Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1947, Blaðsíða 2

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
f 382 T
FORFEÐRUM vorum þótti haö
jafnan nokkru máli skifta, ef ókunn-
an gest bar að gar&i þeirra, aö vita
nokkur deili á honum og ætt hans. Var
því þessi spurning oft lögö fyrir gest-
inn, jafnvel áöur en til stofu var geng-
iö: Hver er maðurinn? Þaö var oft
glatt á hiálla í litlu þröngu og dimmu
bœjunum er gest bar aö garöi, eink-
um ef hann reyndist skemtilegur, og
haföi góöar frjettir aö flytja. Ekki
aöeins varð kvöldstundin skemtileg á
meðan gesturinn stóö viö; fólkiö liföi
lengi við minningarnar um komu
hans, rifjaði upp þann fróðleik sem
hann fœröi, og liföi í endurskini þeirr
ar ánœgju sem hann veitti á meöan
á heimsókninni stóö.
Nú eru heimili vor flestra ekki leng
Ur lítil, dimm eöa köld. Þaö út af fyrir
sig, œtti að vera tilefni til þakklœtis
til gjafarans allra góöra gjafa. Ekki
er heldur um fámenniö aö kvarta leng
ur t bœjum og þorpum landsins. En
þótt menn sœki oss heim, geta þeir
ekki lengur sagt oss neinar frjettir
sem máli skifta, þvi þœr eru jafnan
komnar á undan þeim í hlöðum og
útvarpi. En erum vjer þá allskostar
ánœgö? Er ekki umhverfiö samt dimt
og fremur kalt? Stöndum vjer ekki oft
mitt í allri Ijósadýröinni hnípin og
kviöandi? Er ekki skammdegi ennþá
í hugum mannanna, og vald myrkurs
ins í heiminum yfirleitt meira en vald
Jjóssins? Því veröur tœplega neitaö.
Þessvegna fögnum vjer enn hverjum
þeim gesti sem aö garöi ber, einkum
p/ hann getur lyft huga vorum á
hœrra sviö en venjulega, og frœtt oss
um þau efni sem standa ofar öllu dœg
urþrasi.
Á jólunum erum vjer mintir á það
aö óvenjulegur gestur stcndur við
dyrnar, og beiöist gistingar. Þótt hann
hafi oft komiö áöur á sama hátt og
nú, er hann þó flestum mönnum nýr
og velkominn gestur. GESTUR! Ein-
kennilegt er þaö aö þetta orö skuli
enn notaö um hann. En þaö er þó ein-
mitt rjetta oröiö. Enn er heirAurinn
ekki lengra á veg kominn en svo aö
HANN er aöeins gestur og útlending-
ur á meöal alls þorra af mannanna
börnum. Jólin, sem boða komu hans,
eru mörgum aöeins forboöi qlaums og
gjafa. Aörir skoöa þau aðeins sem frí-
tíma frá venjulegum störfum eöa tíma
til aukins hagnaöar í atvinnu og versl
un. Svo líöa nokkrir dagar. Hcimsókn
irnar hœtta; veisluboröin eru rudd,
danslögin dvína, gjafirnar týnast og
eyöast, og aðeins óljós minning vakir
eftir um gestinn sem kom — og fór.
En jafnvel þótt jólahaldiö risti ekki
mikiö dýpra er hjer er talaö meö öll-
um fjölda manna, er þaö samt dásam-
legt aö eiga þessa minningu um hinn
góöa gest. Hún er sem sólskinsblettur
í heiöi, auk þess sem hún er spádómur
um þaö sem verða má og mun, um
útlit heimsins og sambúö mannanna
þegar þeir hœtta aö skoöa hann sem
gest, en bjóöa hann velkominn í híbýli
sín, og leyfa honum aö móta liugsun
sína og athafnir.
Hann kemur enn á þessum jólum til
aö endurnýja þenna spádóm. „Sjá, jeg
Sjera Valcl. G. Eylands.
stend við dyrnar og kný á“, segir
hann. Það er boöskapur kristindóms-
ins á hverri tíö. Og vjer sem sitjum
inní hrörlegum hugarheimi, hrökkv-
um viö, undrumst þessa kveöju og
spyrjum: Hver er maðurinn? Spá-
mannleg rödd löngu liöinna alda kynn
ir gestinn: „Nafn hans er: undraráö-
gjafi, guöhetja, eilíföarfaöir, friðar-
höfðingi“. (Jesaja 9:6)
Þessi kynning er eins einkennileg,
og gesturinn er óvenjulegur. Nöfnin
sem hann ber eru táknmyndir þeirra
eftirlangana, sem bœrast í sálu manns
ins, og gesturinn þannig í persónu
sinni uppfylling og hámark þeirra hug
sjóna sem menn láta sig dreyma um
þegar best lœtur. Athugulir menn
leita að sönnum vísdómi og haldgóðri
þekkingu á rökum lífsins. 4. því sviði
er Kristur undraráðgjafinn er túlkar
liina farsælustu lífsspeki í oröum sín-
um og lífi. Menn leita aö krafti til að
sigrast á ugg og ótta, og til að stand-
ast margvíslegar freistingar. Kristur
er guöhetjan sem veitir máttinn á
þcssu sviöi meö dœmi sínu og dauöa.
Vjer leitum að lífinu, eins og því verö
ur fegurst lifaö hjer og nú, og aö full
vissunni um framhald þess Jiandan
við tjald tímans. Kristur er oss eilifö
arfaöirinn, sem meö persónulegri full
komnun sinni sýnir oss hina sígildu