Alþýðublaðið - 10.11.1969, Blaðsíða 10

10 Alþýðublaðið 10. nóvember 1969
EFTiR FRANCES OG
RICHARD LOCKRIDGE
Smáauglýsingar
STÚLKANí
GULU
KÁPUNNI
TRÉSMÍÐAÞJÓNUSTA
Látiö fagmann annast vlðgerðir og vlöhald á tréverkl
húseigna yðar, ásamt breytlngum á nýju og eldra
húsnæði. — Sími 41055.
VOLKSWAGENEIGENDUB!
Höfum fyrirliggjandl: Bretti — Hurðir — Vélarlok
— Geymslulok á VoKkswagen 1 allflostum litum.
Sklptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir á-
kveðið verð. — Reynlð viðskiptln.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar, Skipholti 25,
Símar 19099 eg 20988.
Bob.
Hann greip ullarklút og byrjaði rræstum fjálgur á
svipinn að afrrrá öll ummerki eftir hann og Dorothy:
hann þurrkaði hurðarhúna, stólarma, borð og skápa
og alla þá staði sem þau systkinin kynnu að hafa
snert.
— Eins og ég var að segja — skýringin er sú,
byrjaði hann mjúkri röddu. — Við Dorothy erum að
velta fyrir okkur hvernig við gætum á sem auðveld-
astan hátt náð í peninga. Og þá datt okkur í hug
blessurtin hann Alex frændi. Svo við ákváðum að kála
• honum, en við gátum ekki gengfC 'beint til verks...
Hann staðnæmdist fyrir framán Loren og brosti
blíðlega.
— Við þurftum að finna einhvern sern auðvelt
var að gera tortryggilegann, svo að við völdum þig.
Veiztu hvers vegna?
Loren leit upp til hans. Aldrei hafði hún látið blekkj
ast jafn hrapalega og af Bob.
— Það er ofur einfalt barnið gott. Þú ert nánasti
ættingi hans, og svo kem ég. En ef þú drepur hann
minnka talsvert horfurnar á að þú erfir hann. Og þá
er komið að okkur Dorothy, skilurðu?
Dorothy Campbell leit á klukkuna. — Flýttu þér
dálítið, sagði hún.
— Þetta er alveg pottþétt hélt hann áfram, og
studdi báðunr höndunum á armana á stólnum, sem
Loren sat. — Þú hefur nefnilega spunnið þetta allt
upp Loren. Þú hefur alltaf verið að segja lögreglu-
manninum einhverja vitleysu um hann Bob frænda
þinn og Alice Jackson — en þú getur ekki sannað
neitt því þú bjóst þetta allt til sjálf, og við erum
alls ekki til — að minnsta kosti ekki í New York.
Dorottiy brosti háðslega. Iskalt augnaráðið beind-
i ist að Loren.
— Og svo þú missir ekki af neinu. Við Bob erum
| búin að vera í útlegð í Florida í 3 vikur. Það eru mörg
þúsund mílur þangað. Tjaldið okkar er að vísu ekki í
alfaraleið — en við höfum alltaf sézt á stjái við og
i við, og svo höfum við keypt í matinn annan hvern
dag. >■
’ Þau hljóta að hafa flogið nrilli New York og Flor,
’ ida hvað eftir annað, hugsaði Loren og hún sá greini-
lega hvað afstaða hennar var:vonlaus.
Meðan Bob hélt áfram að þurrka af, sagði hann
J Loren hvernig þau Dorothy hefðu leigt þennan Lat-
I hrop fyrir nokkra dollara fyrst sem vitni f Bryant
Park og svo sem húsvörð og hvernig þau hefðu svo
myrt hann til að losna við hættulegan vitorðsmann.
— Og það var ég sem hringdi til hr. Sayers úr
Barnetts-apóteki, sagði Dorothy og brosti.
Hún virti skammbyssuna ástúðlega fyrir sér og
bætti svo við:
— Eigandinn var vinur Lathrops og Lathrop út-
vegaði mér lykilinn og fór svo í gönguferð með eig-
andanum, þegar bezt stóð á. Á meðan gat ég hringt
þangað senr ég vildi og tekið við símtölum.
Hún stóð upp. Hún var farin að verða taugaóstyrk.
— En nú verðum við bókstaflega að fara að koma
okkur Bob, sagði hún áminningar rómi.
Bob kinkaði kolli. — Fyrst er bezt að ég reyni að
koma bílnum okkar burtu, sagði hann, — fyrir fram-
an litla húsið hennar Loren ma enginn bíll standa,
því að hún er nú einu sinni að fela sig fyrir lögregl-
unni og tekur ekki á móti gestum. Ekki satt Loren?
Blístrandi gekk hann út: geðfeldur og sjálfum-
glaður, ungur maður, sem' gat allt, sem hann ætlaði
sér.
— Bob er afar varkár, sagði Dorothy brosandi og
beindi skammbyssunni aftur að Loren.
Peter Sayers nam staðar þegar hann kom að
bensínstöðinni við Van Brunt torg.
Á einni bensíndælunni hékk skiltið — LOKAÐ.
Við hliðina á stöðinni var símaklefi. <
Það -var í samræmi við .það sem Loren hafði sagt.
En því miður var hvíti sportbíllinn hennar hvergi
sjáanlegur. Svo þetta var árangurslaust, hugsaði
Peter, og settist aftur inn í bílinn sirin.
Hann ók hægt áfram og litaðist rannsakandi um.
Spölkorn fyrir ofan götuna sá hanrn nokkra póst-
kassa. Það gaf til kynna að þetta væri einkavegur.
íbúarnir sem bjuggu upp á hæðinni höfðu sett þessa
póstkassa niðri við aðalveginn. Það benti einnig til
þess að þetta væri blindgata.
Einmitt þess vegna beygði Peter inn á þennan veg.
Blindgata var góður felustaður fyrir fólk, sem
hafði hugboð um að því væri veitt eftirför, því eng-
um myndi detta í hug að þaS keyrði inn á slíkar
slóðir.
Þröng gata bugðaðist upp á við. Á hverri beygju
litaðist Peter um til að leita að eirrhverjum kenni-
merkjurri.
Hann hélt upp á við. Þá sá hann allt í einu útskot
með hemlaförum... Þarna hlaut bíll að haf^ .ekið.
Það var ryk og för eftir hann í grasinu.
Peter steig út og fylgdi bílförunum eftir dálitla
stund. Og þá sá hann glitta í eitthvað hvítt milli
trjánna. Það var hvíti sportbíllinn hennar Lorenar.
NÝÞJÓNUSTA í HEIMAHÚSUM
l
Tek að mér allar viðgerðir og klæðningar á
bólstruðum húsgögnum í heimhúsum. — Upp
lýsingar í síma 14213 kl. 12—1 og 7—8 á
kvöldin.
AGNAR ÍVARS, húsgagnabólstrari.
PÍPULAGNIR
Tek að mér viðgerðir og uppsetningu á hrein
lætistækjum, frárennslis- og vatnslögnum.
Guðmundur Sigurðsson
Sími 18717
PÍPULAGNIR. — Skipti hitaíkerfum. Ný-
lagnir, viðgerðir, breytingar á vatnsleiðslum
og hitakerfum. Hitaveitutengingar. Þétti
heita og kalda krana. Geri við wc-kassa. —
Sími 71041. — Hilmar J. H. Lúthersson,
pípulagningameistari.
Jaröýtur - Traktorsgröfur
Höfum til lelgu litlar og stórar jarðýtur tmktorsgröf-
ux og bílkrana, til allra framkvæmda, innan og utan
borgarinnar.
Heimasímar 83882 — 33982.
- Jarðvinnslan sf.
t Síðumúla 15 — Símar 32480 — 31080.
i____________________________________________I
7 MATUR OG BENSIN
allan sólarhringlnn.
VEITINGASKALINN, Gelthálsl