Lesbók Morgunblaðsins - 10.03.1946, Blaðsíða 15
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
107
HRAFNSEYRI
Það lagði árla ilm úr grasi þínu.
Hjer Án ug Grelöð reistu sjer þvi bú.
l»au tóldu bcst hjer borgið líti sinu.
l»eim brást ei heldur þcssi t'agra trú. —
Ug þcgar An í valinn lagðist líðinn,
hann lcg sjcr kaus á þinum iagra tiud.
llann taldi’ að ekkert yki’ i hauguum íriöinn
sjcr annað meir cn liori'a’ á þina myud.
Á mcðan i'relsisröðull lýsti lýöi,
lijer liiðu’ og nutu gaeiu börnin þin.
ðleð dáð' og þreki dug og hugarprýði
og drengskap ræktu þau hjer störiin sin. —
lir áþján kom með æíikjörum liöróum,
og yiir dundu liörmunganna ieikn,
mcnn sáu ljóma ljós und þinum börðum.
scm lýönum reyndist íagurt hcilagt teikn.
l»ú hciur ióstrað haii’ er geisla breiddu
í húmi dökku’ á þjóðariunar braul.
l»á liali’ cr mörgum myrkum skugga cyddu.
og móðurjaröar vorrar-ljcttu þraut. —
Vjer liyllum þá og þcirra miuning geymmn
uui þrck og dug og mikla sannlciksast.
og þeirra hjarlanseldi aldrei glcymum,
þeim cltli’ cr vcrindi hlýtt og livergi brast.
l»in iagra saga cykur yndi’ og gicði, —
þotl eina geymi’ hún hryggðarmynd í sjer, —
þvi upp ur þínum ilmigædda beði
mörg iiindæl rós og hlynur sprottinn cr. —
I»ótl saga kvcnna sjc að mestu liulin
og svcipuð gleymskuhjúpi, — því cr vcr, —
þá gelur cnginn gengið þcss nú dulinn,
að göfugt starf þær uiinu margar hjcr.
Og cim cr samur ilmur hjcr ur jorðu, —
ja, engu miniii’ cn var i fyrri tið.
l»ótt mætt þú hai'ir mörgu éli hörðu,
hami maðist aldrei burt i neinni lirið. — *
l»jg vcrndi’ og blessi ávallt aldafaðir
ug cígnast lati margan lilyn ug rós,
cr breiði fra sjer ilm um aldaraðir,
og alltal’ reynist þjóðariimar Ijós.
BÖDVAR BJARNASON, prœp. lwn.
Barnahjal
Foreldrarnir voru að búa -
sig, í skíðaferð um páskana
og ætluðu að vera tvær næt-
ur í burtu. Steini litli sonur
þeirra átti að vera eftir heima
hjá Gunnu vinnukonu. Hann
kveið fyrir þessu og fór að
gráta. Pabbi reyndi að hug-
hreysta hann:
— Steini minn, þú ert nú orð-
inn svo stór og duglegur
drengur, að þú mátt ekki
gráta. Nú verður þú pabbi á
heimilinu hjá Gunnu, sem
þykir svo vænt um þigl Ykk-
ur hlýtur að líða vel. Og svo
mátt þú ráða því hvort þú vilt
heldur sofa í mínu rúmi, eða
sofa hjá Gunnu.
Steini hætti að snökta, en
er samt nokkuð óákveðinn.
Svo segir hann:
— Hvort vildir þú heldur,
pabbi?
Disa, Magga og Bjössi voru
að leika sjer. Magga fleygðú
bílnum hans Bjössa í vatns-
tunnu og hann fer að háorga.
Þegar Dísa heyrði það fór
hún líka að skæla. Þá þagnáði
Bjössi og sagði byrstur:
— Hættu að skæía, Dísa.
Það er jeg sem á að skæla.
Sigga litla liafði verið kom
ið fyrir í sveit. Mamma hans
liafði aiiyggjur út ai þvi að
honum mundi leiðast þar og
eftir nokkra daga hringdi hún
og fær að tala við hann:
— Æ, saknarðu ekki henn-
ar mömmu ósköp mikið?
Siggi: Nei, nei, hjer liefi jeg
kú. ’