti aðgangur. Nokkrir
íslendingar komu okkur til hjálpar
og eftir mikla mæðu tókst okkur
að einangra Frakka og reka þá nið-
ur í „doríu“ sína, sem lá þar við
bryggju. En svo vitlausir voru þeir,
að þeir höfðu ekkert vit á því að
róa um borð. Mjer var því falið að
fara með þá, en Jón Hinriksson átti
að vera eftir og hafa gát á hinum
óróaseggjunum. Frakkarnir voru
meira og minna rifnir og blóðugir
og það óð á þeim eins og hænsum,
sem hrædd hafa orðið. Fleytan
þeirra var svo lítil, að hún var full-
hlaðin með þeim átta. Jeg náði
mjer því í fjögramannafar og tvo
eða þrjá íslendinga til þess að róa
út að skipinu og hafa hina aftan í.
Var svo lagt á stað, en er við vor-
um komnir nokkuð frá landi,
hvolfdu Frakkarnir undir sjer í vit-
leysunni og óðagotinu, sem á þeim
var. Þurfti nú að hafa snör hand-
tök að bjarga þeim, því að allir
voru þeir ósyndir og ekki höfðu
þeir rænu á að halda sjer í bátinn.
Tókst okkur þó að innbyrða þá alla
lifandi, en margir höfðu mist af
sjer húfurnar og klossana, sem þeir
voru á. Var nú ekki um annað að
gera en fara í land aftur og ná í
stærri bát. Voru Frakkarnir nú við-
ráðanlegri, því að þeir höfðu dasast
við kaffæringuna í sjónum. Við
n^ðum í uppskipunarbát og íórum
síðan með þá fram að togaranum.
Tók skipstjóri okkur íslendingum
luð besta, og virtist mjer sem hann

■M ■ ■ x.