Morgunblaðið - 20.06.1964, Blaðsíða 8

8
MORGU N BLAÐIÐ
taugarcfagur 20. Júní 1964
Ólafur E. Sigurðsson
útgerðarmabur á Akranesi
í DAG laugardaginn 20. júní,
verður gerð útför Ólafs Eðvarðs
Sigurðssonar útgerðarmanns á
Akranesi. Ólafur lézt á sjúkra-
húsi Akraness 13. júní s.l. eftir
skamma legu, aðeins 38 ára gam-
all. Það er erfitt að átta sig á því
og trúa því, að svo ungir menn,
hlaðnir áhuga og starfsþrá, séu
kallaðir brott svo skyndilega, mitt
í önnum lífsins, menn sem mikl-
ar vonir eru tengdar við, og eiga
svö miklu verki ólokið. Þetta er
ein af ráðgátum þessa lífs, sem
erfitt er að fá svar við, en í
þessu felst áminning til okkar
hinna að vera við öllu búin, því
við vitum aldrei hvað er orðið á-
liðið, vitum ekki hvenær kallið
kemur, sem allir verða að hlýða
að lokum.
Ólafur var fæddur að Suður-
eyri við Súgandafjörð 12. janúar
1926, sonur hjónanna Ólafar Guð
mundsdóttur og Sigurðar Hall-
bjarnarsonar, skipstjóra og út-
gerðarmanns. Árið 1927 fluttust
þau hingað til Akraness og Sig-
urður heitinn hélt útgerð sinni
áfram héðan og gerðist fljótlega
umsvifamikill athafnamaður eins
og kunnugt er. Ólafúr ólst upp á
fjölmennu heimili á meðal
margra systkina. Þar ríkti á-
vallt góður andi, ástúðleg móðir
þurfti oft að heyja harða bar-
áttu, til að sjá stórri fjölskyldu
•farborða. í þessu umhverfi mót-
aðist Ólafur, og það kom ljós-
lega fram eftir að hann var sjálf-
ur kominn út í lífsbaráttuna, að
hann tileinkaði sér margt úr fari
föður síns, og líktist honum í
mörgu, einkum hvað áræði og
útsjónarsemi snerti.
Eftir fermingu fór Ólafur í
Reykholtsskóla og lauk þaðan
námi, síðan í Verzlunarskóla Is-
lands og útskrifaðist þaðan vor-
ið 1947. Ólafur hlaut þannig á-
gæta menntun, enda var hann
fljótt kallaður til starfa. Á
miðju sumri 1946 andaðist fað-
ir hans snögglega og féll það þá
í Ólafs hlut að veita verzlun og
útgerð dánarbúsins forstöðu þá
aðeins tvítugur að aldri. Fyrir-
tækið Sigurður Hallbjarnarson
b.f. hefur eflzt mjög undir for-
ystu Ólafs og er nú eitt af stærstu
atvinnufyrirtækjum á Akranesi.
Þar naut hann einnig góðrar að-
stoðar bróður síns Þórðar, sem
verið hefur verkstjóri hjá fyrir-
tækinu. Með uppbyggingu þessa
Kveðja frá bekkjarsystkinum. .
Við bekkjarsystkin þín úr
Verzlunarskólanum rennum hug
anum aftur til gömf.u góðu dag-
anna á skólaárunum, til daga
bjartsýninnar, sem við öll ætluð
um lengi að láta endast. Mynd
þeirra daga mun standa hrein
fyrir hugskotssjónum okkar,
meðan hverjum og einum end-
ist aldur. — Og í þeirri mynd
verður sæti þitt ætíð skipað.
■'iv&z. jg,, y-j •"
Þú kunnir að gleðjast á góðri
stund. Þess vegna ert þú í mið-
depli minninganna um gleði-
fundi. En þú áttir þér lika þína
drauma, og við þá léztu ekki
sitja, eins og oft vil.l þó henda,
heldur hófst handa um að gera
þá að veruleika.
Við ætluðum öll að afreka
eitthvað. Við hin höfðum e.t.v.
fleiri orð um það en þú. Þú
bara gerðir það, sem hinir töl-
uðu um að gera. Þitt ævistarf
varð ærið, þótt árin yrðu fá.
Það er ekki vegna þess að of
lítið liggi eftir þig sem sökn-
uður fyllir hug allra, sem þig
þekktu. Af þeim sökum gazt
þú kvatt. En okkur, sem eftir
erum, finnst sárt að kveðja þig
sem góða drenginn, sem gerði
lífið betra og fegurra. Og við
syrgjum með konu þinni og
dætrum, móður þinni og öðr-
um sky'idmenniuim og vinum.
Þeirra harmur er mikill; en
megi minningin um þig vera
þeim hugarléttir, minningin um
fagrar og fölskvalausar gleði-
stundir.
Það er ósk okkar og von,
hinna fjölmörgu vina þinna,
sem í dag kveðjum þig, að líf
fyrirtækis hefur Olafur reist sér j þitt megi einnig nú, eftir að þú
veglegan minnisvarða sem sýnir'
að mikil vinna hefur þar verið
lögð af mörkum. Þannig hefur
miklu verið áorkað á stuttri ævi,
enda vinnudagur oft langur.
Að félagsmálum vann hann
töluvert um tíma og var það m.a.
fyrir hans tilstilli, að Lions-
klúbbur Akraness var stofriað-
ert horfinn, gefa ástvinum þín-
um styrk til að mæta erfiðleik-
um lífsins, að einnig það hafi
þér tekist með lífi þínu, sem
þú vissir þó ekki að á þyrfti
að halda, að sefa sorgir þeirra,
sem þér og þínu lífi unna.
Ey. Kon. Jónsson.
f DAG fer fram á Akranesi út-
för Ólafs E. Sigurðssonar, út-
gerðarmanns.
Ólafur var eitt af 12 börnum
þeirra Sigurðar heitins Hall-
Hallbjarnarsonar skipstjóra og
útgerðarmanns og konu hans
Ólafar Guðmundsdóttur. Ólafur
missti föður sinn tvítugur að
aldri árið 1946.
Er hann hafði lokið prófi frá
Verzlunarskóla íslands fetaði
hann í fótspor föður síns og hóf
útgerð með atbeina systkina
sinna og móður. Kom fyrirtæki
þeirra upp fiskverkunarstöð og
hraðfrystihúsi og gerði út tvo
báta, m.s. Sigurð og m.s. Sigrúnu,
sem báðir voru í eign fyrirtækja
þeirra, er Ólafur andaðist. Einn-
ig átti hann með Karli bróður
sínum hlut að byggingu mikils
verzlunarhúss á Akranesi, Skaga
vers h.f. \
Meðan heilsa og kraftar entust
vann Ólafur að viðgangi fyrir-
tækjanna af frábærum dugnaði
og fyrirhyggju og naut góðs sam-
starfs við systkini sín og móður.
Hann lét sér annt um að allur
búnaður skipa og vinnslustöðva
væri sem fullkomnastur, enda
naut hann trausts og vinsælda
hjá þeim, sem störfuðu í hans
umsjá eða áttu við hann einhver
viðskipti.
Ólafur hafði átt við vanheilsu
að búa á annað ár og var rúm-
fastur síðustu fjórar vikurnar,
sem hann lifði. Hann lézt á
sjúkrahúsinu á Akranesi hinn 13.
þ.rri. aðeins 38 ára að aldri.
Er mikill skaði, þegar slíkir
menn missa heilsuna á bezta aldri
og falla frá langt fyrir aldur
fram. Samferðamennirnir minn
ast starfs þeirra og samfylgdar
með söknuði og trega.
Ólafur var kvæntur Ástríði
Sveinsdóttur prests í Kálfholti
Ögmundssonar skólastjóra í
Flensborg og áttu þau glæsilegt
heimili að Krókatúni 9 á Akra-
nesi. Þeim hjónum varð þriggja
dætra auðið, Helgu Jónu 16 ára,
Ólafar Eddu 13 ára og Þóru 12
ára. Gestrisni og myndarbragur
var á heimili þeirra svo að af
bar.
Vér vinir Ólafs heitins sendum
frú Ástríði og dætrunum þrem
ur innilegustu samúðarkveðjur
og óskum þeim gæfu og gengis
á óförnum ævibrautum.
Sveinn Benediktsson.
ur, og var hann fyrsti formaður
hans. Einnig var hann vara-um-
dæmisstjóri Lions-hreyfingarinn-
ar á íslandi um eins árs skeið.
I janúar 1948 giftist Ölafur
eftirlifandi konu sinni Ástriði
Sveinsdóttur (Ögmundssonar,
prests í Þykkvabæ) og eignuðust
þau þrjár dætur, Helgu Jónu,
Ólöfu Eddu og Þóru. Ástríður
(Ásta) bjó manni sínum mjög
vistlegt og vinalegt heimili, og
þar hefur alltaf verið gott að
koma, því þar hafa allir mætt mik
illi alúð og gestrisni og fundið,
að þeir voru hjartanlega vel-
komnir á heimili þeirra.
Nú er kveðjustundin runnin
upp. Ég þakka þér alla þína
tryggð og vináttu. Við höfum
haldið saman og verið vinir frá
því við munum fyrst eftir okk-
ur, og þó að leiðir skilji nú, þá
lifir minningin áfram um góðan
dreng. Vertu sæll vinur.
Ég votta eftirlifandi konu
þinni og dætrum, aldraðri móður
og systkinum þínum mína dýpstu
samúð.
Valdimar Indriðason
I
Kirkjudagur
Bústaðaprestakalli
ÁKVEÐIÐ hefur verið að efna
til sérstaks kirkjudags í Bústaða-
sókn n.k. sunnudag, 21. júní.
Hefur Kvenfélag og Bræðra-
félag safnaðarins tekig höndum
saman við sókarnefnd og kirkju-
kór um undirbúning allan og
fvrirkomulag. Er það von þessara
aðila, að dagurinn megi tengja
safnaðarfólk enn nánar safnaðar-
starfinu og þá um leið gera
drauminn um kirkju fyrir presta
kallið að veruleika sem allra
fyrst.
Verður barnasamkoma um
morguninn kl. 10.30. Hafa barna-
samkomur ekki verið haldnar í
sumar, en í vetur var aðsóknin
svo mikil, að vart mátti koma
öllum börnum inn í salinn. Var
meðalfjöldi barna um 500 hvern
sunnudag. Því næst verður guðs-
þiónusta kl. 2 síðdegis og að
henni lokinni hefst kaffisala og
verður kaffi á boðstólum allan
daginn og einnig eftir kvöldsam-
komu, er hefst kl. 8.30.
Á kvöldsamkomunni flytur dr.
líichard Beck, prófessor í Grand
Forks í Norður Dakóta ræðu, en
leikararnir frú Helga Bachmann
og Helgi Skúlason flytja leikþátt
Einnig mun kirkjukórinn syngja
nokkur lög og organisti safnaðar-
ins, Jón G. Þórarinsson leikur
á hið nýja orgel safnaðarins.
Stutt ávarp flytur Pétur Maack
Jónsson, en samkomunni lýkur
með helgistund.
Messan, samkomurnar og kaffi
salan verður í Réttarholtsskól-
anum og kunna forráðamenn
safnaðarins skólayfirvöldunum
miklar þakkir fyrir sérstaka
hjálpsemi og lipurð bæði í sam-
bandi við þennan kirkjudag' sem
og við safnaðarstarfig almennt.
Er það von allra þeirra, er
annast undirbúning þessa kirkju
dags og vilja söfnuðinn sem
sterkastan í eigin kirkju, að
sóknarbörn og aðrir velupnarar
safnaðarins, leggist nú öll á eitt
og sýni í verki, hversu samtaka-
mátturinn er megnugur. Eru
einnig þær konur, sem gefa vilja
kökur á kaffisöluna, beðnar um
koma þeim í Réttarholtsskólann
kl. 1 e. h. á sunnudaginn.
Þá verða einnig til sýnis allan
daginn teikningar og líkön af

Vorflugur - dægurflugur
„DÆGURFLUGUR eða vorflugur", sagði Stendhal, „koma í
í heiminn klukkan níu á sólheitum sumarmorgni til þess eins
að hverfa svo fyrir fullt og allt klukkan fimm síðdegis sama
dag. Hvernig ættu þær að skilja hugtakið nótt?“ Við mann-
fólkið erum einnig vorflugur, sem eigum okkur þó aðeins
lengri ævidag, sextíu til áttatíu ár ef að líkum lætur. Við
sveimum í geislum sólar, elskum, hötum, og lifum sæl í þeirri
trú að við séum að skapa ódauðleg verk. Fyrir og eftir okkar
dag á margt það sér stað sem við lítum aldrei augum né
skiljum nokkru sinni eða getum með nokkru móti gert okk-
ur í hugarlund. Ef til vill halda vorflugurnar, sem láta berast
á léttum vængjum yfir víðáttumiklar sléttur eða flögra
yfir fiskisæl vötn líka að þær séu ódauðlegar.
En þó æviskeiðið sé okkur naumt skammtað, svífa inn yfir
svið þess annars konar skammlífar verur sem fara enn fljót-
ar yfir. Það eru vinirnir, sem við eignumst á hinum ýmsu
tímum ævinnar. Fyrstir sveima í kringum okkur vinirnir frá
barnaskóla-, gagnfræðaskóla- og menntaskólaárunum. Það
eru æskuvinir okkar, sem okkur eru svo kærir, vinirnir, sem
þátt tóku í hinum mikilvægu uppgötvunum okkar um lífið og
tilveruna. Við erum einhvern veginn svo örugg um að vegir
okkar og þeirra muni liggja saman ævina á enda að öll um-
skipti koma eiris og þruma úr heiðskíru lofti — burtfararpróf,
herþjónusta, heimsstyrjöld.----Við erum allt í einu um-
kringd hópi nýrra vina og aftur finnst okkur vináttuböndin
hljóta að vera varanleg. Sameiginlegar svaðilfarir og hættur
hafa rekið rembihnúta á þessi bönd að því er við höldum.
En snörp vindhviða feykir þeim á brott. Hjónaband beinir
okkur í ýmsar áttir. Eiginkonum okkar fellur kannski ekki
við vini okkar eða konum þeirra- ekki við okkur. Andlitin
umhverfis okkur breytast, sum hverfa og önnur ný koma í
staðinn en þessi nýju andlit eru heldur ekki til frambúðar.
Með nýju starfi fyígja bústaðaskipti. Við verðum að eignast
nýja vini. Við hittum nýtt fólk og stofnum til kynna við það,
en týnum kunningsskapnum jafnharðan niður. Þetta fólk
kemur inn í líf okkar eins og í danssal, til að stíga fáein spor
og er svo á bak og burt. Fámennur vinahópur umkringir okk-
ur enn, en það er ekki sama fólkið. Dauði, ferðalög, og mis-
munandi dálæti okkar á fólki valda sífelldum breytingum á
vinahópi okkar. Hversu marga vini eignumst við ekki hverja
á fætur öðrum á okkar skömmu ævi!
I
Sum bönd eru þó traustari en önnur. Það eru þau bönd
sem þjóðfélagið er alltaf að endurnýja. Að slysum undan- '
teknum (og þau eru reyndar alltaf nokkur) heldur fólk fætt
við svipuð kjör yfirleitt hópinn. Fjölskyldan liðast í sundur j
en skyldleiki og mægðir halda tengslunum við. Meðan börn-
in eru ung eru þau háð foreldrunum og þegar foreldrarnir
eldast verða þeir háðir börnum sínum. Þó hjónabandið sé
ekki lengur órjúfandi band, er það fjölda manna og kvenna
skuldbinding um að lifa saman í blíðu og stríðu.
Allt það sem stefnir mönnunum, þessum skammlífu verum,
saman á ákveðnum stað með ákveðnu miilibili eins og t. d.
kirkjur, kórar, stjórnmálastörf, skólar, tómstundaiðja ýmiss
konar, íþróttafélög, verksmiðjur og samkvæmi — stuðlar að
viðgangi vináttunnar.
Menn verða að bindast einhverjum slíkum hópi til þess '
að skapa sjálfum sér og öðrum gleði og ánægju. Ellin er hin- i
um einmana ömurleg. Hjónabandið er mörgum trygging i
gegn einmanaleikanum. Allar þjóðfélagsskyldur sem koma
okkur í kynni við fólk sem hefur sama smekk og við eru
okkur að gagni. Við verðum að færa okkur þjóðfélagið í nyt.
Það veitir okkúr mikilvægan siðferðilegan styrk ef við erum
svo lánsöm að eiga að fjölskyldu okkar, vini og samlanda æv-
ina á enda. Við vitum að við erum eins og vorflugurnar, (
okkur er að óvörum varpað inn í framandi og fjandsamlega
veröld til að sveima þar skamma hríð. '
En ef suðið í vængjunum umhverfis okkur lætur kunnug-
lega í eyrum allt frá fyrstu tíð veitist okkur flugið létt.
fyrirhugaðri kirkju. Munu ætíð
einhverjir vera nærstaddir til að
gefa upplýsingar og svara spurn-
ingum varðandi kirkjuna. Eru
sóknarbörn beðin að hagnýta
séi þetta tækifæri, þar sem
flestir þurfa að kynna sér
áætlanir og áform nú þegar á
þessu stigi undirbúningsins.
Það er fagurt að líta yfir borg
og sund ofan af Bústaðahæðinni.
og er vonandi, að margur leiggi
ieið sína þangað á sunnudaginn
kemur, lengsta dag ársins, til a3
taka þátt í kirkjudegi Bústaða-
sóknar; eru allir hjartanlega vel-
komnir og sérhver komumaður
aufúsugestur.
Ólafur Skúlason
sóknarprestur.
Miðnætursólarflug
FINS og undanfarin ár efnir
Flugfélag íslands nú um og eftir
Jónsmessuna til „miðnætursólar-
fiugferða“, en slíkt hefir verið
fastur liður í starfsemi félagsins
undanfarin ár.
Ferðunum verður hagað þann-
ig, að lagt er af stað frá Reykja-
vík kl. 22:30 og flogið norður
fyrir heimskautsbaug. Á heim-
leið er lent í Grímsey og höfð
þar stutt viðdvöl. Síðan er flogið
suður yfir hálendið og komið til
Reykjavíkur um kl. 02:00 eftir
miðnætti.
í „Miðnætursólarferðunum**
eru farþegum bornar veitingar
o,g hver og einn fær skrautritað
skjal, til minningar um ferðina.
„Miðnætursólarflugferðir14
verða laugardagana 20. júní 27.
júní og 4. júlí.