Lesbók Morgunblaðsins - 18.10.1997, Page 20

Lesbók Morgunblaðsins - 18.10.1997, Page 20
Morgunblaðið/Ásdís FELIX og frúin (Rúrik Haraldsson og Guörún Ásmundsdóttir) slá á létta strengi á veitingastað á bannárunum. Viö píanóið er Carl Möller. GALDUR REVÍUNNAR Revían í den — gullkorn úr gömlum revíum, er yfir- skrift dagskrár sem frumsýnd veróur í Kaffileikhúsinu á morgun, sunnudag. QRRI PALL ORMARSSON leit inn á æfingu hjá Guórúnu Asmundsdóttur og félög- um en leikhúsgestum af yngri kynslóóinni gefstnú í fyrsta sinn kostur á aó kynnast þessu sérstæóa leikhúsformi af eiqin raun. REVÍUNNI, með öllum sínum galsa og alvöruleysi, hefur ver- ið líkt við galdur - galdur sem hrífur hvar sem er, hvenær sem er. Hver þorir því að and- mæla Guðrúnu Ásmundsdótt- ur, handritshöfundi, leikstjóra og leikara í Revíunni í den, þegar hún heldur því fram að þetta sérstæða leikhúsform eigi sér leyndardóm - leyndardóm sem ekki verði skilgreindur? „Fólk þreytist aldrei á revíunni!" Blómaskeið revíunnar var á þriðja áratug aldarinnar en sú fyrsta, Spánskar nætur, var frumsýnd árið 1923 og á fimmta áratugnum hélt hinn vinsæli leikhópur Bláa stjarnan uppi íjörinu í gamla Sjálfstæðishúsinu við Austur- völl með fjölmörgum revíusýningum. Lifa þessar sýningar í „gloríunni", eins og Guðrún kemst að orði, en þær nutu mikilla vinsælda og voru vel sóttar. Revíurnar munu þó hafa farið fyrir brjóstið á mörgum heldri borgaran- um enda var enginn óhultur fyrir gríninu, allra síst stjórnmálamenn. Guðrún man ekki eftir sýningum Bláu stjörnunnar en afskipti hennar af gömlu rev- íunum hófust snemma á áttunda áratugnum þegar hún var, ásamt fjórum öðrum, skipuð í nefnd á vegum Leikfélags Reykjavíkur sem skoða átti hvort unnt væri að blása í þær lífi. Markmiðið var að afla fjár fyrir húsbyggingar- sjóð Borgarleikhússins. „Þrír nefndarmanna komust fljótt að þeirri niðurstöðu að þetta væri vonlaust verk, fimmaurabrandararnir frá þriðja áratugnum myndu aldrei ganga í fólk, og sögðu sig því úr nefndinni. Eftir sátum við Áróra Halldórsdóttir, sá ástríðufulli leik- ritasafnari, og ákváðum, þrátt fyrir mótlætið, að láta slag standa." ÁSTIN blómstrar í revíunum sem annars staðar. Hákon Leifsson og Aldís Baldvins- dóttir í hlutverkum sínum. Gömlu brandararnir geróu sig Guðrún og Áróra söfnuðu liði og gengust fýrir eftirminnilegri sýningu í Austurbæjarbíói, þar sem efni úr gömlu revíunum var notað, undir yfirskriftinni Þegar amma var ung. Troð- fylltu áhorfendur húsið hvað eftir annað. „Gömlu fímmaurabrandararnir gerðu sig þá eftir allt saman!“ í safni Áróru Halldórsdóttur er að finna ógrynni efnis sem tengist gömlu revíunum með einum eða öðrum hætti en það er nú varðveitt hjá Leikfélagi Reykjavíkur. Þegar Kaffileikhús- ið fór þess á leit við Guðrúnu að hún færði upp sýningu í anda gömlu revíanna vissi hún því upp á hár í hvaða smiðju hún átti að leita. „Hefði Áróru ekki notið við hefði Þegar amma var ung aldrei komist á ijalirnar, hvað þá sýn- ingin hér í Kaffileikhúsinu - gömlu revíumar væm okkur glataðar!" Leikstjóri Revíunnar í den, ásamt Guðrúnu, er Hákon Leifsson sem leikur jafnframt í sýn- ingunni, auk þess að semja tvö lög fýrir hana. Annars er tónlistin fengin hér og þar að láni. Aðrir leikarar í revíunni eru Rúrik Haraldsson og Aldís Baldvinsdóttir. Hákon og Aldís, sem tilheyra kynslóð yngri leikara, lýsa þátttökunni í Revíunni í den sem miklu ævintýri enda hafi þau ekki kynnst þess- um vinnubrögðum í annan tíma. „Þetta er nýtt fýrir okkur, þótt þetta renni upp úr Guð- rúnu og Rúriki," segir Hákon og Áldís bætir við að án þeirra hjálpar hefði þetta vafalaust aldrei gengið. „Hvaða vitleysa," segir Guðrún forviða. „Eg get ekki betur séð en þið fallið inn í þetta eins og flís við rass!“ Rúrik kinkar kolli til samþykkis og unga fólkið þakkar hólið. „Jæja, þið segið það,“ segir Hákon. „Það hafa engu að síður verið mikil forréttindi að vinna með ykkur og vonandi eigum við eftir að vera svo lánsöm að bera þessa hefð eitthvað áfram.“ Dansar í revíunni eru eftir Helenu Jónsdótt- ur, ljósahönnuður er Ævar Gunnarsson og píanóleikari Carl Möller en hann leikur einnig í sýningunni. „Nema hvað,“ segir Guðrún, „ég gæti ekki hugsað mér að setja upp revíu án Carls, þessa frábæra tónlistarmanns sem er alltaf til í sprell!“ „Til í sprell,“ spyr Carl undr- andi. „Var ég einhvern tíma spurður?“ Allir hlæja. Guðrún kveðst fyrst hafa heyrt Carls getið þegar hann, „raddlaus maðurinn", fékk tíu í söngprófí hjá Engel „Göggu" Lund fyrir all- mörgum árum þar sem henni þótti hann svo „músíkalskur". „Þetta var á þeim tíma sem ég hélt að ég væri heimsfrægur," segir Carl og glottir, „og Guðrún hafði ekki heyrt á mig minnst!" Carl er ekki með öllu ókunnugur gömlu rev- íunum, þótt hann muni ekki eftir sýningunum, en faðir hans, Tage Möller, var hljómsveitar- stjóri hjá Bláu stjörnunni á fimmta áratugnum og tók þátt í ófáum revíusýningum. „Eflaust hefur mér verið dröslað með á æfingar, þótt ég muni ekki eftir því, í það minnsta var mik- ið rætt um revíur á mínu heimili og tónlist úr þeim oft leikin.“ Manneskjan söm vió sig Revían í den á ugglaust eftir að verða kærkomin sýning fyrir alla sem höfðu dálæti á þessu leikhúsformi fyrr á árum, allt frá sýningum Bláu stjörnunnar fram til endur- vakningarinnar í Austurbæjarbíói. En hvað um yngra fólkið? Hákon kveðst ekki í minnsta vafa um að sýningin eigi eftir að ganga í það. „Þessi húmor mun ekki falla úr gildi næstu 500 þúsund árin, eða 502 þúsund árin ef því er að skipta, af þeirri einföldu ástæðu að hann er engum takmörkunum háður eins og til dæmis þessi grófi húmor, sem virðist eiga svo upp á pallborðið í dag. Það kemur nefnilega að því að hann kemst í þrot og þá verða menn að leita til baka - fara aftur undir lín- una.“ Aidís tekur í svipaðan streng. „Ég er sann- færð um að þessi sýning mun ganga vel og lengi. Manneskjan er söm við sig, hvort sem hún fimm ára eða níræð!“ Sigrún Hjálmtýsdóttir og tenórsöngvarinn Tito Beltrán í Langholtskirkju ÞEKKT ÓPERUVERK, SÖNGLÖG OG RÓMÖNSUR ÓPERUTÓNLEIKAR Sigrúnar Hjálmtýsdótt- ur, Tito Beltráns og Önnu Guðnýjar Guðmunds- dóttur píanóleikara verða haldnir í Langholts- kirkju um helgina. Fýrri tónleikamir eru í kvöld kl. 20.30 og seinni tónleikarnir verða á morg- un, sunnudag, kl. 17. Fluttar verða óperuaríur og -dúettar úr Rigoletto, La Traviata, La Bo- heme, Turandot og Rakaranum frá Sevilla auk sönglaga og rómansa. Tónleikar Tito Beltráns og Sigrúnar Hjálm- týsdóttur hafa lengi verið í bígerð. Þau sungu fyrst saman í ópemnni Lucia di Lammermoor í íslensku ópemnni árið 1992. Sigrún segir að þá hafi Beltrán verið tiltölega lítt þekktur söngvari en Garðar Cortes hafi haft spumir af honum þegar hann starfaði sem stjómandi óperunnar í Gautaborg og síðar boðið honum að syngja með íslensku ópemnni. „Eftir að hann söng í íslensku ópemnni hefur heimurinn bókstaflega opnast fyrir honum,“ segir Sigrún. Leiðir þeirra Beltráns og Sigrúnar lágu aftur saman árið 1994 í Stora Teatem í Gautaborg þar sem þau sungu bæði óperutónleika og hlut- verk hertogans og Gildu í Rigoletto. Árið 1993 tók Beltrán þátt í söngkeppninni í Cardiff í Wales og eftir það bauðst honum að koma fram víða í Bretlandi. Hann hefur sungið með BBC hljómsveitunum í London og Cardiff, með Hallé hljómsveitinni í Manchest- er, í Barbican Centre og Covent Garden í Lond- on og í Dublin á írlandi. Þá hefur Beltrán sung- ið í ópemnni í Gautaborg og Kaupmannahöfn, og komið fram víða í Frakklandi, Þýskalandi, á Ítalíu og í Bandaríkjunum. Nýlega gerði hann samning við Metropolitan ópemna í New York um að syngja þar hlutverk ítalska tenórs- ins í Rosenkavalier árið 2000. Tito Beltrán fæddist í Chile en flúði þaðan árið 1986 og settist að í Svíþjóð. Hann stund- aði nám í ópemsöng í Gautaborg og sótti tíma hjá Vem Rosza og Robin Stapleton í London. Beltrán var staddur í Vínarborg í vikunni þar sem hann kom fram í Vínarópemnni. Þaðan hélt hann svo til London þar sem hann söng á tónleikum Fílharmóníusveitar breska útvarps- ins, BBC. „Það er rétt að hlutverkið í Luciu Tito Sigrún Beltrán Hjálmtýsdóttir di Lammermoor í íslensku óperunni var fyrsta stóra hlutverkið mitt,“ segir Beltrán. „Nú ferð- ast ég og syng um allan heim og söngkeppnin í Cardiff hafði mikið að segja fyrir frama minn.“ Beltrán hiakkar til að koma aftur til íslands. „Diddú er mjög fagmannleg söngkona og ein- staklega glaðlynd og mér fellur vel að vinna með henni, eins og reyndar öðmm íslenskum söngvumm. íslendingar eiga góða söngvara um allan heim.“ 20 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 18. OKTÓBER 1997

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.