Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1952, Blaðsíða 1
18. tbl.
XXVII. árg.
\
Sunnudagur 25. maí 1952
MYNDIN OG EG ERIIM EITT
Samtal við Kristínu Jónsdóttur listmalara
á málverkasýningu hennar
UM ÞESSAR mundir hefir frú
Kristín Jónsdóttir sjálfstæða mál-
verkasýningu í Listamannaskálan-
um við Kirkjustræti. Sýningin
fyllir þennan stóra sal, ekki svo að
skilja að veggirnir sé alþaktir
myndum, en maður finnur ósjálf-
rátt undir eins og inn er komið
að sýningin fyllir salinn. Ég veit
ekki hvort það er heldur vegna
þess að málverkunum er svo hag-
anlega fyrir komið, eða það er
vegna þess að hver mynd krefst
síns sérstaka áhrifasvæðis, nema
hvort tveggja sé.
Ég geng um salinn ásamt lista-
konunni og virði fyrir mér mál-
verkin hvert af öðru og nýt þess
á mína vísu. En ég er alls ófróður
um list og þess vegna segi ég allt
í einu blátt áfram og fyrirvara-
laust: •
— Viltu ekki segja mér í fáum
orðum: Hvað er list?
— í öllum guðanna bænum
spurðu mig ekki að því, segir hún.
Satt að segja hefi ég ekki hugmynd
um það, veit aðeins að í manni
sjálfum býr knýjandi þrá, sem
heimtar að brjótast út, og að það
er manni jafn nauðsynlegt eins og
að draga andann að leyfa henni að
brjótast út.
— Hvað var það þá í æsku sem
vakti og ól þessa þrá hjá þér?
— Það var áreiðanlega sveitar-
lífið. Ég tel það alveg ómetanlegt
fyrir hvern mann að alast upp í
sveit, hvert svo sem leiðir kunna
að liggja þaðan. Frá æskuárunum
á ég þann sjóð endurminninga er
aldrei eyðist og ég get altaf geng-
ið í. Einna dýpst áhrif hafði það
á mig að vaka yfir vellinum á vor-
in. Þær stundir gróðursettu í mér
ríka tilfinningu og aðdáun á öllu
sem lifir og grær, mönnum, mál-
leysingjum og gróðri jarðar. —
Það var yndislegt að sjá hvað
morgundöggin var þyrstu blómi.
En svo tók ég líka upp á því á
þessum einverustundum að lesa
biblíuna, og þá sló nú í hart. Það
kom fyrir að ég varð að vekja móð-
Listakonan að mála
á æskustöðvum sínum
ur mína til þess að fá útskýringar,
t. d. vorum við ríkt fólk? — Nei.
— Þetta var auðvitað út af dæmi-
sögunni um úlfaldann og nálaraug-
að. Ég var ákaflega hrædd um það
að komast ekki í himnaríki. Og
þarna stóð í biblíunni að maður
kæmist ekki þangað nema hann iðr-
aðist og gréti út af syndum sín-
um. Og þá snaraðist ég út í horn-
ið hjá hestaréttinni og kreisti úr
augunum nokkur tár og lofaði að
gera aldrei neitt ljótt framar. —
Ég var bara átta ára telpuangi.
Ég bendi á stóra mynd af bað-
stofu og spyr: — Er þetta gamla