Morgunblaðið - 05.11.2000, Blaðsíða 30

MORGUNBLAÐIÐ
30 B SUNNUDAGUR 5. NÓVEMBER 2000
DÆGURTÓNLIST
NOKKUÐ er um liðiðsíðan
Megas, Magnús Þór Jónsson,
sendi siðast frá sér plötu. Hann hef-
ur haft í ýmsu að
snúast undanfarið
og meðal annars
unnið að tveimur
plötumoggott
betur. A naestu
dögum kemur út
ný plata frá Meg-
asi sem kallast
„Ný íslensk ein-
söngslög". Undanfarið hefur Magn-
ús unnið að blússkífu sem hefur
verið í smíðum í nokkurn tíma, var
um tíma kominn af stað með breið-
skífu með ungum tónlistarmönnum
og einnig hefur hann lagt vinnu í
lag sem hann samdi við ljóð eftir
Bertolt Brecht sem hann hefur
fléttað saman við tvö sönglög Ófelíu
úr Hamlet. Hann segist hafa verið
að vinna í síðastnefnda verkefninu
þegar hann hitti Eggert Þorleifsson
á förnum vegi. „Eggert sagðist hafa
verið að ræða við Jón Ólafsson og
að þeir hefðu fengið þá hugmynd að
gera með mér píanóplötu þar sem
Jón léki á píanóið og taka hana upp
í heimahljóðveri hans. Það var nú
ekki gæluverkefni hjá mér og ég
hafði svo sem reynt svoleiðis áður.
Ég sagðist samt skoða dæmið því
þar var svosem hugsanlega mögu-
leiki. Svo fer ég og sé að margt af
því sem ég hafði ætlað fyrir hljóm-
sveit var eins hægt að gera með
píanói og svo átti ég aragrúa af lög-
um sem voru píanóleg og ekki höfðu
komist inn á aðrar plötur, svo gam-
aldags dægurlög að þau voru eins
og frá þeim tíma þegar dægurlög
voru spiluð á píanó.
Ég tíndi því saman 36 til 40 lög
og þá kom upp í mér vinnuæði og ég
vildi endilega snara mér í þetta,“
segir Magnús sem var þá búinn að
skrifa lögin út og finna í þeim
hljómana en átti eftir að útsetja þau
að miklu leyti. „Ég fór síðan heim
til Jóns með þessi 36 lög, hann leit
yfir nóturnar, spurði: „Ertu með
textabiaðið?" og svo fór hann bara
að spila. Afraksturinn af þessum
„demóum" var svo fáránlega góður
að mér fannst ekki mega víkja frá
þeim, þetta var eins og skyndi-
skissa sem er einmitt sú rétta. Ég
hefði kannski sungið einhver lag-
anna í hröðum útsetningum, en
hann setti meiri drunga í þau og þá
heyrði ég að drunginn var einmit
það sem átti við.“ Magnús segir að
eftir Árna
Motthíosson
Morgunblaðið/Sverrir
þegar kom að því að veija lög til
þess að taka upp hafi hann glímt við
Eggert um það hversu mörg lög
yrðu á plötunni. „Eggert sagði það
sem fleiri segja, að ekki væri hægt
að hafa plötu lengri en 45 mínútur
vegna þess að fólk héldi ekki at-
hygli lengur, en það er bara tilbún-
ingur í auglýsingastofum. Það er
ekki hægt að skera meira niður en
ég gerði fyrir þessa plötu og hún
hefði þurft að vera lengri. Hafi ég
efni sem ég vil koma frá mér og
myndar ákveðna heild er ég ekki
tilbúinn að skera það niður í 45 mín-
útur, eða hvemig vilja menn stytta
Gunnarshólma?1* Síðasta lagið á
plötunni, „Píslai-saga“, stingur
nokkuð í stúf enda er hljómurinn á
því hrái-ri og söngurinn hrjúfari.
Magnús segir að það lag hafi ekki
verið með í lagasafninu sem tekið
var upp, en það hafi ekki verið und-
an því komist að hafa það með.
„Eggert féllst á það á endanum að
það fengi að fara með en þá síðast á
plötunni og merkt sem „demó“.“
Plötuna tóku þremenningarnir upp
í sal FÍH þar sem var flygill og
rými og fengu til þess sex daga.
Magnús segir að það hafi gengið
bráðvel nema að á þriðja degi var
hann orðin veikur, raddlaus og
máttfarinn, en það var ekki annað
að gera en halda áfram. „Það má
líka heyra ansi kveflega rödd í sum-
um laganna." Það hefur verið í nógu
að snúast undanfarna daga í viðtöl-
um og kynningum hjá Magnúsi og í
miðjum kh'ðum þarf hann að bregða
sér til Berlínar til þess að leika á
tónleikum. Hann segir að ekkert sé
ákveðið um frekara tónleikahald,
en hugsanlega haldi hann eina stóra
tónleika til þess að kynna plötuna.
Rúnar Júl og
Reykj anesbrautin
Rúnar Júlíusson veltir fyrir sér tvöfaldri Reykjanesbraut.
FÁIR hafa starfað í rokkinu hér
heima eins lengi og Rúnar Júlíusson
og fáir hafa komið að eins mörgum
plötum, hvort sem það er sem flytj-
andi og Iagasmiður, undirleikari eða
útgefandi. Á morgun sendir Rúnar
frá sér tvöfalda plötu með tuttugu
nýjum lögum sem hann kallar
Reykjanesbrautina.
Rúnar segir að nafn skífunnar
ráðist af þvi á henni séu vega-
söngvar ýmiss konar, „lög um
ferðalög, um landið eða utan lands.
Reykjanesbrautin er svo sú braut
sem ég hef keyrt síðan ég fékk
bílprófið og plötunni er öðrum
þræði líka ætlað að þrýsta á um að
öryggi sé aukið á henni. Það ætti
að vera ofar í forgangsröðinni en
að bora gat á fjöll úti á landi þar
sem miklu færri fara um, því
Reykjanesbrautin hefur tekið 40
Jtnannslíf og hvert líf er dýrmætt."
Lögin á skífunni eru að segja öll
eftir Rúnar og hann á líka flesta
texta, en nokkra texta á Kristján
Hreinsson og Jóhann Árelíuz á eitt
Ijóð á plötunni, „ljóðið Fuglavík
sem vísar líka til uppruna míns því
ég er ætttaður úr Fuglavík á Staf-
nesi“.
Rúnar fær syni sína tvo til liðs
við sig á skífunni, en einnig koma
að henni Rúnar Baldursson, Guð-
mundur Pétursson, Birgir Bald-
ursson, Ásgeir Óskarsson og Jó-
ann Helgason. Jóhann sýngur
akraddir í einu slagi sem þeir
Rúnar sömdu saman og kallað er
Tvöföldum Reykjanesbraut.
Það er telst til tíðinda að þeir
Rúnar og Gunnar Þórðarson eiga
saman lag á plötunni, því þeir hafa
ekki samið lag saman síðan Lónlí
blú bojs lagði upp laupana fyrir
j^mga löngu. „Það lag stingur svo-
lítið í stúf við annað á plötunni, því
það er tölvuunnið enda vill Gunnar
helst vinna þannig, hann er svo ná-
kvæmur í sinni vinnu.“
Rúnar segist hafa verið nánast
tilbúinn með einfaldan disk þegar
hann leni í viðtali í sumar og
blaðamaðurinn spurði hvers vegna
hann hefði diskinn ekki tvöfaldan
„og ég gat ekki svarað því nema
svona“, segir hann og kímir.
Þótt diskurinn sé rétt ókominn
út er Rúnar þegar farinn að spila
Iögin af honum þegar færi gefst
enda segist hann verða að ryðja
þeim braut. Hann gerir þó ekki
upp á milli gömlu laganna og nýju,
segist hafa gaman af að spila öll
lögin sem hann hefur sent frá sér í
gegnum árin, „mér þykir vænt um
öll börnin mín“.
Bj artasta
von Ira
MEÐ reglulegu millibili upp-
götva bresku poppblöðin
hljómsveitii- sem eiga eftir að
leggja heiminn að fótiun sér að
þeirra mati og er mikið hampað í
pressunni. Yfirleitt verður lítið úr
frama sveitanna þegar á reynir og
því má segja að það sé tvíeggjað
fyrir írsku sveitina JJ72 að hafa
hlotið náð fyrir augum breskra
poppskríbenta.
JJ72 sendi frá sér fyrstu breið-
skífu sína, samnefnda sveitinni,
fyrir skemmstu og var henni af-
skaplega vel tekið. Menn voru
ekki seinir til að líkja JJ72 við
Oasis og fleiri frægar sveitir. J J72
er þriggja ára gömul eða þar um
bil, en sagan hermir að þeir Mark
Greaney og Fergal Matthew hafi
stofnað sveitina eftir að hafa kom-
ist að því að þeir héldu báðir mikið
upp á Joy Division og
hefur sérstakt dálæti á A-ha.
Einnig hreifst Matthew af því hve
Greaney var í flottum jakka.
Á næstu vikum leituðu þeir að
bassaleikara og fundu loks í leik-
konunni Hillary Woods. Næst á
dagskrá var að komast á samning
og síðan að verða fræg. Það fyrr-
nefnda tók tiltölulega skamman
tíma, en leiðin upp á toppinn
krafðist meiri vinnu, meðal ann-
ars þess að senda nánast öllum
poppblaðamönnum Bretlands-
eyja handskrifað bréf með smá-
skífúnni „Oxygen“. Það bar þann
árangur að það sem af er þessu
ári hafa bresk blöð keppst við að
lofa sveitina sem mest þau mega.
Fyrstu breiðskífunni var svo vel
tekið og nú er að sjá hvort sveitin
stendur undir vænt-
ingunum.
Efnileg írska trfóið JJ72