Morgunblaðið - 02.06.1983, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. JÚNÍ 1983
+ Eiginmaður minn og faðir okkar, ÞÓRÐUR MAREL JÓNSSON, Baldursgötu 7A, andaöist í Vífilsstaðaspítala að morgni 1. júní. Margrét Árnadóttir og börn.

Eiginkona mín, GUDRÚN HÓLMFRfOUR EYÞÓRSDÓTTIR, andaöist 25. maí sl. Útför hennar hefur þegar farið fram. Þakka ég hjartanlega öllum þeim sem hafa auösýnt mér óumræðilega ástúð við andlát hennar og útför. Þórður Kristleifsson.

+ Eiginmaður minn og faöir okkar, ÁSGEIR GfSLASON, skipstjóri, Þinghólsbraut 50, Kópavogi, lést í Borgarspitalanum 29. maí. Útför hans veröur gerð frá Foss- vogskirkju mánudaginn 6. júní kl. 13.30. Hildur Frímann og börn.

+ Moöir min, ■ ÞÓRUNN TÓMASDÓTTIR, fró Garðhúsum, Stokkseyri, verður jarösett frá Nýju kapellunni, Fossvogi, i dag, fimmtudaginn I 2. júní kl. 13.30. . .. Guðmundur Jónasson

+ Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi, EIRÍKUR GUOMUNDSSON, Möðruvallastræti 9, Akureyri, veröur jarðsunginn frá Akureyrarkirkju föstudaginn 3. júní kl. 13-30- Anna Sigurveig Sveinsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.

+ Konan mín og dóttir okkar, VIGDÍS PÁLSDÓTTIR, Ysta-Skóla, Vestur-Eyjafjöllum, verður jarðsungin frá Ásólfsskálakirkju laugardaginn 4. júní kl. 14. Blóm og kransar vinsamlegast afbeöiö. Fyrir hönd barna og systk- ina hinnar látnu, _. _ . . . Emar Svembjarnarson, Þorbjörg og Páll H. Wíum.

Móöir okkar, KRISTJANA GUDBRANDSDÓTTIR NORÐDAHL, veröur jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 3. júni kl. 13.30. Gunnar Davíðsson, Kristín Stefónsdóttir, Jónína Finsen, Níels Finsen. Guðmundur Grétar Norödahl, Lilja S. Norðdahl, börn og barnabörn.

+ Eiginmaður minn, faöir og afi, GUDMUNDUR ÞÓRARINN ÖGMUNDSSON, Tjarnargötu 43, Reykjavík, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaglnn 3. júní kl. Amanda Ingibjörg Baldvinsdóttir, Sólveig Guðmundsdóttir, Ingþór Sævarsson, Þórlaug Einarsdóttir, Þórarinn Einarsson, Amanda Ingibjörg Einarsdóttir.

+ Útför móður okkar og fósturmóður, MARGRÉTAR INGIBJARGAR GISSURARDÓTTUR, frá Byggðarhorni, til heimilis að Safamýri 93, er andaðist í Landspítalanum 24. maí, verður gerð frá Selfoss- kirkju laugardaginn 4. júní kl. 2 síödegis. Ferð veröur frá Umferð- armiðstööinni kl. 12.30. Sigrún Guðbjörnsdóttir, Sigurjón Guðbjörnsson, Ragna Pálsdóttir, Guðrún Guðmundsdóttir.
Minning:
Gísli Jónsson eld-
varnaeftirlitsmaður
Fæddur 27. júlí 1924
Dáinn 23. maí 1983
Það er með söknuði og döprum
huga, sem ég sest niður til að
skrifa nokkrar línur um góðan
dreng, sem um aldur fram er horf-
inn á braut frá okkur sem störfuð-
um með honum og áttum hann að
vini.
Eftir þrálát veikindi og tvo
mjög erfiða uppskurði sem Gísli
hafði orðið að þola á tveim árum,
vorum við að vonast til að geta
notið samverunnar við hann og
hans góðu starfskrafta í nokkur
ár.
Þegar Gísli ákvað að fara með
eiginkonu sinni í síðbúið orlof frá
fyrra ári til hlýrra loftslags til að
flýta fyrir batanum, sem þegar
var augljós eftir lungnauppskurð-
inn, þóttumst við vissir um að fá
hann til baka frískan og fullan af
starfsgleði. En vilja skaparans er
erfitt að sjá fyrir og það var sorg-
arstund fyrir slökkviliðsmenn í
Reykjavík að taka á móti honum
látnum á flugvellinum sl. fimmtu-
dag.
Gísli Jónsson fæddist í Reykja-
vík 27. júlí 1924. Foreldrar hans
voru Jón Þorsteinsson, skósmiður
og verkstjóri í skógerð Lárusar G.
Lúðvíkssonar og kona hans Jónína
Gísladóttir frá Eyrarbakka, og
eru þau bæði látin fyrir mörgum
árum. Alsystir Gísla er Steinunn
Jónsdótttir, sem gift var Hjalta
Ólafssyni, stýrimanni, og mér var
kunnugt um að Gísla var ávallt
mjög hlýtt til. Þá átti Gísli tvo
hálfbræður. Móðursystir Gísla er
Guðmunda Gísladóttir sem bjó
lengi á Lindargötu 13 en dvelst nú
á Hrafnistu í Reykjavík í hárri
elli.
Skólaganga Gísla varð ekki
löng, hann stundaði nám í skó-
smíði í Iðnskólanum í Reykjavík
en hvarf frá því námi og gerðist
starfsmaður hjá Landsíma ís-
lands, einkum við akstur.
í október 1951 réðst Gísli til
starfa í slökkviliðinu í Reykjavík
sem brunavörður, en þó einkum til
sjúkraflutninga fyrst í stað. Kom
fljótt í ljós hve framkoma og skap-
gerð þessa unga og glæsilega
manns var traustvekjandi. Það
álit sem hann ávann sér í starfinu
gerði valið auðvelt þegar Gísli
sótti um að flytjast í eldvarnareft-
irlitið í árslok 1963. Á þeim tíma
'voru eldsvoðar tíðir og brunatjón
mikil. Var þvi ákveðið að efla eld-
varnaeftiriitið til muna, en fram
að þeim tíma höfðu aðeins tveir
menn starfað að eldvarnaeftirliti.
Fyrstu kynni undirritaðs af
Gísla voru um þetta leyti, er hann
var að hefja störf við eldvarnaeft-
irlit og leitaði eftir því að fá
fræðslu um þessi mál. Rúmlega
tveim árum síðar tók undirritaður
við núverandi starfi og það var
með því ánægjulegasta í starfinu
að starfa með þeim ungu og
áhugasömu mönnum sem þá voru
að byggja upp hið virka eftirlits-
starf sem hefur borið svo góðan
árangur og vð höfum búið að á
undanfarandi rúmum áratug. Þar
var Gísli réttur maður á réttum
stað virkur og áhugasamur, hæfi-
lega fylginn sér en alltaf kurteis
og þolinmóður, þótt á móti blési.
Fyrir þetta starf geta borgarar
Reykjavíkur og nágrannabyggða
verið honum og félögum hans í
eldvarnaeftirlitinu þakklátir.
Gísli kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Huldu Stefaníu Sig-
urðardóttur, Stefánssonar, verk-
stjóra í Reykjavík, 30. nóv. 1946.
Stofnuðu þau heimili í húsi Guð-
mundu móðursystur Gísla að
Lindargötu 13 og bjuggu þar allan
sinn búskap. Var einkar kært með
íbúum hússins alla tíð og reyndist
Gísli móðursystur sinni betur en
nokkur sonur. Undirritaður kom
alloft á heimili þeirra Huldu og
Gísia og naut gestrisni þeirra og
vináttu. Greinilegt var hve sam-
stillt og traust hjónabandið var og
heimilisandinn frábær.
Börn þeirra eru Jón Þorsteinn,
tollvörður, kvæntur Diljá Mar-
gréti Gústafsdóttur og eiga þau
tvær dætur og Guðmunda Þórunn,
húsmóðir, gift Haraldi Jónssyni,
framkv.stj., en þau eiga tvö börn,
telpu og soninn Gísla.
Það er stór og mikill missir
fyrir ástvinina að sjá á bak hinum
ljúfa eiginmanni og ástríka föður
og afa. Við starfsfélagar Gísla
vottum okkar dýpstu samúð.
Ferðalög innanlands og utan
voru Gísla hugleikin. Oft ræddum
við saman um ferðamöguleika og
hvert halda skyldi næst. Um þá
ferð sem Gísli nú er lagður af stað
í ræddum við aldrei, en hana eig-
um við öll eftir að þreyja. Und-
irritaður óskar Gísla góðrar ferð-
ar og góðrar heimkomu í þessari
síðustu ferð og þakkar samstarfið
og samveruna.
Rúnar Bjarnason,
slökkviliðsstjóri.
Þegar við fyrir fjórum vikum
óskuðum starfsfélaga og vini
Bryndis Björgvins-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 12. desember 1963
Dáin 26. aprfl 1983
Eitt blómið okkar var hrifið úr
aldingarði fjölskyldunnar, en það
lifir. Því var plantað í aldingarð-
inn, þar sem öll blóm vaxa, og
þroskast að eilífu, og þetta unga
blóm var hún Bryndís okkar
Björgvinsdóttir frá Sviðugörðum,
uppalin hjá elskulegum fósturfor-
eldrum.
En það eru svo margir, sem fara
héðan úr þessum táradal, en við
vitum að látinn lifir, það er okkar
bjargföst trú. Okkur er öllum
áskapað að syrgja ástvin okkar, en
við ykkur kæru ástvin, vil ég segja
þetta, hugsum um hana sem er
laus við þjáningar, sem svo margir
verða að líða hér á jörðu, hana
sem nú er gengin inn í dýrð guðs á
himnum, og nú líður henni vel og
við megum ekki gráta. Fögnum
heldur því að góður guð hefur inn-
leitt hana til eilífs lífs.
Kæru foreldrar, fósturforeldrar
og unnusti, systkini og aðrir ást-
vinir, horfum til Guðs eilífu náð-
ar, þökkum honum fyrir að taka
hana í sinn náðar faðm, þar sem
hún líður nú ekki framar, og ég
+
Útför fósturmóöur minnar,
SVÖVU HELGADÓTTUR,
fer fram frá Neskirkju föstudaginn 3. júní kl. 10.30.
Fyrir hönd vina og vandamanna.
Svava Jóhannsdóttir.
okkar, Gísla Jónssyni, ánægju-
legrar ferðar til sólarlandsins og
góðrar heimkomu, óraði okkur
ekki fyrir, að það yrði hinsta
handtakið okkar hérna megin
tjaldsins er aðskilur alla um
stund. Við glöddumst með honum
því þá hafði honum verið gefin
björt von í þeim þungbæru veik-
indum, er höfðu verið á hann lögð,
og hann borið með æðruleysi síð-
ustu tvö árin.
í augum margra er einkenn-
isklæddur eftirlifsmaður þess
opinbera ímynd afskiptasemi og
yfirgangs „Stóra bróður" er vill
sveigja vilja og gerðir einstakl-
inganna í samfélaginu að sínum
boðum og bönnum. Gísli leit á
starf sitt sem þjónustu. Hann kom
sem hollráður vinur er leiðbeindi
um hvernig forðast mætti vá. Á
þann hátt eyddi hann tortryggni
og ávann sér virðingu og vináttu
þeirra, sem hann hafði afskipti af
í eftirlitsferðum sínum, og um leið
jók hann traust borgaranna á
þeirri starfsdeild Reykjavíkur-
borgar, er hann var fulltrúi fyrir.
Gísli var okkur meira en starfs-
félagi, hann var góður vinur, sem
með fasi og orðum sínum minnti á
hina gullnu reglu: „Allt sem þér
viljið að aðrir menn geri yður, það
skuluð þér og þeim gjöra." Okkur
er kunnugt, þó hann hafi ekki
haldið því á loft, að margar voru
skyndiheimsóknir hans, símtöl
eða talstöðvarrabb við þá, sem
ekki voru heilir og því afskiptir af
fjöldanum.
Við sendum eiginkonu, börnum,
barnabörnum og öðrum vanda-
mönnum hans samúðarkveðjur.
Við tregum brottför hans, en við
vitum, að hann var samvisku-
samur slökkviliðsmaður og því
ávallt viðbúinn útkalli og þá ekki
síst þessu síðasta, sem enginn á
afturkvæmt úr. Sú var vissa hans
og trú, að við ættum eftir að hitt-
ast, þegar við kæmum á það æðra
stig, sem hann er nú genginn inn
á, og er það huggun harmi gegn.
Starfsfélagar á skrifstofu
slökkvistöðvarinnar og
viö Eldvarnareftirlit
Reykjavíkurborgar.
veit að hún mun innan skamms
láta ykkur öll vita um sig. Syrgj-
um ekki um of, horfum til eilífs
lífs, þar sem við sameinumst öll að
eilífu.
Guð geymi sálu minnar elsku-
legu Bryndísar.
Langamma.
Guð er eilíf ást.
Engu hjarta er hætt.
Ríkir eilíf ást.
Sérhvert ból skal bætt.
IiOfið guð sem gaf.
Þakkið hjálp og hlíf.
Tæmt er húmsins haf.
Allt er Ijós og líf.