Lesbók Morgunblaðsins - 02.12.1951, Blaðsíða 14

578
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Snemma í striðinu stofnuðu
Bandaríkjamenn sjerstaka deild
hugvitsmanna, er nefnist „The
National Inventors Council". Tók
hún til athugunar og álita allar
þær tilíögur sem hénni bárust um
nýungar í hernaðarlist. Voru þær
ekki færri en 200.000. Margar voru
neðan við allar hellur. Margar svo
Jíkar að ekki var' hægt að gera
greinarmun á þeim, en margar
verða líka hagnýttar ef til styrjald*
ar skyldi draga og sumar hafa þeg-
ar verið notaðar í Kóreustyrjöld-
inni. Um þær tillögur, sem b'klegar
þóttu til gagns, hefir ekkert verið
látið uppi, en frá sumum hinna hef-
ir .verið sagt.
Ein af þessum uppgötvunum var
frá liðsforingja, og hafði hann tek-
ið einkaleyfi á henni. Hún miðaði
að því að gera flugvjelum fært að
lenda hvar sem er. Það voru skiftar
skoðanir um þessa uppgötvun,
sumir sögðu að hún væri vitleysa,
aðrir heldu því fram að hún væri
framúrskarandi frumleg og gæti
orðið að miklu gagni. Tíminn mun
skera úr þeirri deilu.
Annar liðsforingi — hann var
raunar hershöíðingi í flugliðinu —
kom með tillögu um að setja nokk-
urs konar hákarlskjaft á hernaðar-
flugvjelar. Var það stálband með
gríðarmiklum sagartönnum er átti
að hanga í lykkju niður úr vængj-
um fiugvjelanna. Með þessu tæki
áttu þær svo að tæta óvinaflug-
vjelar í sundur. Elkki leist mönnum
á þetta, því að hvernig íæri fyrir
flugvjelinni, sem slíkan útbúnað
hefði, þegar árekstur yrði?
Önnur uppgötvun var nokkurs
konar vaðslanga fyrir hand-
sprengju. Hún átti að vera úr tog-
leðri og með henni átti hermaður
að geta kastað handsprengju lang-
ar leiðir þótt liann lægi ílatur á
jörðinni og Ijeti óvinina ekki sjá
sig.
Ein uppgötvunin var fyrir þá
hermenn er verða skelfdir. Þeir
áttu að vera í nokkurs konar
brynju innan klæða og á brjóstinu
skyldi vera byssa. Frá gikknum
lá leiðsla niður á hnje mannsins og
á hnjáskjólinu tippi. Ef maðurinn
varð nú svo hræddur að hann
hneig niður þá ýttist þetta typpi
inn um leið og hnjeð snart jörðu
og við það hljóp skotið úr byssurmi
— og átti auðvitað að drepa ein-
hvern af fjandmönnunum, sem
geistust fram.
Margar tillögumar voru snjallar
og hugvitssamlegar, en böfðu þann
stóra galla að vera gagnslausar,
ems og þær voru fram settar. Það
var nú t. d. hugmynd leiltkonunnp-
ar Hedy Lamarr. Hún hafði fund-
ið upp tæki til að setja á tundur-
skeyti svo að þau hæfðu altaf í
mark. Þetta tæki var óbrigðult —
um það voru allir sammála. En það
var svo þungt að hvert tundur-
skeyti, sem það hefði verið fest
við, mundi hafa sokkið.
Einhver, sem hafði mikinn áhuga
fyrir fluglistinni, skrifaði: „Jeg
hefi fundið upp sjerstaka hömlu,
sem getur stöðvað flugvjelar á 10
metrum, þótt þær sje á 400 km.
ferð, og nú er jeg að finna upp
annan útbúnað til þess að koma
í veg fyrir að flugmaðurinn þeytist
út úr vjehnni við hnykkinn, sem
á hana kemur“.
Fjöldi manna kom með tillögur
um að setja vængi á alla skapaða
hluti og láta þá fljúga. Voru þar
á meðal skriðarekar og menn. En
þótt allar þessar uppástungur
reyndust þá óframkvæmanlegar,
hefir hugmyndin nú verið endur-
bætt svo að hún getur að gagni
komið. Má segja ao árangur henn-
ar sje sá, að nú eru skriðdrekar
fluttir með koptum í Kórcu. Það
var þó hlegið að manninum sem
fyrstur kom með þá hugmynd að
ílytja þung hergögn í loftinu.
Nýasta nýtt á þessu sviði er flug-
vjel, sem baðar vængjunum eins
og fugl og flýgur þ.annig eins og
fugl. Sumir halda að þetta sje ó-
framkvæmanlegt, en menn skulu
fara varlega í að dæma um það,
því gð sá sem vinnur að þessari
uppgötvun er enginn annar en
maðurinn, sem fyrstur fann upp á
því að smiða flugvjelar úr málmi.
Hann heitir William B. Stout og
hann kallar hina nýu flugvje)
„Geftopagus giganticus“. Þetta er
maðurinn, sem fann upp stóru
ílugningabílana fyrir Ford og var
um eitt skeið ráðunautur Pack-
ard, Consolidatet Vulture Aircraft
og annara stórra vjelafyrirtækja.
Wright bræður smíðuðu fjTstu
flugvjelina, sem gat lyft sjer frá
jörðu, í h'kingu við fugl er svifur
á útþöndum vængjum. Stout ætl-
ar aftur á móti að stæla flug hun-
angsflugunnar, sem sveiflar vængj-
um sínum 18.000 sinnum á hverri
mínútu.
Meðal þeirra uppgötvana, sem
sendar voru til reynslu, voru ýms-
ar notaðar í seinasta stríði og björg
uðu þúsundum mannslífa. Þar á
meðal er hið heimskunna áhald til
þess að finna jarðsprengjur. Þá
uppgötvan gerði fiskimaður suður
á Florida og ætlaði upphaflega að
nota hana til þess að finna fjár-
sjóði er sjóræningjar hefði fólgið
þar í jörð fyrir löngu.
Ein tillagan var um það að setja
viðtæki í broddinn ástórumsprengi
kúlum og flugskeytum til þess að
hægt væri að stýra þeim beint á
markið með útvarpsbylgjum. Þessi
tillaga varð til þess, að upp var
fundið eitt af hættulegustu vopn-
uin í seinustu styrjöld, sprengikul-
an, sem ratar sjálf í mark. En það
er ekki viðtæki í henni heldur rad-
artæki, sem kveikir í þrúðtundrinu
þegar kúlan er á ákveðnum stað.
Þannig leiðir ein hugmyndin af
sjer íiðra og fullkomnari hug-
mynd. þess vegna er öllum tillög-