Vísir - 07.03.1970, Side 9

▼ ISIR . LaugardagurT. marz 1970.
9
rismsw
HVAÐ FINNST YÐUR UM
UNGU KYNSLÓÐINA?
Krlstinn Bergþórsson, verzlunar
maöur. „Er ekki bara allt gott
Jóhannes Bjamason, bifvéla-
virki: „Ég kann ágætlega við
krakkana, aö einni undantekn-
ingu meötalinni, það er síða hár
tfzkan hjá strákunum. Ég hef
nú alltaf kunnað betur viö að
kvenfólkið væri hárprúðara en
karlmennimir. Ég kann ekki við
að sjá að stúlkur séu með
drengjakoli en strákamir hár
niður á herðar."
Halldóra Jónsdóttir, skrif-
stofustúika: „Mér finnst unga
kynslóðin dásamleg! Krakkamir,
þeir em myndarlegir og skínandi
duglegir."
Helgi Kristinsson, stud scient--
„Hún er að mörgu leyti ágæt
kannski einum of frjálsleg og
ábyrgðarlaus á sumum sviðum.
Mætti gjaman hugsa af meiri á-
byrgð og alvöru'út f lífið og til-
veruna.'
Þórdls Ágústsdóttir, húsmóðir:
„Mér finnst hún alveg Ijómandi
Þetta er myndarlegt og frjáls-
legt fólk og f flestum tilfellum
duglegt að bjarga sér.“
KOMDU OG SKOÐAÐU í
K3STUNA MÍNA .... segir í
vísunni og lýsir einmitt vel einni
aðferð mannanna til þess að
komast í kynningu hver við
annan — nefnilega bjóða ó-
kunnugum að koma og skoða
jarðneskar reyktur og annað um
hverfi þess, sem vill kynna sig.
Það er einmitt það, sem stúd-
entar viija gera á morgun, og
átta námsdeildir Háskólans hafa
lagt mikla undirbúningsvinnu í
morgundaginn, svo að gestum
verði sem greiðastur aðgangur-
inn að skólanum.
Leiki einhverjum hugur á að
sjá, hvemig guðfræðinemi býr
sig undir prestskap geta menn
hlýtt á guðsþjónustu f háskóla-
kapellunni kl. 10 og síðan hlýtt
á umræður um „hvemig ræðan
hjá ’onum blessuðum var“. Eða
skólans — það títtnefnda fyrir-
bæri — eða þá Handritastofnun-
ina, sem hver maður kannast við
af fréttum, en næsta fáir hafa
augum litið. Eða þá hlýtt á fyr-
irlestra um ísienzkar bókmennt-
ir (Kristnihald undir Jökli
verður á dagskrá) eða íslenzka
málsögu.
Mönnum gefst kostur á að
fylgjast með skýringum prófess-
ors Sigurðar Þórarinssonar á
skuggamyndum, sem sýndar
verða um vatnsrof og gljúfra-
myndanir fyrir náttúrufræði-
nema.
Menn geta séð, hvemig vænt-
anlegir málafylgjumenn þjóðar-
innar búa sig undir að beita
lagaklækjum sér til framdráttar
og skjólstæðingum sfnum, en f
stofu I verður flutt mái, sem
risið hefur út af skipaárekstri.
Ávana- og ffknilyf verða tift
umræöu hjá læknanemum, þ. e.
a. s. þeim, sem ekki verða upp-
teknir við að kryfja dýr undir
stjóm Jóhanns Axelssonar
prófessors f lffeðlisfræðistof-
irnni, en þeim, sem óar við slfku,
er ráðlagt að dunda sér heldur
við að skoða mannsfóstur á ýms-
um stigum í líffærasafninu, sem
einnig verður opið.
Tannlæknanemar sýna pfn-
ingartæki sín og faiskar tennur
(sem vandlega verður gætt þó)
og útskýra fyrir gestum (hugs-
anlega með verklegri sýningu,
ef nægilega góð borgun býðst),
hvemig ailt það virkar.
Tölva Háskólans heyrir til
verkfræðideildinni, sem lætur
ekki sitt eftir liggja f kynning-
unni og sýnir teikningar nem-
enda, eðlisfræðitæki (líka eim-
ingartæki) o. fl.
Og loks það sem öllum er
hjartfólgnast — nefnilega
skattamálin — en viðskipta-
fræðinemar flytja fyrirlestur um
staðgreiðslukerfi skatta.
BARA KOMIÐ OG SKOÐIÐ
í HÁSKÓLANN OKKAR . .
segja stúdentar og bíða nú morg-
undagsins með allar dyr opnar
upp á gátt. — GP—
„Æ, hvatSa brölt er
þetta í stúdentum. Hvað
vilja þeir núna?“ varð
manni einum að orði,
þegar fréttir bárust af
miklum undirbúningi
stúdenta vegna Háskóla
dagsins, sem þeir efna
til á morgun í Háskólan
um, þangað sem þeir
hafa boðað alla, sem
koma vilja, til þess að
sjá og heyra það sem
þar er innan veggja.
”Datt mér ekki 1 huS!“ sagði
stúdent einn, þegar við
komum spumingu mannsins á-
leiðis og bárum hana undir
hann. „Fólk virðist ekki átta sig
á þeim mun, sem er á stúdenta-
starfi hér (sem sumir kalla
stundum stúdentabaráttu) og
svo starfsaðferðum stúdenta vfð-
ast erlendis. Það er reginmunur
á þvi, hvað við erum miklu friö-
samari, og fyrir okkur vakir
ekkert annað en að bjóða fólki
inn í skólann og kynna þvf,
hvað háskólanám er — eða
hvemig þaö lítur út í daglegri
mynd. Ekki til þess aö leggja
áherzlu á einhverjar gamlar og
nýjar kröfur, heldur til þess að
getfa fólki sýnishom, svo hjá því
vakni áhugj til þess aö láta um-
ræður um Háskólann til sín taka.
Þegar t. d. taliö berst að bama-
skólum, leggja allir við eyrun,
því að allir hafa gengið í bama-
skóla og þekkja þar nógu mikið
til — til þess að leggja sitt til
málanna. Þegar hins vegar Há-
skólann ber á góma, snúa menn
sér út í hom af tómum leiðind-
um og segja bara: „Hef ekkert
fylgzt með þeim málum, þekki
þar ekkert til, hef aldrei stigið
þar fæti inn, get ekkert og vil
ekkert um það segja!“
Við viljum veita fólki tæki-
færj til þess að „stfga þama
fæti inn“ og sjá með eigin aug-
um hvers konar fyrirbæri há-
skólj er.“
I lífeölisfræðistofunni munu læknastúdentar kryfja dýr undir
stjóm Jóhanns Axelssonar, prófessors, á morgun, en for-
vitnum gestum verður engin hætta búin.
Líffærasafnið er vinsæll lestr
arstaður meðal læknanema,
sem troða sér niður með doðr
antana á milli beinagrinda og
annarra sýnigripa.
hvemig hann er búinn undir
safnaðarstarfið.
Haldi menn, að í heimspeki-
deild liggi stúdentar undir feld-
rnn í hugleiðslu og íhugi dulrún-
ir heimspekinnar, geta þeir litið
inn á Gamla Garð og hlýtt á
umræður um tungumálakennslu,
og endurskoðað svo hug-
myndir sinar. Eða litið inn í
Ámagarð, sem heyrir til deild-
inni, og skoðað Orðabók Há-
I anddyri Háskólans safnast stúdentar saman í hléum milli kennslustunda, spjalla saman,
njóta einnar pípu eða vindlings í makindum eða kynna sér efni nýjustu tilkynninganna sem
hengdar hafa verið upp á veggtöflumar, enda hefur iíka mörg lestrarferðin inn á bóka-
safnið, sem liggur inn af anddyrinu, farið forgörðum vegna viðkomu í anddyrinu.
Komdu og skoðaðu
í kistuna mína . . .