Alþýðublaðið - 10.11.1969, Blaðsíða 5

Alþýðiiblaðið 10. nóvember 1969 5
Alþýðu
blaðíð
Úlgefandi: Nýja útgáfufélagitf
Framkvæmdastjóri: Þórir Sæmundsson
Kitstjórar: Kristján Bersi Ólafsson
Sighvntur Björgvinsson (áb.)
Rítstjór iarfulltrúi: Sigurjón Jóhannsson
Fréttastjóri: Vilhclm G. Kristinsson
Auglýsingastjóri: Sigurjón Ari Sigurjónsson
Prcntsmiðja Alhýðublaðsins
Lýdræoisleg skoðanamyndun
I
[
I
I
Leikfélag Kópavogs:
Lína langsokkur
l
I
I
I
I
í grein í afmælisriti Alþýðublaðsins ræðir Gylfi Þ. g
Gíslason um þann aðstöðumun, sem s'kapazt hefur 1
milli þeirra stjórnmálaflokka annans vegar, sem styðj
ast við sterka fjármagnsaðila og þeirra flokka, sem g
e'kki eiga í Slík hús að venda um fjáröflun til starf- g
semi sinnar.
Bendir Gylfi Þ. Gíslason á þá hættu, sem felst í
slíku frá lýðræðislegu sjónarm'iði þar eð öll út-
breiðslu og kynningarstarfsemi stj'órnmálaflokka sem
annarra nú á dögum útheimtir mikið fjármagn, sem
fæstir flokkanna hafa yfir að ráða þannig að þegar
til lengdar láti.geti svo farið, að flokkur sá, er styðjist
hvað mest við fjármaignssterfka aðila verði nær ein-
ráður um kynningu stefnuimála sinna meðal almenn-
ings.
í þessu sambandi ræðir Gylfi Þ. Gíslason hvernig
ýmsar þjóðir hafa leitazt við að jafna þennan aðstöðu-
mun stjórnmálaflokka þar eð þær gera sér fyllilega I
grein fyrir því hver hætta sé á ferðum ef einkafjár- |
magnið sé látið einrátt um sboðanamyndun í viðkom-
andi landi, en slíkt leiddi meðal annars til þess á sín- I
um tímia að auðvelda Adolf Hitler mjög vafdatöku í |
Þýzkalandi þar eð hann naut nær ótakmarkað's stuðn- I
ings auðmanna og blaða, s'em þeir stu'ddu eða réðu I
yfir.
Gylfi sagði m. a.:
„Aðalatriði málsins, sem hér um ræðir er, að sú I
skeðun hlýtur æ ríkari viðurkenningu í lýðræðis- |
ríkjum, !að dagblöð stjórnmálaflokka eigi að hljóta i
opinberan styrk. Það sé jnauðsynlegt til bess að I
tryggja . stjórnmálaflokkunum .lágmarksjöfnuð í ■
aðstöðu til þess iað kynna sjónarmið sín og afla þeirn |
fylgis. Sé þetta viðurkennt er um leið á það fall- I
izt, að opinber styrkur til dagblaða sé nauðsynleg ■
ur þáttur þess, að lýðræði starfi á þann hátt, sem I
lýðræðissinnar ætlast til.“
í helgargrein sinni í Tímanum gerir Þórarinn Þór- I
arinsson þessa grein Gylfa að umræðuefni, og tekur '
eindregið undir þær skoðánir og röksemdafærslur, I
sem Gylfi færði fram jafnframt því, sem hann bend-
ir á það að mieð opnara starfi flokkanna, aukinni þátt- i
töku almennings í því starfi svo og þeirri sérfræði-
legu þjónustu, sem stjórnmálaflokkarnirþurfi að hafa '
yfir að ráða sé lögð fjárhagslega mjög bung byrði á I
stj'órnmáláf’lokkana, sem þeir fæstir geti staðið und- !
ir af eigin rammíeik. Eigi stjórnmálaöoklkarnir .
því að geta svarað þeim krofum, sem til stjcrnmála-
flokka eru gerðar nú á tímurn sé stjórnarfarslég nauð''
syn á því, að te'kinn sé upp beinn fjárhagsstyikur'
hins opinbera til flokka þeirra, sem við lýði eru í
landinu á hverjum tíma.
Höfundur: 1
Astrid Lindgren
Leikstjóri:
Brynja Benediktsdóttir
Þýðendur:
Gunnvör Braga
Sigurðardóttir c.g
Ásgeir Ingvarsson .
Leikfélag Kópavogs hóf leik-
árið. fyrra sunnudag með sýn-
ingu á barnaleikritinu „Lína
langsokkur,11 sem samið er
eftir vinsælli barnasögu sænska
höfundarins Astrid Lindgren.
Sama verk mun hafa verið
sýnt í Kópavogi fyrir einum
tíu árum og hlaut þá góðar við-
tökur barnanna, enda er hér um
einkar fjörlegan og hnyttinn
gamanleik að ræða.
Viðtökurnar fyrra sunnudag
voru líka góðar, einkanlega hjá
yngri áhorfendum, enda höfð-
ar efnið fyrst og fremst til
barna innan við tíu-ellefu ára
aldur. Þau kunna vel að meta
hinn einfalda söguþráð í fjór-
um stuttum þáttum og allt um-
stangið á sviðinu, að ekki sé
talað um þau atriði þar sem
leiknum er beinlínis beint til
þeirra og þau fá að taka bein-
an þátt í gríninu.
Sjálf sýningin er semsé
hvorki daufleg né langdregin.
Öðru máli gegndi um hið ó-
hæfilega langa hlé milli ann-
ars og þriðja þáttar, sem var
til hinna mestu leiðinda. Til-
gangurinn með því getur naum-
ast hafa verið annar en sá, að
freista barnanna til sælgætis-
kaupa, og verður það með engu
móti afsakað eða réttlætt. Það
er langt fyrir neðan virðingu
samtaka, sem stuðla vilja að
aukinni menningu, að hafa opn-
ar sælgætissölur á barnasýn-
ingum. Fyrir utan óhollustuna,
sem leiðir af þessu hóflausa
sælgætisjapli og kókþambi,
mætti kannski líka hafa í huga,
að fjárhagur margra fjölskyldna
er ekki beysnari en svo, að
þær hafa hreinlega ekki ráð á
slíkum fjáraustri og hætta
kannski við að senda börnin á
leiksýningar af þeim sökum. Er
hérmeð skorað á Leikfélag
Kópavogs að stytta verulega
hið hvimleiða hlé og ganga á
undan með góðu fordæmi með
því að taka fyrir mang með
sælgæti á barnasýningum.
Um sýninguna er annars það
að segja, að þar komu saman
til leiks börn og fullorðnir,
lærðir leikarar og ólærðir, og
yar þetta stundum vonum
petra. Línu íangsokk lék lærð
feikkona \úr Reykjavík, Guð-
fúri1 Guðíáugidottif', ' að 'VTsu
lítt reynd, en hefur . þó leikið
með leikflokki *Litía 'sviðsins í
Lindarbæ, meðan hans naut
við fyrir tveimur árum. Lína er
fyrsta verulega hlut/erkið, sem
hún hefur glímt við, og er
skemmst af því að segja, að
hún skilaði því af furðumiklu
öryggi, var í senn fjörug,
glannafengin og hæfilega ótút-
leg í klæðaburði og framferði.
Greip hún greinilega athygli
barnanna frá byrjun og hélt
henni sýninguna á enda. Þó
var hún ekki svo „lærð“ í
túlkun sinni, að hún skyggði
á eða bæri aðra leikendur of-
urliði, heldur gerðist sá merki-
legi hlutui’, að jafnvægi var
gott milli hinna ýmsu leik-
enda, og börnin túlkuðu sín
hlutverk furðuvel, þó fram-
sögnin væri einatt andstutt og
ógreinileg.
Brynja Benediktsdóttir setti
leikinn á svið og sannaði enn
einu sinni, að hún hefur gott
lag á að vinna með ósviðs-
vönu fólki og fá það til að
spjara sig. Sýningin var í heild
lífleg, en á stöku stað dálítið
klaufaleg, eins og til dæmis at-
riðið með lögregluþjónunum í
fyrsta þætti. Þar hefði kannski
verið hægt að vanda betur til
vinnubragða. Skemmtilegastur
var, að ég hygg, annar þáttur,
sem gerist í skóiastofunni, og
fór ína Gissurardóttir skemmti-
lega með hlutverk kennslu-
konunnar. Theódór Halldórs-
son og.Loftur Ámundason fóru
einnig laglega með hlutverk
flækinganna Ára og Kára, þó
ekki væri allt í leik þeirra bein-
línis stórbrotið. Það sem á
vantaði innlifun og kórrétta
túlkun bættu upp þeir með
innilegri og smitandi leikgleði.
Yfirleitt kom sýningin mér
þannig fyrir sjónir, að leik-
endur hefðu ekki síður ánægju
af því sem þeir voru að fást
við en hinir þakklátu leikhús-
gestir. Ástæða er til að nefna
sérstaklega bráðfyndið gervi og
látæði Einars Torfasonar í
hlutverki Eiríks negrakonungs,
föður Línu. Og ekki má gleyma
fínu frúnum í þriðja þætti,
sem voru hinar skoplegustu í
meðförum Guðrúnar Huldu
Guðmundsdóttur, Sigríðar Ein-
arsdóttur og Líneyjar Bents-
dóttur. Lögregluþjónana Lalla
og Kalla léku þeir Gunnar
Magnússon og Hallur Leopolds-
son og voru ákaflega skrýtnir
fuglar, en helzti daufir í dálk-
inn.
Börnin Bryndís Theódórs-
dóttir og Guðríður Gísladóttir
fóru mjög þokkalega með hlut-
verk Tomma og Önnu, en margt
af því sem þau sögðu var ó-
greinilegt og stundum óskiljan-
legt.
Leikmynd og gervi voru
samin af félagsmönnum Leik-
félags Kópavogs, leikurum og
leikstjóra, og hefur sú samvinna
tekizt dável. Húsið hennar Línu
var til dæmis haglega gert og
sömuleiðis gervi hennar. Þýð-
ing textans hefði hins vegar
gjarna mátt vera rismeiri og
snarpari, ekki sízt söngtext-
arnir.
Óþarft æt.ti að vera að fjöl-
yrða um félagslegt og menn-
ingarlegt gildi þeirrar viðleitni
sem Leikfélag Kópavogs hefur
haft uppi á undanförnum ár-
um. Þar er ekki víst að hinn
listræni árangur skipti öllu
máli, enda að mestu um áhuga-
fóik að ræða. heldur er það
sjálft framtakið, þátttakan,
tjáningin sem vegur kannski
þyngst þegar allt er saman
reiknað. Það er því von mín
að „Lína langsokkur" eigi vlsa
góða aðsókn yngstu kynslóð-
anna. ekki sízt bar sem Reykja-
víkurleikhúsin hafa ekki ennbá
hrundið af stokkunum sínum
árlegu barnasýningum.
Sigurður A. Magnússon.
Svipmynd frá leiknum Lína langsokkur. \