Lesbók Morgunblaðsins - 14.02.1960, Side 6

Lesbók Morgunblaðsins - 14.02.1960, Side 6
74 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS Saga hennar hófst vorið 1943. Þá var hún nýsmíðuð og áhöfnin hafði þegar málað á hana nafnið „Lady Be Good". Hún lagði á stað frá Morrison-flugvelli í Flor- ida til þess að taka þátt í hernaðar- aðgerðum við Miðjarðarhaf. Hún var í 276. sprengjuflugvélaflokkn- um, sem hafði aðsetur í Soluch, eyðilegum stað í Norður-Afríku. Þaðan fóru þessar flugvélar til árása á flugvelli í Ítalíu, og marg- ar þeirra fórust. Hinn 4. apríl 1943 fekk William J. Hatton, foringi á „Lady“ skipun um að fara í fyrstu árásarför sína, ásamt öðrum flugvélum. Þeir áttu að gera árásir á flugvelli hjá Napoli, en þangað var um 1200 km. flug. Þeir fengu veðurfregnir upp- lýsingar um varnir óvinanna og hvaða leið þeir ættu að fljúga, en þeim var harðbannað að nota loft- skeyti, nema í ýtrustu nauðsyn. Það var heitur sunnanvindur — sem Arabar kalla ghibli — þegar þeir lögðu á stað og stóð af eyði- mörkinni. Honum fylgdi sand- mistur. Það var gott að vindurinn var á eftir, það mundi flýta för þeirra, en sandurinn var hættu- legur fyrir hreyflana. Þær voru 25 árásarflugvélarnar, sem lögðu á stað frá Soluch þenn- an dag, og vegna þess að þeir á „Lady“ höfðu ekki fengið neina æfingu í loftárásum, voru þeir látnir fljúga seinastir. Flugvélarn- ar bjuggust við því að komast til Napoli fyrir kvöldið og heim aftur um miðnætti. Ferðin gekk ekki vel. Aðeins 11 flugvélar komust til Napoli og gátu gert árásir þar. Hinar réðust á ein- hvern annan stað, sem þeim hafði líka verið bent á, ef þær kæmust ekki alla leið, en aðrar fleygðu sprengjum sínum í hafið. Allar lentu þær í vandræðum vegna þess að sandur hafði farið í hreyflana áður en lagt var á stað. Þrjár nauðlentu á Möltu. Um mið- nætti höfðu allar lent einhvers staðar, nema ein. Þegar klukkan var 12 mínútur gengin í eitt, sendi „Lady“ skeyti og bað um samband við Benina- loftskeytastöðina. Flugstjórinn sagðist þá enn vera úti yfir Mið- jarðarhafi og bað um miðun. Mæli- tækin á loftskeytastöðinni voru ekki góð. Hún tilkynnti að „Lady“ væri norðvestur af Benghazi og sennilega á alveg réttri leið. En nú er það vitað að flugvélin var þá komin inn yfir land og var suð- austur af flugvellinum og stefndi beint inn yfir Sahara-eyðimörk- ina. Vindurinn hafði breytt sér og var kominn á norðan og hafði flýtt ferðum þeirra, en það vissu þeir ekki. Auk þess var loft orðið skýað og sá ekki til neinna kennileita. Þeir gátu ekki einu sinni séð vit- ann á flugvellinum í Soluch, enda var hann hálfbyrgður, af ótta við fj andmannaárás. — ~k — Til viðbótar þessu höfum vér svo frásögn fréttaritara ameríska blaðsins „This Week“ í New York: — Eg er nýkominn frá slysstaðn- um. Þar sést ekki neinn lífsvottur og hefir ekki sézt um mörg hundr- uð ár. Þar er hitinn aldrei minni en 55 stig C. um miðjan daginn. Þarna hefir aðeins einu sinni rignt seinustu 16 árin. Eg sá flakið af flugvélinni, sem liggur þarna í skál, er líkist mest hringdölum tunglsins. Á 60.000 fer- mílna (enskra) svæði þar um kring, er engan vatnsdropa að finna, þar sést hvergi tré og ekki eitt stingandi strá. Næstu vinjar þarna eru Kufra, 300 km. sunnar, og Djalo, 370 km. fyrir norðan. Fuglar frá þessum vinjum villast stundum hingað, en þá er þeim dáuðinn vís. Þeir komast ekki burt úr þessari kvos aftur. Vegna hit- ans er loftið svo þunnt, að þeir ná ekki flugi. Þeir geta aðeins lyft sér, en falla óðar til jarðar aftur. Að lokum örmagnast þeir og deya og skrokkar þeirra þorna og harðna. Eg fann milli 10 og 20 dauða fugla undir flugvélinni, þeir höfðu dregizt þangað vegna þess að þar var skugga að fá. Hér er algjör þögn, heyrist ekki einu sinni hvinur í skríðandi sandi. Vatnsbotninn gamli er þakinn núðum smásteinum. Sumir eru rauðleitir, aðrir brúnir, og öll slétt- an er yfir að líta eins og hún væri ryðguð. Hér geymist allt óskemmt von úr viti. Þess vegna sér ekki á flug- vélinni, og þess vegna hefir mönn- um líka tekist að gera sér grein fyrir hvernig slysið hafi að hönd- um borið. Og þess vegna hefir líka tekist að rekja slóð flugmann- anna. Þegar flugmennirnir voru orðnir bensínlausir, stukku þeir út í fall- hlífum. Þeim mun hafa brugðið í þrún er þeir komu niður á harðan mel, þeir munu hafa búizt við því að lenda í sjó. Sennilega hafa þeir getað safnazt saman þegar um nóttina, með því að skjóta úr marghleypum sínum og gefa þannig hver öðrum merki. Tómt skothylki fannst um 20 km. fra þeim stað þar sem flugvélin ligg- ur, og vegna þess að þarna er ekk- ert til að skjóta, var það talið tákn þess að þeir hefði kallað sig saman með skotum. Þegar dagaði hafa þeir ekki séð neitt nema endalausa rauða slétt- una. Flugvélin hafði lent í slakka, svo að þeir gátu ekki séð hana. — Nú hófst leitin að líkum þeirra. Ekki var hægt að nota kopta til leitarinnar nema fyrst á morgn- ana eða á kvöldin, því að í hita dagsins geta þeir ekki haldist á

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.