Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1947, Blaðsíða 17

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
397
Kvennaskólastúlkur á Laugalandi 1880
Sitjandi: 1. Guðrún Blöndal, dóttir sjera Jóns Blöndal, Hofí á Skagaströnd og Arndísar Pjetursdóttur bónda í Mið-
hópi. — 2. Björg Einarsdóttir, seinni kona sjera Hjörleifs Einarssonar að Undirfelli. Foreldrar Einar Hannesson að Mæli-
fellsá og Sigurlaug Eyjólfsdóttir. — 3. Sigríður Gísladóttir Ólafssonar, bróðurdóttir sjera Arnljóts á Bægisá. — 4. Lára
Pjetursdóttir Havsteen, giftist Jóni Þórarinssyni fræðslumálastjóra. Hún var 14 ára, þegar myndin var tekin. — 5. Sigur-
laug Knudsen, giftist sjera Lúðvík Knudjen. — Standandi: 1. Guðný Sigfúsdóttir úr Bárðardal. — 2. Kristín Kristjánsdóttir,
giftist Vilhjálmi Jónssyni frá Sílalæk og bjuggu þau á Hafralaek. — 3. Guðný Friðbjarnardóttir Steinssonar bóksala á
Akureyri. Giftist Páli Magnússyni. Þau fóru til Ameríku. — 4. Herborg Eyjólfsdóttir frá Þorvaldsstöðum í Skriðdal. —
5. Sígríður Davíðsdóttir frá Heiði á Langanesi. Giftist Guðmundi Vilhjálmssyni á Brekkum. — 6. Kristín Jónsdóttir frá
Ásgerðarstöðum í Hörgárdal. — 7. Arnþrúður Guðmundsdóttir, móðir Árna Benediktssonar forstjóra. — 8. Konkordía
Sófóníasdóttir af Langanesi. — 9. Halldóra Vigfúsdóttir. Giftist Gunnlaugi Halldórssyni að Breiðabólstað. — 10. Sólveig
Pjetursdóttir frá Reykjahlíð í Mývatnssveit. Giftist Sigurði Jónssyni í Baldursheimi. — 11. Jakobína Bjarnadóttir frá
Reykjahlíð. — 12. Kristín Marteinsdóttir úr Mývatnssveit. — 13. Jakobína Gunnarsdóttir frá Geirastöðum. Giftist Frímanni
Kristjánssyni á Hólsfjöllum. — 14. Elonóra Júlíus, systir K. N. skálds. Varð forstöðukona á elliheimilinu Betel að Gimli.
— 15. Elín Þorsteinsdóttir frá Grýtubakka. Giftist Friðbirni Bjarnasyni.
okkur leist borgin ekki sjerlega að-
laðandi. Þó var það greinilegt að hún
hlaut að hafa látið á sjá öll hernáms-
árin. Strætisvagnarnir voru líka foi n-
fálegir. Við komum inn á listasafnið.
Það er að miklu leyti komið í eðlileg- ■
ar skorður. Fyrstu hernámsárin var
allt flutt í burtu á sprengjuhelda
staði og nú er langt komið að flvtja
það á sína staði aftur. Við litum í
búðargluggana. Þar var lítið að sjá.
Margir stærri gluggar voru bara stór-
ir trjehlemmar, með smárúðu í miðj-
unni. Að öðru leyti bar Oslo ekki nein
ar stríðsminjar. Sælgætisverslanir
voru opnar og við fórum inn og vild-
um fá brjóstsykur. „Hafið þið miða?“
Nei, miða höfum við ekki. Gátum við
þá fengið hálstöflur. Nei, ekkert fáan-
legt nema út á miða. Allt er skammtað
og sumt mjög naumlega Sykur sjest
t.d. varla á veitingahúsum, en að
öðru leyti er matur ekki skammtaður
þar. En tilt heimilisnotkunar er allt
skammtað. Fatnaður er strangt
skammtaður og sumt eins og t.d.
skyrtur er að mestu ófáanlegt. Sama
er að segja um álnavöru. Jeg átti tal
við Norðmenn, bæði þá og síðar. —
Sameiginlegt hjá þeim öllum er bjart-
sýni og trú á framtíðina. Þeir tala
ógjarna um eríiðleika hernámsár-
anna, heldur ekki um þá erfiðleika,
sem þeir eiga ennþá við að stríða. En
þeim er kalt í garð Þjóðverja og
norsku föðurlandssvikarana telja þeir
tæplega til manna.
Á mánudagsmorgun kl. hálf átta,
átti lestin að leggja af stað upp að
Rena. Við vissum að nú myndi sagan
frá járnbrautarstöðinni í Gautaborg
endurtaka sig. Við tókum því daginn