Lesbók Morgunblaðsins - 02.12.1951, Blaðsíða 13
LESBÓK MORGTíNBLAÐSINS
577
Menn eru hættir að hlæjc
að fjarstæðum
Flug'vjel með „hákarlskjafti".
UM LANGAN aldur hafa hugvits-
menn spreytt sig á því að finna
upp ný vopn og önnur hernaðar-
t®ki, ýmist til þess að auðgast á
þeim sjálfir eða af áhuga fyrir
vömum lands síns. Ríkisstjórnir,
eða herstjórnir allra landa, eru
ginkeyptar fyrir öllum nýungum
á því sviði, og margar merkilegar
uppástungur hafa þeim borist.
Sumar hafa þótt svo fjarstæðu-
kendar í fyrstu, að menn hafa ekki
gert annað en hlæja að þeim. En
svo hefir það komið í ljós seinna
að þessar uppástungur voru fram-
kvæmanlegar og mjög merkilegar
fyrir hernaðarrekstur. Þess vegna
eru menn nú hættir að hlæja að
því, þegar þeim berast uppástung-
ur, sem í fljótu bragði virðast hinar
fáránlegustu, því að framfarir í
vísindum geta máske gert þær
framkvæmanlegar næsta dag. Einn
af starfsmönnum þeirrar deildar
ameríska hermálaráðuneytisins,
sem hefir það hlutverk að rann-
saka og athuga allar nýar uppá-
stungur viðvíkjandi hergögnum,
sagði nýiega:
„Ef einhver hefði komið til okk-
ar fyrir svo sem 20 árum og sagt
að hann hefði fundið aðferð til
er menn þorðu ekki að segja þeim
Magnúsi Grímssyni og Jóni Árna-
syni þjóðsögur hjer á árunum af
því að þeir voru hræddir um að
hlegið yrði að sjer fyrir að halda
slíkum bábyljum á loft. Slíkt kjark
-leysi er með öllu óþarft, enda
ástæðulaust, því að vjer eigum að
vera svo þroskaðir, að vjer getum
talað um fyrirburði jafn hleypi-
dómalaust og blátt áfram eins og
vjer tölum um veðrið.
þess að kljúfa frumeindirnar, þá
hefðum við hlegið að honum og
stjakað honum góðlátlega út fyrir
hurðina. En nú hlæjum við ekki að
neinni uppástungu".
1 þessu sambandi er minst á það,
að komið hafi fram tillaga um að
nota flutningabáta steypta úr ísi til
innrásarinnar í Fral^dand. Mörg-
um kann að finnast þetta hin mesta
fjarstæða, en það var þó enginn
annar en Mountbatten lávarður,
sem átti hugmyndina. Mikið var
rætt um þetta, en svo fór að yfir-
herstjórn bandamanna gat ekki
fallist á tillöguna. Nú halda sumir
því fram að það hafi verið yfir-
sjón. Hin steyptu ísskip hefðu alls
ekki bráðnað á leiðinni yfir Ermar-
sund, þau mundu hafa þolað betur
skothríð heldur en járnskip, og svo
hefðu þau hjaðnað sjálf og orðið
að engu með tímanum og það hefði
verið stór munur á því og hir>v að
þurfa að hreínsa alt járnruslio fyr-
ir strönd Frakklends, bar CQm sökk
ótölulegur sægur landgöngubáta
og skipa.
í sambandi við þessa f, Jrætlun
um ísskipin kom fram uppástunga
um hvernig hermennirni' atti að
halda á sjer hita á leioinni yfir
sundið. Það hlaut að verða ákaf-
lega kalt í þessum ísskipum og sjer
staklega hefði fótakuldinn orðið
svo óbærilegur að hermennirnir
hefði alls ekki verið færir um að
gera innrás er til Frakklands kom.
Úr þessu átti að bæta með áhalöi,
sem nefnt var „Pedal Calorentica-
tor“, og var í sjálfu sjei ósköp
falt. Það átti að leiða andartli t
manna eftir gúmpípu niður í skó
þeirra og hitinn af anda ’ -ttinum
átti að nægja til þess að mönnum
væri altaf hlýtt á fótunum.