Morgunblaðið - 02.09.1982, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1982
39
Jónasar og konu hans, Sigríðar Jó-
hannesdóttur, sem látin er fyrir
nokkrum árum, hve heimili þeirra
var fallegt og heimilislegt, sást
þar að þau lögðu metnað sinn í að
búa sér og börnum sínum gott at-
hvarf, þar sem gott var að koma.
Börn þeirra eru Jóhannes, lög-
regluþjónn í Reykjavík, og Elín
Mjöll, fóstra í Reykjavík.
Eftir lát konu sinnar, sem Jónas
syrgði mjög, bjó hann með börn-
um sínum og síðan einn. Þá helg-
aði hann LL alla sína starfskrafta,
því hann unni þessum félagsskap,
m.a. kom Jónas á skrifstofu LL
flesta daga.
Vafasamt er að nokkur annar
lögreglumaður starfi nokkurn
tíma jafn mikið fyrir Landssam-
bandið og eru Jónasi hér færðar
þakkir fyrir störf sín. Veit ég að
lögreglumenn um land allt hugsa
til hans með þakkiæti fyrir þau
margvíslegu störf sem hann vann
fyrir þá og LL.
Jónas hafði forystu í samninga-
málum lögreglumanna og átti
hann þar mjög gott samstarf við
fulltrúa fjármála- og dómsmála-
ráðuneytis, er virtu hann og mátu.
Jónas var fulltrúi LL á þingum
BSRB og sat í stjórn þar í nokkur
ár. Hann gegndi einnig ýmsum
öðrum trúnaðarstörfum bæði fyrir
stétt sína og aðra. M.a. var hann
fulltrúi lögreglumanna í NPF
(Norræna lögreglusambandinu) og
sat í stjórn þess meðan hann
gegndi formennsku í LL.
Eg vil færa Jónasi þakkir fyrir
að hafa átt hann að vini og félaga.
Þegar ég lít til baka sé ég að gott
er að hafa kynnst sumum
mönnum og Jónas var einn af
þeim sem höfðu góð áhrif á mig,
miðlaði mér fróðleik og vakti
áhuga minn á ýmsum málum.
Stjórn Landssambands lög-
reglumanna færir Jónasi þakkir
fyrir trausta forystu og leiðsögn
þessi fyrstu ár sambandsins.
Börnum Jónasar og öðrum ætt-
ingjum vottum við innilega sam-
úð. Minningin um góðan vin og fé-
laga geymist hjá okkur öllum.
Olafur K. Guðmundsson
Að kynnast fólki, lifa með því og
starfa, er ákveðin lífsreynsla og
lærdómur, burtséð frá hvern per-
sónuleika það hefur að geyma. Við
tileinkum okkur flest það sem til
eftirbreytni er vert, en sniðgöng-
um hitt sem miður fer. ótal mis-
munandi manngerðir verða á vegi
okkar á lífsleiðinni en flestir líða
hjá án þess að eftir þeim sé tekið
og rísa vart upp úr meðalmennsk-
unni. Hinir sem eftir standa
marka spor í tilveru okkar.
Jónas Jónasson varðstjóri var
einn af þeim sem eftir stóð þegar
fjöldinn fór hjá.
Ég minnist Jónasar fyrst fyrir
liðlega sex árum er ég þá sem ný-
liði hóf störf í lögreglunni í
Reykjavík. Kynni okkar hófust þó
ekki að ráði fyrr en ári seinna á
vettvangi félagsmálanna, sem alla
tíð var ríkur þáttur í lífi Jónasar.
Hann var þá formaður Lands-
sambands lögreglumanna en ég
nýkjörin í stjórn Lðgreglufélags
Reykjavíkur. Er það skemmst frá
að segja að þar kynntist ég traust-
um og vandvirkum félgsmála-
manni. Var hreint með ólíkindum
þekking hans á hinum ýmsu svið-
um félagsmála. Það væri synd að
segja að einatt hefðu þýðir vindar
blásið í samskiptum félgsmanna
við Jónas. Oft var á hann deilt og
menn ekki á eitt sáttir um vinnu-
brögð hans. En er það ekki svo að
oft bera óánægjuraddirnar ofur-
liði það sem vel er gjört? Þegar
upp er staðið tel ég þó að flestir
hafi verið sammála um að for-
mennsku sína rækti hann af
stakri samviskusemi og hans
innstu sannfæringu. Ég þekki það
af eigin reynslu að oft eru störf að
félgsmálum vanmetin og starfar
það af þekkingarleysi, því oft er
hægara um að tala en í að komast.
Jónas var fysti formaður Lands-
sambands lögreglumanna allt frá
stofnun þess árið 1968 og fram til
þessa árs. Að öðrum ólöstuðum tel
ég hann hafa mótað stefnu þess og
rutt brautina fyrir okkur hin sem
við taka.
Fyrir mig sem kom lítt reynd og
snauð af allri þekkingu inn í völ-
undarhús félagsmálanna, er ómet-
anlegt að hafa átt þess kost að
kynnast og starfa með slíkum
manni. Ég þakka Jónasi samfylgd-
ina þann stutta tíma sem ég varð
hennar aðnjótandi.
Ragnheiður Davíðsdóttir.
ég heyri jjóAn minns getió
glaónar yfir mér um sinn.
I'á er eins og dögun dafni,
drýjji bjarma um himininn;
vonum fjölgi, vedur batni,
vökni af döggum jardar kinn.
Þannig kveður Guðmundur
Friðjónsson á Sandi í Aðaldal,
frændi Jónasar Jónassonar,
mannsins sem við kveðjum hinstu
kveðju í dag. Það er líkt og skáld-
bóndinn úr Aðaldal hafi haft
frænda sinn í huga er hann samdi
þetta fagra kvæði. Lýsingin á því
hvernig hinn góði maður hefur
mannbætandi áhrif á umhverfi
sitt kemur vel heim og saman við
þá mynd sem samferðarmenn Jón-
asar Jónassonar geyma í hugskoti
sínu um hann. Hann var boðinn og
búinn til þess að rétta hjálpar-
hönd hvenær sem þess var þörf.
Til hans þurfti ekki að leita. Hann
var gæddur þeim eðliskostum hins
hjálpfúsa manns að bjóða fram
aðstoð sína.
Ástvinamissir er alltaf sár. Þó
er varla nokkuð erfiðara að sætta
sig við en missir góðrar og ástríkr-
ar móður.
I*ví hvad er ástar og hróðrar dí.s
og hvaó er engill úr paradÍM
hjá góóri og göfugri móóur
kveður séra Matthías Jochumson.
Fyrir tveimur árum urðum við
fyrir þeirri þungbæru raun að
missa móður okkar sem alla tið
hafði verið okkur stoð og stytta og
vinur í raun og gleði. Á slíkri
stundu finnur maður fyrir van-
máttarkennd og tómleikatilfinn-
ingu, sem erfitt getur reynst að
bægja burt, svo sem vonlegt er. En
fátt er þá mikilvægara en að eiga
einhvern að, sem af hlýhug og
innileika mælir til manns. Jónas
sýndi það svo sannarlega á þess-
um tíma að hann var okkur sann-
ur vinur. Við munum aldrei
gleyma þeirri umhyggju sem hann
sýndi föður okkar þá og æ síðan.
Milli þeirra ríkti trúnaðartraust
og vinskapur, sem við vitum að
var báðum mikilvægur. Á þessari
sorgarstundu viljum við nota
tækifærið til þess að þakka Jónasi
vinsemd þá sem hann sýndi föður
okkar. Hún var honum styrkur og
hjálp.
Jónas var kvæntur móðursystur
okkar, Sigríði Jóhannesdóttur.
Hjónaband þeirra var alla tíð
einkar farsælt, enda voru þau
hjón samstíga í' öllu því er þau
tóku sér fyrir hendur. Ætíð var
samgangur mikill á milli heimila
okkar og þeirra. Kom þar hvort
tveggja til; skyldleiki og sá vin-
skapur sem jafnan-var á milii fjöl-
skyldnanna. Við eigum öll ljúfar
endurminningar frá samfundun-
um með fjölskyldunni á Hagamel
36. Þar ríkti jafnan gleði og ástúð,
eins og alls staðar þar sem kær-
leikur og tillitssemi situr í fyrir-
rúmi.
Seint á haustdögum árið 1969
dró ský fyrir sólu. Sigríður kenndi
lasleika, sem við í fyrstu töldum
ekki alvarlegan. En því miður kom
annað á daginn. Um alvarlegan
sjúkdóm var að ræða og lést hún 2.
desember sama ár. Má nærri geta
hvílíkt áfall þetta var fyrir Jónas.
En á þessari stundu kom í ljós
karlmennska hans og æðruleysi.
Til marks um það annaðist hann
heimilið og kappkostaði að þar
væri allt sem áður. Hélt hann há-
tíðleg jól þetta ár og breytti í engu
frá þeim venjum sem ríktu á með-
an kona hans lifði.
Við sem næst honum stóðum
vissum þó að fráfall konu hans
hafði snortið hann djúpt. En harm
sinn bar hann þó alltaf í hljóði og
lét ekki bilbug á sér finna.
Góður og traustur vinur er nú
genginn. Hann skilur eftir sig
skarð sem seint verður fyllt. Fjöl-
skyldan á Kaplaskjólsvegi 39
sendir börnum Jónasar og tengda-
dóttur, Elínu Mjöll, Jóhannesi og
Kolhrúnu Helgadóttur innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Jónasar Jónassonar.
Jafnvel þó í foLspor fonni
fjúki í .skjólin hoimarannN,
goll er aó signa göfugmonni,
fýalda blestmn minning han.s,
dreifa skini yfir enni,
ilmi um brjÓNt hins fallna manns.
((■uómundur KridjónsNon, frá Sandi)
Kjölskyldan Kaplaskjólsvegi 39
Minning:
Kistján Krist-
mundsson kaupmaður
Kristján Kristmundsson er lát-
inn. Hann lést í Borgarspítalanum
24. ágúst sl. eftir stutta legu.
Kristján fæddist í Bolungarvík
16. nóvember 1908 og var næst-
yngstur tólf systkina, sem nú eru
öll látin, nema tvö. Foreldrar hans
voru hjónin Kristmundur Snæ-
björnsson, bóndi, og Anna Jónas-
dóttir, er þá bjuggu í Þjóðólfs-
tungu, bæði Vestfirðingar að upp-
runa. Kristján sleit barnsskónum
í Bolungarvík, en flutti með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur 12
ára gamall. Hann hlaut barna- og
unglingamenntun eins og hún
gerðist á þeim tíma og stundaði
síðan alla almenna vinnu, aðallega
þó verslunarstörf og trésmíðar.
Rak um tíma eigin matvöruversl-
un, og síðar húsgagnaverslun og
verkstæði. Einnig starfaði hann
við húsasmíðar og sölu í félagi við
aðra. Árið 1948 keypti hann versl-
unina Nóva á Barónsstíg. Verslaði
hann þar með búsáhöld og mat-
vörur í 30 ár eða til ársins 1978, er
hann varð að hætta vegna heilsu-
brests.
Kristján kvæntist árið 1931
Kristínu Lilju Hannibalsdóttur
frá önundarfirði og eignuðust þau
sex börn, þrjá syni og þrjár dætur,
sem öll hafa stofnað eigin heimili,
fjögur hérlendis og tvö erlendis.
Allt er þetta myndarfólk, sem ber
foreldrunum gott vitni.
Lífshlaup Kristjáns lá ekki
fremur en annarra manna um
beinan og breiðan veg. Það skipt-
ust á skin og skúrir, hann átti við
veikindi að stríða, bæði í æsku og
um miðbik ævinnar. En honum
tókst með þrautseigju og dugnaði
að vinna bug á þeim og öðrum erf-
iðleikum, sem á vegi hans urðu.
Hann naut stuðnings góðrar eig-
inkonu, sem ávallt stóð við hlið
hans, styrk sem klettur úr hafinu,
á hverju sem gekk. Hún reyndist
honum og heimilinu sannarlega
vel þau 51 ár, sem Drottinn gaf
þeim saman.
Árið 1956 urðu straumhvörf í
lífi Kristjáns, er hann komst í
nána snertingu við Guð. Var hann
eftir það mjög trúaður og varð
guðstrúin snar þáttur í lífi hans
og styrkur í hverju því, sem hann
tók sér fyrir hendur.
Kristján var vel gefinn til hugar
og handa og hagmæltur vel. Birt-
ust eftir hann ljóð í blöðum og
tímaritum. Hann lofaði Drottinn
og trúna á Hann í ljóðunum sín-
um, og árið 1978 gaf hann út ljóða-
bókina Ljósbrot, sem er safn ljóða,
trúarlegs eðlis, eftir hann.
Kristján var fríður maður og
snyrtimenni í hvívetna. Hann var
dagfarsprúður og hógvær en þó
ákveðinn í umgengni og vinnu-
samur með afbrigðum. Féll honum
ekki verk úr hendi á meðan heils-
an entist. Hann var vel látinn sem
kaupmaður og sómi sinnar stéttar,
enda rak hann verslun sína af
miklum dugnaði, drengskap og
snyrtimennsku.
Kristján dó sáttur við lífið og
tilbúinn til fundar við Dottinn.
Hann var viss um góðar viðtökur á
fundarstað.
Útför Kristjáns verður gerð í
dag, fimmtudag 2. september kl.
15, frá Bústaðakirkju.
SA
Lokað
Skrifstofur okkar veröa lokaðar kl. 10—12 í dag vegna útfarar
BALDURS EYÞÓRSSONAR,
prentsmiðjustjóra.
Bókaútgáfan löunn, Bræöraborgarstíg 16.
Lokað í dag
vegna jaröarfarar
BALDURSEYÞÓRSSONAR,
prentsmiöjustjóra.
O__t__1AI r\*4*4I kl UKIAnKal/La 7
Til
smíðakennslu:
SKRÚFSTYKKI
HEFLAR
FALSHEFLAR
ÞVERSKERAR
BAKKASAGIR
ÚTSÖGUNARSAGIR
BEIN- OG SILFURSAGIR
JÁRNSAGARBOGAR
JÁRNSAGARBLÖÐ
ÚTSÖGUNARBLÖÐ
SPORJÁRN fl. geröir
ÚTSKURDARJÁRN, SVISSN.
ÞJALIR
MIKIÐ ÚRVAL
TRÉRASPAR
ÞJALARBURSTAR
VINKLAR
TRÉKJULLUR
SIKLINGAR
BORSVEIFAR
RISSALIR, SNIÐMÁT
SKRÚFJÁRN, fjölbr. úrval
KLAUFHAMRAR
PENNAHAMRAR
KÚLUHAMRAR
SLAGHAMRAR
TRÉBORAR, alls konar
JÁRNBORAR
ÚRSNARAR
HRINGFARAR
SKRÚFÞVINGUR
KLEMMUR
KLEMMUÞVINGUR
HORNAÞVINGUR
BLIKKKLIPPUR
KJÖRNARAR, SÍLAR
MEITLAR, m. stæröir
SKIPTILYKLAR
STJÖRNULYKLAR
TOPPLYKLAR
TENGUR
FJÖLBREYTT ÚRVAL
LÓÐBOLTAR
LÓÐBYSSUR, LÓDTIN
SKÍFMÁT, MÁLBÖND
GASSMÍDAT /EKI
STÆKKUNARGLER
HALLAMÁL
SMERGELSTEINAR
SMURKÖNNUR
HÖGGPÍPUR
REGLUSTIKUR
TOMMUSTOKKAR
VERKFÆRABRÝNI
HVERFISTEINAR
SKÆRI, margar geröir
DÚKAHNÍFAR
RAFM. SMERGELSKÍFUR
RAFMAGSBORVÉLAR
SMERGELAFRÉTTARAR
SEGULSTÁL
HERSLUMÆLAR
ST ÁLST AFASETT
SANDPAPPÍR
SMEGELLÉREFT
SLÍPIPAPPÍR
STÁLULL
TRÉFYLLIR
RAFSUÐUHANSKAR
HLÍFDARGLERAUGU
ANDLITSHLÍFAR
W iÁnanaustum
Sími 28855
sirtv okV 3 anúr tare 67 I ner\ð 'n
AUCLYSINCASTOFA MYNDAMÓTAHF