Lesbók Morgunblaðsins - 15.05.1960, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
275
Helgi Valtýsson; Ljóð ur œvintýraleik <un,
BLÓMAGÆLA
Álfameyjarnar syngja og dansa
Ilmbirki, anganþeyr,
ástmóöir á vori.
Blessuö veri börnin þín,
blóm í hverju spori.
Blessuö vertu. Blómmóöir á vori!
Út um holt og heiöarmó,
hjalla, börö og klettató,
upp til dala, út meö sjó
dotta blóm i blundi:
Sveimar í lofti vœng viö vœng
vorsins fugl á léttum vœng. —
Dreymir undir daggarsœng
Draumsóley í lundi.
Soföu rótt, unz bregöurö’ aftur
blundi.
Lyngbúi og Lambablóm,
Laugadeplan bláa,
Bjöllulilja, Baldursbrá
og Bládeplan smáa.
Holtasóley híalíni
hjúpar melinn gráa.
Híalíni hjúpar meiinn gráa.
Dagstjarna og Dvergsóley,
Dagsauga og Gleymmérei!
Náttstjarna í nœturþey
njóttu drauma þinna!
Morgunblómum þarf nú senn aö
sinna.
Blóöberg klæöir blásinn mel,
brúnt og rautt fer prýöisvel
viö hrjósturjurtar hjartaþel
í helgrar nœtur skrúöa.
Brönugrös mín, bí og blak!
Bíddu, Gullbrá, andartak!
Burknar rétta bogiö bak
viö bunulœkjar-úöa.
Lauga sig í gljúfragilja-úöa.
Glóir döggiv Glitrós á,
Gullintoppa og Freyjubrá,
Akurperla, Augnfró hjá
út um grœna haga.
Hrafnaklukka Klettafrú,
Kvöldstjarna, hvar ertu nút
Alstaöar er anganbú
út um grœna haga.
1 sólardýrö um sumarlanga daga.
Blikiö, skíniö blómaljós,
Blátoppa og Þyrnirós,
undurfagra Eyrarrós,
örœfanna prýöi!
Jöklasóley, jökul-hranna prýöi!
Fjalldalsfífill fjœr og nær,
Fjallabrúöa yndis-kœr,
Silfurtoppur, Sóldögg kœr,
Sóley björt á túnum, —
Týsfjóla mín, lyftu bláum brúnum!
Máríá létt um lundini fer
meö Lykilinn í hendi sér,
Vöndinn mœta með sér ber,
þvt margt þarf hún aö prýöa
út um veröld víöa! —
Upp til dala, út meö sjó,
einna helzt í nœturró,
tifar hún létt meö lipra skó
um lauji gróna bakke
Sindrar Ijómi Silfur-máríustákka!
Melasól og Munáblóm,
Máríxá á gullnum skóm!
Lífiö syngur sœtum róm
sólnótt bjarta á vori. —
Vorbrúöa, Vorperla spretta í
hverju spori.
Yndisleg eru öll þín börn,
Ástmóöir á vori!
Ljúfmóöir, Blómmóðir bezta á
vori!
— Ástarþökk fyrir unað þinn
og yndi á vori!
SÖNGUR DÍSU
Ó, voriö er lifnaö í lundum!
Állt lifandi fœr nú mál.
Nú sprettur grasiö á grundum,
og gleöin í ungri sál!
Sem náttmjúkar daggir drjúpa
draumar í mina sál
og vekja á viökvœma strengi
sitt vorljúfa hjartans mál!
Hjarta mitt grœtur af gleöi!
Ó, Guö, er þaö sorg mín sem hlær!
Eg þekki mig ekki aftur, —
eg — sem var barn í gær!
Hvaö hxnslar í hug mér — og
smýgur
um hjartans leyndustu dyr?
Ó, Guö minn, hve blóö mitt
brennur! —
Ó, blessaöa sól, — stattu kyr! —
ÁLFAMEYAR SVÆFA DÍSU
Syngi, syngi svanir mínir,
svœfiö hana rótt.
Beriö henni dulfagra
drauma í nótt! —
Beriö hana á björtum vœng
burt um fjöll og dali.
Sýnið henni bœ í blundi
og bláfjalla-sali.
Sýniö henni tjarnaraugun
blikandi blá,
sem hugfangin horfa
himininn á!
Þar sem œöur og öndin grá
eiga hreiöur í leyni, L
og fuglinn litli fjársjóö á í
falinn undir steini. /
Þar sem rjúpan fjallafrjáls \
felst x lyngi og eini, \
og svanir teygja hvitan háls I
og hyggja að smalasveini!
Sofnar lítil lóa í mó,
lömb á grund og hrafn í tó . .
Ungri mey er um og ó, —
ann hún fögrum sveini. —
Ann hún fögrum yngissveini —
í leyni! ...
0O0
Stígiö létt og dansiö dátt. —
Dísa litla sefur . . .
Bunulœkir kliöa kátt,
kveöur foss í suöur átt.
Hjala silfur-lindir lágt. —
Litla Dísa sefur. —
Dásamlega drauma svefninn gefur!
Stígum, stígum dansinn dátt,
dýrölegt er aö vaka. —
— Bí, bt og bláka!'---------
Álfameyjar einar saman vaka!. . .
Syngi, syngi svanir mínir,
sofi Dísa rótt
svefnblíöa, hugljúfa Jónsmessu-
nótt! ...