Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1952, Blaðsíða 16

284
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A A 9 7 6
V Á 9 8 3
♦ Á D 10
* 10 6
AKDG10
V —
♦ 9 7 6 4 2
♦ K D 4 3
A 8 5 3
V K D 7 4 2
♦ K G 3
* Á 2
Sagnir voru þessar:
A s V N
pass 1 H tvöfaldar tvöf.
2 L pass 3 L 4 H
pass pass pass
Út kom SK. S sér þegar að hann
muni missa tvo slagi í spaða og einn í
laufi. Taphættan er, ef öll trompin eru
hjá V. En ef þau eru hjá A þá er von
wn að vinna. Til þess að rannsaka þetta
slaer S út HÁ. Nú sést að trompin eru
öll hjá A og þá er vandinn ekki annar
en sá að spila tvisvar út trompi úr
borði. Þetta er auðvelt spil eftir að S
veit hvernig trompin liggja, en hann
varð að reyna það með ásnum, mátti
ekki eyða hátrompi úr hendi.
& & £k
Gísli prestur Oddsson
sonur séra Odds á Miklabæ, er hvarf,
var lítill lærdómsmaður og leitaði oft
hælis til Jóns Esphólins um ræður sín-
ar. Hann var mikill maðui T’exti og
sterkur, manna spaklyndastur og góð-
lyndur, en fóru oft orð fávíslega. Það
var nú að hann skyldi syngja messu
skírdag í Viðvík, og fyrir því að hann
bjó á Ríp og varð að fara yfir Héraðs-
vötn, kom hann jafnan degi áður til
Viðvíkur, og svo var nú. En þá var þar
kominn Gísli Konráðsson og var Espho-
lin að lesa fyrir hann Trójumannasögu-
brot, eftir Hómer, er hann hafði þá ný-
lega íslenzkað. Kom þá kona Esphó-
lins inn í herbergið og mælti blíðlega
við mann sinn að hætta mundi hann
verða sögulestrinum, presturinn væri
kominn. Sýslumaður mælti: „Nú er úti
friðurinn, hann fer þá að tala um hor-
inn í nesinu.“ „Ónei,“ kvað hún, „eg
set hann á rúmið hjá mér og ber hon-
um mat að borða.“ En er prestur hafði
heilsað og sezt til matar, mælti hann:
„Bág ætla að verða peningahöldin í
nesinu." Sýslumaður stökk upp, greip
í öxl Gísla og fór með hann fram í
stofu, og las Gísla söguna til kvölds.
(Merkir ísl. V).
Fár mun eftir leika.
í „Læknisævi“ segir Ingólfur læknir
Gíslason að áttræð ljósmóðir hafi sagt
sér eftirfarandi sögu einu sinni er þau
sátu yfir konu norður á Langanes-
ströndum. — Sagan gerðist á löngu
heiðinni fram af Sléttu fyrir nær 100
árum. Stúlkan var dóttir bláfátæks
bónda á Langanesinu, og af því að hún
var nú orðin 16 ára, þá átti hún að
fara að vinna fyrir sér og var nú á
ferð í vist inn í Axarfjörð. Þau voru
gangandi, en gamli maðurinn, sem með
henni var, teymdi reiðingshest. Hengu
á honum föggur hennar og fleira. Á
miðri heiðinni mættu þau gangandi
konu, sem var á leið til Þistilfjarðar.
Hún var lasin og drógst áfram með
veikum burðum. Það stóð þá svo á, að
hún hafði tekið léttasótt, hafði ekki
átt von á sér strax, en áreynslan og
hræðslan við að vera ein á ferð, ollu
því að hún fór að kenna sín og hríð-
arnar urðu brátt svo strangar, að hún
varð að setjast að og láta guð og lukk-
una ráða. Unga stúlkan bjó sig strax
undir að hjálpa, lét gamla manninn
spretta af hestinum, útbjó rúm úr reið-
ingnum, þvoði sér í læk, sem rann þar
nærri, sneri hattkúfi karlsins við og
notaði hann sem vatnsílát, tók svo á
móti barninu, batt um naflastrenginn
með kögri úr sjalinu sínu og skar hann
sundur með vasahníf karlsins, þvoði
konunni og barninu með hreinum
vasaklút, sem hún átti í föggum sínum,
varð auðvitað að dýfa honum við og
við í vatnið í hattinum, og gamli mað-
urinn hljóp eftir nýu vatni. Svo vafði
stúlkan barnið innan í sjalið sitt, tjald-
aði yfir konuna að einhverju leyti með
pokum og sendi gamla manninn til
byggða eftir hjálp, sem svo kom í tæka
tíð. — Eftir þetta tók hún við mörg
hundruð börnum til hárrar elli og var
heppin með afbrigðum.
A 4 2
V G 10 6 5
♦ 85
* G 9 8 7 5