Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1896, Side 30

Eimreiðin - 01.01.1896, Side 30
það er 5. júni, minningardagur þess, er Danir öðluðust grundvallarlög sín eða stjórnarskrá. Frá hádegi eru allar búðir lokaðar og allir verka- menn fá þá lausn frá vinnu sinni. Fótur og fit er uppi á hverri mann- skepnu. Menn og konur fylkja sjer í þjettar fylkingar og ganga um strætin með gunnfána í broddi, og kveður við glymjandi lúðraþytur úr öllum áttum, en drynjandi og dimm bumbuslög afmarka ganghraðann. Endur og sinnum tekur fylkingin undir með lúðrunum og syngur upp- áhaldslög sín. Taka þar allir undir, þótt aldrei hafi þeir annars sungið á æfi sinni, og má þar heyra merkilega tóna. Einkum þenja jafnrjettis- menn raddböndin gífurlega og syngja byltingasöng sinn af mikilli grimmd, og er auðheyrt, að hjá flestum þeirra fylgir hugur máli. Hverjum flokki fyrir sig er skipað víst svæði í borginni til að bylta sjer á. Stjórnar- sinnum er ætlaður samastaður i skemmtigarði þeim, er liggur umhverfis Rósinborgarhöll, frjálslyndi flokkurinn hefst við í einhverjum af skemmti- görðum þeim, er liggja að sumum veitingastöðum utan til í borginni, en jafnrjettismenn verða hjer eins og annars staðar að lúta í lægra haldi og sætta sig við almenning þann, er liggur í norðurjaðri borgarinnar. Pað er víður völlur grasi vaxinn. Pegar fylkingarnar, hver fyrir sig, eru komnar á áfangastaðina, hefjast þar ræðuhöld, dans og drykkja, og heilsa flokkarnir ræðumönnum sínum með þúsundföldu fagnaðarópi. Á öllum þessum áfangastöðum birtist þjóðlíf Kaupmannahafnar i einkennilegum myndum, og þó máske hvergi jafn-einkennilegum og hjá jafnrjettis- mönnum á almenningnum. Flokki þeirra hefur vaxið svo mjög fiskur um hrygg á hinum síðari árum, að fylkingarnar þekja stórsvæði af vell- inum, sem þó er viðáttumikill eins og áður er á vikið. Koma þar eigi að eins húsfeður sjálfir, heldur og konur þeirra og börn, og eru kon- urnar opt með nýfædd reifabörn á handleggnum, og blandast grátur þeirra hlátrinum, söngnum og gleðiópinu. Menn dreifa sjer um völlinn, taka fram hafurteski sitt og snæða þar sitjandi flötum beinurn. En bugi nokkurn þorsti, þá eru drykkjustofur i þjettskipaðri röð meðfram vellin- um og eru vel sóttar, sem væntanlegt er i hitanum. Til og frá þyrpast menn saman og taka lag og tiðast þetta: »Fram til orrustu ættjarðar- niðjar!« Heldur þessum gauragangi áfram til miðnættis og fer sivax- andi. Þennan dag ber máske meira á lauslæti Hafnarbúa, en nokkurn annan dag á árinu, og ber margt til þess. Þvinær hvert mannsbarn i allri borginni er á ferli, og eins og menn þekkja, þá er misjafn sauður í mörgu fje; enn fremur gefa menn sig ótakmarkað gleðinni og kætinni á vald, og ber það stundum skynsemina ofurliði, og að síðustu neyta menn að mun áfengra drykkja, bæði karlar og konur, og þá er nú skrattinn vis. Undir og um miðnættisbilið er krökt i hverju skúmaskoti, og alls staðar, þar sem einhvern skugga ber á, heyrist smella i kossun- um, svo maður hrekkur við, ef leið manns liggur þar fram hjá. En með morgunsárinu rís sólin aptur upp yfir Kaupmannahöfn og skín þar eins og að undanförnu yfir rjettláta og rangláta, hreinlífa og óhreinlifa, og lýsir upp hvert einasta skúmaskot eins og aldrei hafi neitt í skorizt. Jón Jónsson.

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.