Eimreiðin - 01.01.1896, Síða 52

52
Því hvaða land á eigi sæmd í sjóði
og sólarstein, er skín á þjóðlífs strönd,
á ruddum eða grýttum reynslu götum?
Vjer eigum margar menjar fáðar óði,
þó nægja þær ei neitt í aðra hönd,
ef nútíð vorri týnum vjer og glötum.
Hjer mætir einn af landsins lúðurþeyturum
og hrópar: »þetta tízkulag er töpun!
því nú er byrjuð Noregs endursköpun,
einmitt af okkur stjórnarmála streiturum.
Við fylgjum hiklaust þessum nýju neiturum
alls þess, er heitir annara landa öpun,
og ella leiddi í gæfu vorrar hröpun,
það virðist auðsætt landsins vísdómsleiturum.
Hin sanna hreysti er hjer í Noregs fjöllum,
og sjálfstæðnin er sálin allra gæða;
oss duga aldrei da'nskar, þýzkar kreddur.
Nei, norræn skoðun, norrænt vit í öllum,
og norrænt efni og snið í sál sem klæðum,
norrænar dísir, konur, geitur, geddur!« —
Menn æpa: »Sjálfstætt okkar land skal vera!«
og heimta sóttvörn, sjálfræðið sem friðar.
Því ein og söm er kreddukenning yðar,
og keim af henni lífið allt skal bera!
Þið, sem hið nýja niður viljið skera,
vitið, því gamla að eins áfram miðar,
ef því er breytt og hreyft á allar hliðar
og nýir tímar nýjung fá að gera.