Morgunblaðið - 30.08.1974, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. AGUST 1974
21
Hörður Jóhannesson
málarameistari
F. 28. desember 1902.
D. 21. ágúst 1974.
þann 21. ágúst s.l. lézt í Land-
spítalanum Hörður Jóhannesson,
málarameistari, Mávahlíð 27,
Rvík.
Það er nú svo, að erfitt er að
trúa þvi, þegar mánni er tilkynnt
um lát vina sinna, þótt svo að
maður viti, að enginn geti umflú-
ið örlög sín, öll munum við hljóta
sömu örlög, að kveðja þennan
heim og flytja til annarra heim-
kynna, sem okkur eru með öllu
ókunn og óskiljanleg.
Hörður gekk ekki heill til skóg-
ar sfðustu árin, og þótt hann bæri
veikindi sín með karlmennsku,
vissi hann vel hvað við myndi
taka.
Hörður Jóhannesson var fædd-
ur hér i Rvík, nánar tiltekið í
Tobbukoti við Skólavörðustíg, 28.
des. 1902. Um uppvaxtarár hans
er mér ekki kunnugt nema að
litlu leyti.
Á fyrsta ári var honum komið i
fóstur hjá Eybjörgu Sigurðardótt-
ur og Guðna Guðmundssyni, sem
þá bjuggu að Keldum í Mosfells-
sveit. Móðir Harðar var Emilia
Sigurbjörg Ingimundardóttir frá
Sörlastöðum í Seyðisfirði. Faðir
hans var Jóhannes Jóhannesson
frá Akranesi, lengst af læknir I
Seattle í Bandarikjunum.
Árið 1919 hóf Hörður málara-
nám hjá Einari Gislasyni mál-
aram. hér í borg og var hann
annar tveggja iðnmálara, sem
luku fyrsta sveinsprófi hér á
landi 1926. Þessi atburður var
stórmerkur þáttur í sögu iðnaðar-
manna og hans verður lengi
minnzt. Alla tið siðan vann Hörð-
ur við málarastörf, lengst framan
af hjá Einari Gfslasyni.
Arið 1944 stofnsettum við fjórir
málarar hér í Rvík fyrirtækið
Hörður og Kjartan hf. og vann
hann við það meðan heilsan
leyfði. Hann var mjög góður iðn-
aðarmaður og fjölhæfur málari,
sem lengi verður minnzt í röðum
okkar málaranna.
Ég kynntist Herði lítið fyrr en
leiðir okkar lágu saman við stofn-
un fyrirtækisins Harðar og Kjart-
ans hf. Einhvern veginn atvikað-
ist það svo framan af, að við unn-
um mest saman, og því tókst sú
vinátta millum okkar, sem varði
til hinztu stundar, og tel ég mig
hafa verið lánsaman að hafa lent
með honum sem vinnufélaga á
þessum árum, ég hafði þá sjálfur
nýlokið námi.
Hann var alltaf léttur í lund og
alltaf fullur af kímnisögum og
skringilegum frásögnum, sem ail-
ir höfðu gaman af.
Á árunum 1948—’50 byggðum
við félagarnir húsið við Mávahlíð
27—29 og þannig atvikaðist það,
að við- bjuggum á efri hæðum,
hvor í sínum enda, og gátum við
heimsótt hvor annan með því að
ganga um svalirnar á húsunum.
Þannig að oft kom hann til mín,
og sátum við saman og röbbuðum
um störf okkar og annað, sem á
daginn dreif.
Á árunum 1961—1963 dvaldi
Hörður við málarastörf í Los Ang-
eles i Kaliforníu, en eftir heim-
komuna hóf hann aftur sín fyrri
störf hér heima.
Fvrir u.b.b. 6—8 árum fór
Hörður að finna til þess sjúk-
dóms, er dró hann til dauða og
síðustu árin gat hann ekki stund-
að vinnu, en lét ekki á því bera,
þótt oft talaði hann um það við
mig, hve leitt væri að geta ekki
tekið til hendi til neins, en tók þvi
með hinni mestu rósemi, eins og
hans var von og vísa.
Hörður sat um tíma í stjórn
M.M.F.R. sem varaformaður og
leysti hann það starf af hendi með
hinni mestu prýði. Þó liggja hvað
eftirminnilegustu störf hans í
skemmtinefnd M.M.F.R., því að ef
hann var ekki í nefndinni sjálfur,
var leitað til hans, ef eitthvað
vantaði og stóð þá ekki á honum
að skemmta sjálfur, ef annað
fékkst ekki, þvi að það lá honum
í rúmi létt og sjaldan hef ég heyrt
skemmtilegar sagða ýmsar
skemmtisögur og skrýtlur en
hann gerði.
Hörður gerðist snemma á árum
skáti, og verð ég að segja, að þar
átti skátahreyfingin hauk í horni.
Félagsforingi Skátafélagsins Ern-
ir var hann á árunum 1933—1938
og Skátafélags Reykjavikur
1950—1960. Man ég vel þá tima,
er skátafélagið fékk inni i Skáta-
heimilinu við Hringbraut, rétt
upp úr síðasta stríði, og var að
koma sér þar fyrir með öll sín
félagsstörf. Hann vann mikið að
því, að þetta heimili yrði sem bezt
og skemmtilegast. Og þótt ég
aldrei yrði sjálfur skáti, hreifst ég
með honum i þessu starfi, og leið
varla sá dagur, að eftir vinnu
kæmum við ekki við i Skátaheim-
ilinu til að gera eitthvað eða að
hann heima að kvöldi án þess
að líta inn. Svo mikill var áhugi
hans fyrir skátastarfinu, og án
þess að lasta neinn held ég, að
Hörður hafi verið sá sem hvað
mest vann fyrir skátahreyfinguna
á þessum árum, og eins og hann
sagði oft, „einu sinni skáti, ávallt
skáti". Skátahreyfingin sýndi
honum líka þann sóma að heiðra
hann fyrir hans miklu störf.
Hörður var í Oddfellowregl-
unni, þar rækti hann störf sín af
sömu samvizkusemi og annars
staðar, og er honum þakkað það
að starfsdegi loknum.
6. júní 1931 gekk Hörður að
eiga konu sina Guðrúnu Björgu
Sveinsdóttur frá Kóreksstöðum í
Hjaltastaðaþinghá, N-Múlasýslu.
Hefir hún reynzt manni slnum
góður lífsförunautur. Þótt sjálf
gangi hún ekki heil til skógar
hugsaði hún mjög vel um Hörð í
veikindum hans. Þau eignuðust
einn son, örn kvikmyndatöku-
mann, sem vinnur hjá Sjónvarp-
inu.
Þegar Hörður er horfinn okkur,
þökkum við honum fyrir viðkynn-
inguna, og margar samverustund-
ir. Félagarnir hjá Herði & Kjart-
ani hf. senda sínar innilegustu
kveðjur og þakkir. Eiginkonu
hans og syni óskum við alls hins
bezta.
Minningin um góðan dreng
mun vara í hugum okkar um
ókomin ár.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Ólafur Jónsson, málaram.
Þegar skátar kveðja, er gjarnan
notað merki þetta, sem að ofan er
sýnt: Farinn heim.
Og nú okkar góði, glaði Hörður
farinn heim eftir heiladrjúgt
starf hér í þessu jarðlífi.
Öll þau tæp 40 ár, sem ég hef
fylgzt með skátastarfi í Reykja-
vík, hefur Hörður Jóhannesson
verið þar virkur og lengst af sá
virkasti i forustusveitinni.
Hann varð fyrst skáti í skátafé-
laginu Ernir og síðan I stjórn
Skátafélags Reykjavikur um ára-
raðir og lengi félagsforingi þess.
Var oft gaman að fylgjast með
þeim Herði og félögum hans, þeg-
ar lagt var til atlögu við lausn
ýmissa verkefna. Sérstaklega
man ég, hve ötullega Hörður
stjórnaði framkvæmdum við
Skátaheimilið við Snorrabraut,
allt frá því í stríðslok, að skátar
töku við bröggunum og innrétt-
uðu þar aðstöðu til skátastarfs,
sem varð miðstöð skáta í um 20 ár.
Þó að Hörður væri ávallt hrók-
ur alls fagnaðar á varðeldum og
brandarar fykju af honum, þá
var honum þó meira í huga, að
hugsjón skátalifsins næði til sem
flestra unglinga, því að slík höfðu
áhrifin verið á hann sjálfan.
Hann var því alltaf viðbúinn að
vinna starf fyrir skátana og mér
er til efs, margir hafi starfað meir
eða betur að eflingu skátastarfs í
Reykjavík heldur en Hörður Jó-
hannesson.
Síðustu árin, þegar heilsunni
hrakaði mjög vildi hann þó alltaf
fylgjast með skátunum og þar
dvaldi hugur hans löngum.
Nú síðast i sumar á Landsmót-
inu að Ulfljótsvatni, þá mátti
hitta Hörð í hópi skáta, kátan og
brosandi, þó að þreytan í líkaman-
um segði til sín. En það var alltaf
uppörvandi að tala við Hörð, og
það gladdi okkur mikið, þegar
örn sonur hans kom í vor og
sagðist vilja koma með föður
sinum á Landsmótið: „Maður veit
aldrei hvenær það er orðið of
seint að fara.“ Slfk hugulsemi við
föður sinn hlýjar um hjartarætur.
Martinus Simson
— Minning
AÐALFUNDUR Skógræktarfé-
lags Islands verður haldinn að
Núpi í Dýrafirði dagana 30. og 31.
þ.m. Að þvf tilefni vil ég minnast
eins gengins áhugamanns um
skógrækt á landinu og forystu-
manns á Vestfjörðum, Martinusar
Simsons, sem lézt á liðnu voru
hátt á níræðisaldri.
Simson sat ætfð aðalfundi Skóg-
ræktarfélags Islands, ef hann gat
komið-því við, síðast í Hafnarfirði
i fyrra, en þá var lífsorkan tekin
að þverra. Þó vann hann allt sum-
arið af eldlegum áhuga að stækk-
un skrúðgarðsins, sem hann hef-
ur komið upp ásamt sinni góðu
konu, Gerðu, í Tungudal við Isa-
fjörð og nefndur er Simsonsgarð-
ur. Hann ber vott hinum mikla og
góðviljaða lífskrafti, sem með
Simson bjó og var þess valdandi,
að allur gróður óx vel og dafnaði
undir hans handleiðslu.
Og nú er Hörður Jóh. farinn
heim!
Skátasamband Reykjavíkur og
Skátar í Reykjavík og reyndar
allir skátar óska honum góðrar
heimkomu og þakka allt forustu-
starfið, öll brosin og þann innri
mann, sem við kynntumst hjá
Herði. Hann var ávalltt viðbúinn.
Við vottum konu hans, Guð-
rúnu og syni þeirra, Erni, samúð
okkar og biðjum Guð að blessa
minningarnar um góðan mann og
föður.
Páll Gfsalson.
Mér var í æsku kennt, að þakka
skyldi velgerðir. Um það hafa
mér einatt verið mislagðar
hendur. Nú þegar Vilborg, vel-
gerðarmaður minn, er látin, hlýt
ég þó að hlýða þessu kalli.
Hún var fædd 22. nóvember
1902 á Efri-Reykjum í Biskups-
tungum. Foreldrar hennar voru
Ingimar Guðmundsson bóndi á
Bergsstöðum í Biskupstungum,
Ingimundarsonar, og kona hans
Ingibjörg Guðmundsdóttir á
Kjarnholtum í Biskupstungum,
Diðrikssonar. Kennari var hún á
Húsavík 1926—40.
Þegar við áttum tal saman nú á
seinni árum — raunar töluðum
við saman í síma fyrir nokkrum
dögum — reyndi ég í gamanvísum
Framhald á bls. 23.
Það er talið sannað mál, að hug-
arþel ræktunarmannsins ráði
miklu um vaxtarskilyrði gróðurs-
ins, sérstaklega blómgróðurs.
Simson var búinn að vera á
tslandi í hálfa öld og átti alla tíð
heima á Isafirði, enda þótti hon-
um vænt um þann stað, sem hann
fórnaði að mestu sinni lífsorku.
Að visu var hann búinn að lifa
mjög fjölbreyttu lífi í Danmörku
á sinum ungu árum og var oft
gaman að heyra hann segja frá
þeim árum. Hann safnaði köngl-
um af furutrjám á unglingsárum
og komst þá vel i kynni við
danska skógrækt. Á búgarði vann
hann við kúahirðingu. En að sið-
ustu var hann þar fjölleikamaður
og var farinn að reka sinn eiginn
„cirkus".
Þegar hann var setztur að á
ísafirði tók hann að stunda ljós-
myndun auk þess sem hann lagði
gjörva hönd á margt fleira, s.s.
smíði útvarpsviðtækja, þegar út-
varpsöld hófst hér á landi.
I höndum var Simson mikill
völundur og bera myndirnar, sem
prýða garðinn hans, þess ljósast-
an vottinn auk sundmanns og
sundkonu, sem standa vörð við
Sundhöllina á Isafirði.
Ógetið er enn eins þáttar, sem
gerði Simson eftirminnilegan
þeim, sem honum kynntust, en
það var lífsviðhorf hans og heim-
speki. Hann var ekki i neinum
vafa um, að lífið heldur áfram
þótt skipt sé um tilverusvið. Um
þau mál og ýms önnur skrifaði
hann mikinn fjölda ritlinga. Það
siðasta, sem hann skrifaði, bar
nafnið „Ævi min og lífsreynsla"
og lét hann prenta það í allstóru
upplagi.
Skógræktin var þó hans stærsta
áhugamál og má vissulega að
nokkru rekja til hans, að nú má
telja sannað, að vfða á Vestfjörð-
um má með góðum árangri rækta
hinn fjölbreyttasta trjágróður.
Ég vil svo að lokum þakka Sim-
son ánægjuleg kynni og biðja guð
að blessa hann í riýrri tilveru.
Ennfremur bið ég Gerðu, eftir-
lifandi konu hans, farsæls ævi-
kvölds.
Oddur Andrésson.
Vilhorg Ingimars-
dóttir—Minning
stendur
enn í 3 daga
Kápur frá kr. 1.200.
Jakkar frá kr. 7.00.
I dag bætast við:
blússur - pils
buxur - hattar
og efnisbútar
þernhard lax^al
KJÖRGARÐI