Lesbók Morgunblaðsins - 03.10.1954, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
627
eign Hudson-flóa félagsins. Það hafði
bækistöð sína í Vancouver á vestur-
strönd Ameríku. Þaðan sigldi það á
hverju vori hlaðið vörum til bæki-
stöðva félagsins nyrzt í Ameríku, en
tók þar aftur grávöru. Siglingin var
mjög hættuleg. Skipið varð að fara
norður í gegnum Berings-sund, norður
fyrir Alaska og síðan austur með norð-
urströndinni, alls um 2000 sjómílna
siglingu. Það varð að sæta fyrsta tæki-
færi á vorin til þess að komast norður
úr rekísnum, og hraða svo ferðum eins
og mátti til þess að komast undan
vetrarisnum.
Sumarið 1931 hafði það farið á allar
norðurhafnirnar og losað þar varning
sinn, en tekið í staðinn grávöru, sem
var 300.000 dollara virði. En þá varð
það of seint fyrir og festist í ísnum.
Skipshöfnin var 16 manns og skipstjór-
inn hét Cornwall. Hann taldi ekki ráð-
legt að vera í skipinu, svo að þeir yfir-
gáfu það og komust á land. Þar gerðu
þeir sér skála og ætluðu að bíða þess
að ísa leysti.
I nóvembermánuði gerði margra
daga stórhríð. Þegar upp birti, sáu þeir
að skipið var horfið, með öllum sínum
dýra farmi. Þeir leituðu lengi, en ar-
angurslaust.
Svo var það mörgum vikum seinna,
að Eskimóti, sem var á veiðum, rakst
á skipið þar sem það var fast í ísnum.
Hann tilkynnti þetta. Skipshöfnin fór
á staðinn og henni tókst að bjarga
mestum hluta grávörunnar, svo ekki
var eftir nema 30.000 dollara virði. Þá
gerði annað stórviðri, ísinn gliðnaði
sundur og skipið hvarf.
Næstu árin sást það að minnsta kosti
sex sinnum. Menn höfðu komizt um
borð í það, en ekki treyst sér til að
bjarga skipinu. Og þarna barst það svo
fram og aftur með ísnum. Enginn veit
hvað orðið hefur um það, eða hvort það
er enn á floti, en ævintýralegar sögur
ganga um það og ekki er laust við
að mönnum þar nyrðra finnist það vera
afturganga sem sveimar um hafið,
mannlaust og stjórnlaust, en getur ekki
farizt.
í febrúarmánuði s.l. vetur gerðist
saga, sem minnir mjög á söguna um
„Marie Celeste". — Enskt skip, sem
„Ranee“ heitir var á leið milli Singa-
pore og Colombo. Um 200 sjómílum
fyrir sunnan Nicobar-eyar komu menn
auga á kínverskt skip, sem virtist vera
í nauðum statt, því að siglutré þess var
brotið. Skip þetta hét „Holchu“. Bácur
var nú sendur yfir í það. Þegar menn
komu um borð sáu þeir að ekkert var
að annað en þetta, að siglan var brotin.
Allt var í röð og reglu á skipinu. Það
var hlaðið 105.000 pokum af hrísgrjón-
um, og auk þess voru nægar vistir í
skipinu og nóg af vatni. í káetunni
stóð matur á borðum — en enginn mað-
ur var á skipinu. Skipshöfnin var gjör-
samlega horfin. Hvað hafði komið fyr-
ir? Höfðu skipverjar orðið saupsáttir,
fleygt hvor öðrum í sjóinn og sá sein-
asti framið sjálfsmorð? Eða höfðu ræn-
ingjar hertekið skipið og aðeins rænt
mönnunum en engu öðru? Eða höfðu
skipverjar skyndilega orðið svo ótta
slegnir að þeir yfirgæfi skipið? Þess-
um spurningum getur enginn svarað.
Skipið 'var í svo góðu lagi, að það
var dregið alla leið til Colombo.
(The Nautical Magazine).
Veiztu þctta?
AÐEINS í tveimur héruðum á íslandi
hafa bæir verið kenndir við vegg, eða
vcggi, Norður-Þingcyarsýslu og Mýra-
sýslu. í Kelduhverfi voru þrír bæir
kenndir við vegg. Einn heitir Tóveggur,
en hvor hinna hefur upphaflega heitið
Veggur, en verið aðgreindir þannig, að
annar var kallaður á Vegg, en hinn
undir Vegg. Þetta breyttist syo í Ávegg
og Undirvegg. í Hvítársíðu eru Síðu-
múlaveggir, en hafa upphaflega heitið
Veggir. í Stafholtstungum eru Staf-
holtsveggir og í Álftaneshreppi voru
Smið j uhólsveggir.
♦ ♦ ♦
FYRIR 20 árum kom út Vidbætir við
sálmabókina og varð brátt deiluefni.
Höfundur ýmissa sálma svo og afkom-
endur annarra töldu að sálmar heíði
verið teknir leyfislaust í bókina, fellt
úr mörgum sálmum og erindi færð úr
réttri röð. Ennfremur hafi margir sálm-
ar verið herfilega afbakaðir, svo að
teljast verði ritfals. — Út af þessari
óánægju varð það að hætt var sölu á
Viðbætinum og eyðilagt það sem eftir
var af upplaginu. — Bók þessi mun
því í fárra höndum og er sennilega dýr.
ÓLI litli var í sveitinni í sumar,
og áður en hann færi heim, sá
hann þar fjárrekstur. Hann
spurði hvert ætti að fara með
þessar kindur og honum var sagt
að þær ætti að fara í sláturhúsið,
svo að hann gæti fengið nýtt
kjöt.
Þegar Óli kom heim, sá hann
100 krónu seðil hjá mömmu sinni.
Aftan á honum er mynd af íjár-
safni í Þjórsárdal. Óli varð hrif-
inn af því að sjá myndina og gat
nú frætt mömmu sína á því, að
þarna væri verið að reka fé í
sláturhús. Svo sneri hann seðlin-
um við og spurði:
— Mamma, er þetta þá slátr-
arinn!
----o----
Steini litli fékk að fara í kirkju
með mömmu sinni. Hann tók eft-
ir því að presturinn minntist
hvað eftir annað á „guðs lamb“.
Steini sneri sér að mömmu sinni
og sagði svo hátt að margir
heyrðu:
— Mamma, á guð engar kýr?
----o----
Afi gamli var ekkjumaður og
hafði ráðskonu, sem var allað-
sópsmikil. Einu sinni sagði
pabbi við Begga litla að hann
skyldi fá að koma með sér á
morgun til afa. Beggi sagði
mömmu sinni þessi tiðindi á
þessa leið:
— Á morgun ætlum við pabbi
að heimsækja frænkuna, sem afi
býr hjá.
----o----
Mamma hefir harðbannað Ingu
litlu að tala nokkuð um það fólk,
sem er með þeim í strætisvagni.
Ef hana langi til að segja eitt-
hvað þá skuli hún geyma það
þangað til þær séu komnar heim.
Svo eru þær einu sinni sem
oftar í strætisvagni og á móti
þeim situr maður með svo hraeði-
lega stórt nef, að öllum varð
starsýnt á það. Inga horfir einn-
ig lengi á þetta makalausa nef,
en stillir sig og segir aðeins:
— Mamma, við skulum tala um
þennan karl þegar við komum
heim.