Lesbók Morgunblaðsins - 07.05.1961, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
259
fagurrar er ekki falinn í mismun-
andi bókstöfum, þar sem hvor
tveggja hugsunin stendur skrifuð,
heldur mismunandi niðurröðun
bókstafa og orða. Og þegar nú
gert hefir verið sér ljóst, í hverju
geislan er falin, þá fara flutning-
ar lífsins að liggja Ijóst fyrir.
Geislan er falin í því, að einn
hlutur leitast við að framleiða
sjálfan sig eða sitt ástand í öðr-
um hlutum, og getur nú þeirri
viðleitni að vísu ekki orðið veru-
lega ágengt, nema um sérstaka
samstillingu sé að ræða á milli
hlutanna. Útvarpstæki tekur ekki
á móti útvarpssendingu án sér-
stakrar samstillingar tækis og út-
varpsstöðvar. Og þegar nú sam-
band fæst hér á jörðu við ein-
hvern framliðinn, sem orðinn er
íbúi annarar jarðar, þá tekst það
einnig einungis fyrir sams konar
samstillingu milli þessara óra-
fjarlægu staða. Getur jafnvel átt
sér stað fyrir slíka samstillingu,
að hinn framleiðni maður líkamn-
ist hér um stund að nokkru, og
er þar um að ræða vísi til þess,
sem orðið getur á miklu fullkomn-
ari hátt, þar sem lífið er sam-
stilltara og öflugra eins og hlýtur
að vera á öllum framlífsstöðum.
Meðan sá kraftur, sem að lifend-
unum stendur, finnur sér stað í
líkama einstaklingsins, getur ekki
orðið um að ræða neina varan-
lega líkömun hans á öðrum stað.
En þegar líkami hans eyðileggst
eða einhver þáttur lífsstarfsins
stöðvast í honum, þá leitar kraft-
urinn þar á, sem skilyrði eru til
að skapa hinum deyjandi ein-
staklingi nýan líkama. Það sem
þá flytzt frá einni jörð til annar-
ar, er að vísu ekki líkami hins
látna manns, heldur hreyfingar-
form og skipan þeirra efna, sem
líkami hans var byggður af. Það
er þróunarárangurinn sem þann-
J(i(i
lanáviiur
I. Ymur orðgígja 6. Frónsk fólkmenning
á öngstræti firnakrafti
móðurjarðar, lýstur blómfræ
magni slungin. i bið moldum.
Hrynur hlátrafoss Djúpt úr dróma lifs
úr hjarðpípum, drísilbyggðum
slær málhörpu svellur sísköpun
Stórólfur. sigurviss.
2. Biturt harmskap 7. Svelgur friðhljóm
bróðurpenna úr sagngígju
kveikir sólbros reikull fjöldi
á svartmunnum. á refilslóð.
Yzt í norðri Himinsif jaðan
á arni máls hugprósa
loga teinungar gnýr úr vástrengjum
lýðkvala. Völundur.
3. Hvítur hyrr 8. Höfug hljómtrumba
hárrar sálar harmi hverfir
rýfur helsljóvguð minnkaðs mannbrjósts
heimsmyrkur, í meginsókn.
verpur ginnbjörtu Sváss söngbríma,
' guðsljósi sálgróið,
inn í aljarðar gnast í frumtóna
angurnótt. fíólín.
4. Hreyfir hugbrimi 9. Slotar hljómveðri
himinglæddur í hugskógi,
þankasjór sokkinn symfónn
í þjóðbrjósti. í sjalfsdjúp,
Kitlar hrannvanga lostinn lýðstrengur
hlýþrótti Iagsprota
göfguð málharpa gæddi máttfæðing
Gljúfrasteins. múgsál.
5. Skekur mannstrjál 10. Mengar harmglaður
og múgbyggðir þjóðþulur
hratt brumandi sætum söngtöfrum
hágróður, sólblæ,
sviftir nóttþungum gljúfra gangleri,
násvefni guðs hlustuður,
af banamenguðu fer um heimsbyggð.
blómtorfi. — Fiðlungur.
ig varir hjá hverjum einstaklingi,
og er ástæða til að ætla, að í
framlífi komi hann jafnan betur
í ljós en í frumlífi og einnig með
nokkurri ávöxtun. — Orsök dauð-
ans er æfinlega hin sama, að lík-
aminn hættir að geta verið sú mót-
töku- og sendistöð, sem hver lif-
andi einstaklingur er. Dauðinn er
falinn í því, að einstaklingurinn
hættir að vera þáttur og þátttak-
andi í alheild lífsins. En endur-
lifnunin verður af sams konar á-
stæðu og endurnýun fruma í lif-
andi líkama. í alheild lífsins hlýt-
ur hver þáttur að vara og bæta
við sig óendanlega.