Morgunblaðið - 03.10.1951, Blaðsíða 10

f 10
MORCVTS BLÁÐIÐ
Miðvikudagui- 3. október 1951
Framhaldssagan 12 ...
JEG EBA ALBERT RAND?
i
UIIIIIIIIIIllllUIIIIIHIHKIIIIIIIinlllllllllllHH'llll
EFTIR SAMUEL V. TAYLOR
III1IIIIIIUIIUIIIIU&
,,Nú rannsakar lögreglan Gra-
ham“, sagði jeg, „og kemst að
því að hann er sá rjetti. Þegar
þeir eru búnir að íá fullvissu
sína, þá kem jeg“.
„Já, Bert“, sagði Curly. „Það
hefur aldrei verið á þig logið.
Þú veist hvað þú ert að gera“.
Hann saup á bjórnum. „Tvær
milljónir. Það er dágóður skamt-
ur. Hvar hefur þú falið fjeð?“
„Heldurðu að jeg hafi það á
mjer?“ sagði jeg.
„Nei, Bert. Þú ert varkárari
en svo. En eg held að það sje
öruggara að við sjeum tveir um
þoð. Hvcrnig hefði farið ef þú
l'.cfðir ekki komist ur.dan niðri í
i-ænum áðan? Það getur alltaf
eitthvað komið fyrir, Bert. Það
er vissara að fleiri viti um það
en þú einn“.
, Það er vel geymt“, sagði jeg.
„Já, auðvitað, Bert. En hvað
V.m Dolly?“
„Jeg get sjeð um mig sjálf“,
cagði Dolly. „Láttu hann í friði.
Hann er svangur“.
„Auðvitað getur þú sjeð um
þig sjálf“, sagði Curly, „og þarna
sjerðu hvað þú hafðir upp úr
því .... krakka“,
„Bert ætlar að giftast mjer
.... ætlarðu það ekki, Bert?“
„Auðvitað“, sagði jeg.
„Þetta hlýtur að hafa verið
hræðilegt fyrir þig, Bert“, sagði
hún. „Þú ert alls ekki sjálfum
þier líkur í kvöld“.
„Hættu þessu þvaðri“, sagði
Curly. „Jeg þarf að tala við hann
iun alvarlegra mál“.
„Hvers vegna. farið þið ekki að
borða“, sagði hún. „Jeg er búin
að steikja eggin....“
Curly bölvaði. Hann stökk út
í.ð glugganurr. og þreif niður
gluggatjaldið. „Þarr.a yfirsást
okkur“, sagði hann.
„Það er varla nokkur maður
hjer á ferli“, sagði Dolly.
„Ekki bætir það úr skák“,
cagði hann. „Því strjálbýlla sem
verður, þeim mun meira veit ná-
granninn um mann. Hvað ætl-
arðu að vera hjerna lengi, Bert?“
„Jeg held að það sje vissara að
jeg verði ekki lengi“, sagði jeg.
„Þú yfirgefur okkur ekki aft-
ur“, sagði Dolly. „Þú sagðist
ekki ætla að yfirgefa okkur,
Bert. Þú sagðir að þegar þú kæm
ir hingað upp eftir, þá mundir
þú vera hjá okkur það sem eftir
væri“.
Við sátum við matborðið. Jeg
var ekki vitund svangur. Jeg ljet
cins og jeg borðaði. Curly hám-
aði í sig matinn og talaði með
fullan munninn.
„Þjer er óhætt hjerna í einn
eða tvo daga, Bert“, sagði hann.
, En eins og jeg sagði áðan, þá
getur alltaf eitthvað komið fyrir.
Við ættum að vita líka hvar
skuldabrjefin eru“.
„Því getur þú ekki látið hann
í friði?“ sagði Dolly.
„Bert, það er ekki svo að
r.kilja, að jeg treysti þjer ekki.
Jeg veit að það er óhætt að
treysta þjer. En jeg verð að sjá
um Dolly. Hún getur ekki sjeð
um sig sjálf. Og svo er það barn-
ið. Það getur alltaf eitthvað kom
ið fyrir þig, Eert. Það er miklu
öruggara að jeg viti hvar skulda-
hrjefin eru“.
„Jeg skal hugsa um það“,
sagði jeg. Jeg hellti rjóma í kaff-
ið, hrærði í bollanum og saup á.
„Ágætt kaffi“.
„Þú hlýtur að vera orðinn
þreyttur, það er satt“, sagði
Curley. „Þú setur rjóma í kaff-
ið“.
,,Æi, já, hvaða vitleysa var
það“, sagði jeg.
„Veslingurinn“, sagði Dolly.
Hún hvolfdi úr bollanum í vask-
ihn og hellti aftur í hann. Hún
sfetti þrjár skciðar af sykri í hann
>>g hrærði í honum fyrir mig.
. jÞað er svona, sem þú vilt hafa
kaffið“. I
I Jeg saup á bollanum og reyndi
g,3 gretta mig ekki. Mjer finnst
ekkert verra en sætt kaffi.
„Þetta er betra“, sagði jeg.
Jeg vissi ekki hvað þetta mundi
geta gengið lengi. Og á meðan
hundarnír voru báðir inni, kærði
jeg mig ekki beinlínis um að þau
kæmust að sannleikanum.
„Hvar eru brjefin, Bert?“
spurði Curly.
„Láttu hann í frrði“,. sagði
Dolly. „Við þurfum ekki að tala
meira um þetta í kvöld“.
„Farðu að hátta“, sagði Curly
við hana. „Við verðum að ganga
frá þessu. Hann kemur rjett
strax. Farðu rú“.
„Stúlkan hlýddi og fór inn 1
svefnherbergið. „Bert’“, kallaði
hún hinum megin við dyrnar.
„Já“.
„Vertu ekki lengi“. .. .
Curly hló. ,,Hún er vitlaus. Þú
gætir ekki gert neitt, sem hún
legði ekki blessun sína yfir. •—
Kvenfólk er ekki hagsýnt, Bert.
Henni stendur á sama. Hún
mundi trúa hverju, sem þú segð-
ir henni. En þú verður að vera
hagsýnn, Bert. Það hef jeg-alltaf
sagt. -Hvax eru verðbrjeíin?“
„Getum við ekki talað um það
á morgun?“ sagði jeg.
„Bert, það er ekkert betra að
tala um það á morgun, en núna.
Það er ekki svo að skilja að jeg
treysti þjer ekki. Jeg treysti
þjer eins og sjálfum mjer. En
tvær milljónir eru roiklir pen-
ingar. Og jeg verð áð hugsa fyrir
Dollý og krakkanum. Við skipt-
um jafnt, Bert“.
„Jæja, þá“, sagði jeg. „Skulda-
brjefin eru í skjalatösku og
skjalataskan er í geymsluhólfi á
járnbrautarstóðinni í San Franc-
isco“.
. „Geymsluhólfi?“
„Já, maður stingur inn tuttugu.
og'-íimm sentum, læsir og tekur
J.ykilinn“.
„Hvar er lykillinn, Bert?“
„Þú heldur þó ekki að jeg hafi
hann á mjer?“
„Nei, auðvitað ekki, Bert. Mig
langar bara til að vita hvar hann
ei“.
„Jeg held ao við ættum að ná viltu meira?“
í hann báðir saman, þegar þar að
kemur“.
„Já, auðvitað, Bert. En hvar
er hann?“
„Jeg setti hann í umslag og
sendi hann á afgreiðslustöð
Frank M. Jeffers í San Francis-
co“.
Curly brosti. „Ágætt, Bert. Þú
ættir að vera um kyrrt hjerna á
ír.orgun og þá get jeg farið og
sótt hann“.
„Jeg held að það sje vissara
f>TÍr þig að mæta til vinnunn-
ar“.
„Jeg á ekki að fara í vinnuna
fyrr en klukknn tvö. En hvað er
oð þjer, Bert? Jeg skrifaði þjer
það“.
„Jeg á við, að þú verður að
vera kominn aftur fyrir tvö“.
„Auðvitað“, sagði hann. „Jæja,
það er víst best að fara að hvíla
fig.“ Og þig er auðvitað farið að
íonga inn til Dolly“. Hann teygði
úy sjer og fór inn í hitt svefn-
herbergið. Hundurinn fór á eftir
honum. Jeg var einn í eldhús-
inu,
Dyrnar opnuðust. „Bert“, sagði
stúlkan.
„Mig langar til að fá mjer
göngutúr“, sagði jeg.
Hún smeygði sjer fram fyrir
og greip um handlegginn á mjer.
Hundurínn kom á eftir henni.
„Nei, Bert. Þú mátt það ekki.
Þú veist ekki hvernig ^sað er
hjerna fyrir utan bæinn. Ná-
grannarnir vita allt. Það getur
einhver sjeð þig. Þú verður að
■ vera kyrr inni. Komdu nú, Bert“.
Hún dró mig inn í svefnher-
bergið og lokaðí hurðinni. Hún
vafði handleggjunum utan um
tnig. „Bert, jeg hef saknað þín
svo mikið.
Mjer leið vægast sagt illa. Jeg
stóð eins og trjedrumbur á með-
an hún kyssti mig.
„Bert, hvað er að?“
„Ekkert“.
„Elskarðu mig ekki lengur,
Bert?
„Auðvitað“.
„Auðvitað hvað?“
„Auðvitað geri jeg það. Hvað
• ■■■■■ ■ ■ ■ ■• W*■”■ ■■IIITIII ■ ■ ■ III ■ ■■■■*■ ■■■■■■■ ■ ■ ■■'■■¥¥Vfci■ ■■■.■■■■'¥■ ■■'■ ■'■

ARNALESBOK
^$Xlov£unbla&sins *
SIMONARNIR SJO
Gömul rússnesk þjóðsaga
16.
dýrgripum, sem þar eru og taka þessum langt fram. Hvers virði
eru líka allir dýrgripir veraldarinnar, eftir að við höfum sjeð hin
fögru augu yðar, tigna kóngsdóttir?
Kóngsdótturinni geðjaðist vel að þessu svari og hún bað föður
sinn: — Má jeg fara um borð í skipið, elsku pabbi minn? Jeg ætla
að fara og velja dýrgripi handa sjálfri mjer og um leið skal jeg
koma með eitthvað dýrmætt fyrir þig líka. /tv
Kóngur Boozan-eyjar hugsaði um stund. Síðan svaraði hann:
— Jæja, fyrst þú vilt það endilega, þá skal jeg ekki neita þjer um
það. En þú færð því aðeins að stíga um borð í hið framandi skip,
að þú siglir út að því á konunglegu snekkjunni, sem er búin 100
fallbyssum með 100 hraustustu kappa mína um borð og lQjOQ öðrúm
hermönnum, svona til vonar og vara.
Konungsskipið lagði frá ströndinni. Á því voru bestu kappar
konungs, fjöldi annarra hermanna og hundrað fallb^'ssur. Það
lagði upp að skipi Símonanna og kóngsdóttirin steig um borð. Hún
gekk eftir brú úr tærum krystal. Sjöundi Símoninn leiddi hana úr
einum sal skipsins í annan og sýndi henni allt og sagði henni
skemmtilegar’sögur. Já sögurnar yoru svo skemmtilegar, að Helena
fagra gleymdi alveg tímantnn.
En fjórði Símoninn hafði ekki gleymt tímanum_Hann greip um
stefni skipsins og sigldi því £ kaf. Svo faldi hann skipið niðri í
hyldýpi sjávarins. Kappar konungs, sem stóðu við borðstokkinn á
skipi konungs gátu ekkert aðhafst þegar þeir sáu þetta, nema horfa
á það stórum augum. Þeir trúðu bara alls ekki því sem þeir sáu
með augunum. En samt var ekkert um það að efast. Fyrir framan
þá hafði hið ókunna skip sigiö í sjá og eftir var aðeins örlítiö
öldugjálfur og hringfar á yfirborði sjávarins, Svo að þeir gátu
ekkert annað gert en að sigla konungsskipinu inn að ströndinni og
segja kóngi hvernig komið var, hvílik ógnar ógæfa hafði orðið.
TILKVNIMBNG
Hjer með tilkynnist, að jeg hefi selt sameignarmanni.
mínum, Sigmund Lövdahl bakarameistara, minn hluta í
bakaríinu á Nönnugötu 16.
Jóhann Reyödal.
Eins og að ofan greinir hefi jeg undirritaður keypt hluta
Jóhanns Reyndal bakarameistara, í bakariinu á Nönnu-
götu 16, og mun jeg eftirleiðis starfrækja það undir nafn-
inu Lövdahlsbakarí.
Sigm. Lövdahl,
TILKYNNING
frá Kirkjugörðunum í Reykjavíb.
Sigurbjörn Þorkelsson hefir verið ráðinn forstjóri
kirkjugarðanna. Viðtalstími hans er á skrifstofunni í Foss-
vogskirkjugarði, fyrst um sinn frá kl. 11—12 f. h. virka
daga og á öðrum tímum eftir samkomulagi. Sími 81166
Heimasími 4355.
Frá Húsmæðraskóla
Suðurlands Laugarvatni
Vegna forfalla geta ívær stúlkur fengið skólavíst nú þegar.
Forstöðubonan.
Efni til miðstöðva nýkomið:
Miðstöðvarofnar
ýmsar gerðir
Miðstöðvarkatlar
stærðir 0,7 til 4 ferm.
Fittings og pípnr
Einnig nýkomið
Salernissetuí
Sóthurðir
Gólfvatnslásor
Þakgluggar
3 gerðir
Uekji IVfagnússon & Co.
Hafnarstræti 19 —- Sími 3184