Eimreiðin - 01.01.1896, Qupperneq 53

53
Og sjálfstæðnina fremur finnur enginn,
þó sitji menn á bjargi bak við múr,
og láti sig í logni stríðin dreyma,
En fuglinn, sem í greipar þjer er genginn
og geymir þú og læsir inn í búr,
má kallast frjáls og herra hjá sjer heima.
Að sönnu á vor sundurgerðar tíð
af tilgerð nóg og táli í þjóðarmálum,
og víða krota menn með kuta og nálum,
þó kalli tímans sanna frelsisstríð;
En hvergi veit eg vindhöggin eins tíð
og þar sem hæst er hrósað tómum sálum,
ef hornin bera stærst í drykkjuskálum,
er skúmar fólksins æsa land og lýð.
Menn hlæja að öfgum, þola skens af skussum,
og skopast jafnt að beru og bundnu háði,
ef meininguna hafa þykjast hreina.
En sitjir þú með þríhöfðuðum þussum,
sem einir hrósa völdum, viti og ráði:
á þolinmæði þína fer að reyna.
Væri hjer styrjöld, eða að eins gnýr
af víkingum, sem væri nærri hendi,
vjer keyrðum þá með keyri, sprota, vendi,
og kúrðum svo, unz birtist þeir á ný.
En þetta er her, sem felst, og samt ei flýr,
og flestir segja, að hver sem bogann bendi,
þá bíði ekki langt, unz þar við lendi,
að hver einn með, en móti enginn snýr.