Lesbók Morgunblaðsins - 02.12.1951, Blaðsíða 16

580
p
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
fegurstu brúna og hárauða liti var 'nægt
að gera úr smurlingum þegar þeir
höfðu verið malaðir og duftið hrært
út í olíu. Þá kom að nýu upp eftir-
spurn að smurlingum frá Egyptalandi
og Alexandríumenn höfðu þá altaf á
boðstólum. Að vísu fengu málararnir
meira af gerfi-smurlingum heldur en
hinum.
í lok 18. aldar hættu málarar við
það að afla sjer lita úr smurlingadufti.
En þá tóku fornfræðingarnir við. Þeir
sóttust ekki eftir smurlingum til þess
að eta þá, nje heldur til þess að gera
úr þeim málnfngu, heldur settu þeir
þá í glerkassa og geymdu sem dýr-
gripi í söfnum sínum. Fyrst í stað
vöruðu þeir sig ekki á brellum Egypta
og margur gerfismurlingur komst inn
1 söfnin. Verður það víst seint vitað
með vissu hve margar smurlingakistur
komu til safnanna beint frá vinnustof-
um þeirra, er gerðu sjer það að at-
vinnu að falsa smurlinga.
Allir dagar eiga kvöld, og svo fór
um þessa iðn, að hún lognaðist alveg
út af. Þess er heldur ekki að vænta,
að fleiri smurlingar komi frá Egypta-
landi. Nú er það hending ef regluleg-
ur smurlingur finst, og þá er hans
gætt svo vel, að engin tök eru á að
amygla honum úr landi.
En Egyptar eru smám saman að
endurheimta sína gömlu smurlinga frá
fjölskyldum í Ameríku og Englandi.
Vilja þær nú gjarnan iosna við þessa
rændu smurlinga, því að nú er kom-
in upp sú trú, að þeim fylgi allskon-
ar ógæfa.

Læknaskipan.
Fyrir 70 árum (1881) var landinu
skift í 20 læknishjeruð. Þar af voru
þrjú á vesturkjálkanum, en þar voru
ekki nema tveir læknar. Hafði Ólafur
Sigvaldason alla Strandasýslu og að
Þorskafirði, en Þorsteinn Jónsson í
ísafirði alt þar fyrir vestan og norð-
an, vegna þess að enginn læknir var
þá í Barðastrandarsýslu. í Þingeyar-
sýslum var þá enginn læknir. Næstu
læknar við Þingeyinga sátu á Akur-
eyri og Vopnafirði. Enginn læknir var
heldur í Austur-Skaftafellssýslu en
Sigurður Ólafsson læknir Vestur-Skaft-
fellinga hafði flutt sig frá Hörgsdal á
Síðu að Kálfafelli í Fljótshverfi ,af
því að hann þóttist þar mundu verða
gagnsamari fyrir Austur-Skaftfellinga.
Góð kaup
Danskt kaupfar, Ida að nafni, er
fara átti til Borðeyrar, strandaði í Ax-
arfirði í ofsaroki haustið 1887. Skip-
verjar hjuggu af því reiðann og hrökt-
ust síðan undir Núpasveit og lögðust
þar. Síðan var skipið róið upp á Kópa-
sker. Var öllum farmi uppskipað ó-
skemdum, 500 tunnum af kornmat, 90
tunnum af salti, talsv.erðu af kaffi og
sykri, trjóm og kolum o. s. frv. Skipið
fór á uppboði á 42 krónur, kornmatur-
inn 2 kr. tunnan, salttunnan með
trjenu 1 kr., sykurpundið ð aura, kaffi-
pundið 6—10 aura, 6—12 alna trje 19
aura og alt eftir þessu.
MYNDIRNAR
af laxaklakinu í Elliðaánum, sem voru
í seinustu Lesbók, eru úr kvikmynd,
sem Magnús Jóhannesson hefur tekið.
teáj
afcnoi
>fifWr íyfa maurai
ACDnqorYofor ef
fWlo fTtmtA ero d(|K{ífcopo|> af
yér^oki domr rtycz. crvcjKfaf
j>rai fy(To,0)iHfcf Ytrt of aOa-fccp
noo{>Ar
Offtílecniq ítqrofci) fiífokh ff
Aaarcntót3^jJO>na mcurc
fr fbojarcjai 6y>r Mkt hhstsr cro
qojujaflcr til rofmrfa,íbpf»
fcspaj> $íföj> jjef
déxmhozþrr cff db%n 4
t’R ÁRNASAFNI. I.ucidarius heitir bók sem frakkneskur höfundur samdi á
latinu á öndverðri 12. öld. Það var eins konar lærdómskver síns tíma, skýrði
fyrir inönnum höfuðatriði kristinna fræða. Lucidarius var snemma þýddur á
norranu og er til í íslensku handriti sem skrifað ei um 1200 eða ekki löngu
síðar (AM 674 A, 4to); það er i tölu hinna eLstu íslensku skinnbóka, sem varð-
veitst hafa. Aldrei hefur íslensk skrift v^-ið hreinni og vandaðri og skýrari en
á þessum bemskuárum. Blaðsíðan hjer að ofan er skilmerkileg eins og besta
prent og greið aflestrar. Við byrjum t. d. í 10,'línu: „Mikils es (við segjum nú:
er) vcrt of (nú: um) alla skepnu giiðs, þar es sum hefir fegurð sem blómar (þ. e.
blóm), en sum lækning sem grös, en sum fæðslu rem akrar, en sum tákn enna
meiri hluta sem foglar eða dýr. AUir hlutir eru góðir og allir til manna þurfta
skapaðir".