Vísir - 21.11.1963, Blaðsíða 15

VÍSIR . Fimmtudagur 21. nóvember 1963.
75

í i i r

u t . i! i! 111 J.tLX11 ■ i.. 1 .1. i. i. . t,. i . i .1. l.j—i—i—i—t-
— Þér óskið að tala við mig.'
— Já, svaraði Cecile svo lágt,
að varla heyrðist.
— Mér þykir leitt, að ég var
ekki heima síðdegis, er þér kom-
uð. Það hlýtur að vera eitthvað
mikilvægt, sem yður liggur á
hjarta, fyrst þér komið svo síðla
kvölds.
— Já, það er mjög mikilvægt,
sagði Cecile og tók slæðuna frá
andlitinu.
— Má ég spyrja, eruð þér
giftar?
— Nei, svaraði Cecile.
— Jæja, segið mér erindi yð-
ar. Við erum einar.
Cecile hikaði andartak og var
næsta óörugg, en sigraðist á því.
— Ég leita hjálpar yðar, frú
Angela.
— Hjálpar minnar?
— Já, það varðar líf mitt og
heiður.
Frú Angela varð kuldaleg á
svip og það kom hrukka milli
augnanna.
— Hvað er að, hvað haldið
þér að ég geti — eða vilji gera?
— Ég — ég á von á barni,
sagði Cecile og varð eldrauð í
framan.
— Hve gömul eruð þér?
— Og foreldrar yðar vita ekk-
ert um þetta?
— Móðir mín er dáin og faðir
minn mundi ekki sýna mér neina
miskunri, ef harin fengi að vita
þetta.
— Og faðirinn — kvæntur
maður?
— Nei.
— En er hann svo illa staddur
eða í svo litlu áliti — að faðir
yðar geti ekki fallizt á hann sem
tengdason, því að væntanlega
hefir þessi maður ekki snúið við
yður bakinu?
— Hann er fágaður í fram-
komu, en hann er leikari — og
faðir minn mundi aldrei fallast á,
að ég giftist leikara.
— Og þér leitið minnar hjálp-
ar. Hafið þér minnstu hugmynd
um hvað þér eruð að gera:
— Jú, en ég örvænti.. .
XII.
— Ég vil engin afskipti hafa
af slíku, sagði frú Angela, og
ég skil sannast að segja ekki
hvers vegna þér hafið snúið yður
til mín. Það er skylda yðar að
vera hugrökk og taka afleiðing-
unum af því, sem gerzt hefir.
— Ég má ekki til þess hugsa.
Ég er nítján ára. Ég hélt að ég
elskaði þennan mann, sem var
brjálaður af ást til min og ég gaf
honum blíðu mína í hugsunar-
leysi. Nú sé ég, að ég var ekki
haldin ást, sem gæti fest djúpar
rætur, og á ég að gjalda þess allt
lífið, að hafa stigið þetta víxl-
: spor. Föður mínum þykir vænt
| um mig og ég er honum allt, ég
ein. Hann vill að ég giftist vel.
Og nú er allt eyðilagt.
— En ég get ekkert fyrir yður
gert. Mér þykir það leitt, en ég
! get það ekki.
— Æ, ég veit ekki hvað ég
geri, kveinaði Cecile, ég varpa
mér í Signu.
— Þetta megið þér ekki segja.
— Jú, ég er staðráðin í því.
— Hvar eigið. þér heima?,
spurði frú Angela, sem var stað-
in upp.
— Númer 54 hérna í götunni.
— Og þér heitið?
— Cecilie Bernier.
Frú Angela steig eitt skref
aftur á bak og stundi upp ná-
föl:
— Hvað sögðuð þér? Cecilie
Bernier? I'
— Já, svaraði stúlkan mjög
undrandi yfir breytingunni, sem
hafði orðið á frú Angelu.
— Eruð þér dóttir Jacques
Bemier?
— Já.
— Þess Jacques Bernier, sem
áður fyrr var skipsreiðari í Mars
eille?
— Já, hann er faðir minn.
Frú Angela horfði angistarfull
og raunarmædd á svip á Cecile
og hugsaði sem svo: Getur það
verið, að hún hafi leitað til mín?
Slík er víst kaldhæðni lífsins . . .
— Þekkið þér föður minn?,
spurði Cecilie.
— Já, ég þekkti hann sagði frú
Angela beisklega.
— En þér munuð ekki neita
mér um hjálp þess vegna?
Frú Angela var hugsi um
stund, settist og mælti svo:
— Það er víst bezt, að ég segi
yður mína sögu í stuttu máli.
Við hverfum til Marseille 33 ár
aftur í tímann. Móðir mín var
þar fátæk saumastúlka og átt.i
þar heima, og gekk erfiðlega að
vinna sér inn nægilegt til þess
að geta dregið fram lífið. Þótt iíf
ið færi þannig um hana hrjúfum
höndum var hún sem ósnortin af
því, svo fögur var hún, næstum
eins fögur og þér, ungfrú.
Fagrar stúlkur eiga sér aðdá-
endur marga og móður mína
skorti þá ekki, en hún var eins
dygðug og hún var fögur, og
beið þess, að sá kæmi, er hún
gæti gefið hug sinn og hjarta.
Hún lét ekki ginnast af gullnum
tilboðum. Henni veittist auðvelt
að halda öllum í hæfilegri fjar-
lægð, — svo staðráðin var hún í
að bíða þar til rödd hjarta henn
ar segði henni, hver væri hinn
rétti. Og sú stund rann upp. Og
þá elskaði hún, heitt og í hrein-
leika, eins og maður gerir á þeim
aldri. Og hún, veslingurinn, trúði
þá, blinduð í ást sinni, á gullin
loforð þess manns, sem hafði
sagzt elska hana af öllu hjarta,
en — af blindni hennar leiddi, að
hún varð barnshafandi af hans
völdum. Lítið stúlkubarn var í
heiminn borið. Þetta stúlkubarn
er ég. Þessi maður vissi vel. að
móðir mín hafði aldrei elskað
neinn annan, að hann var eini
maðurinn í lífi hennar og þurfti
ekkeít a?5 efast utn, a'ð1rann^var
faðirinn. Hann gekkst því viS
mér og gaf mér sitt nafn, en
neitaði móður minni um það,
vegna þess að hún var fátæk
saumastúlka, en hún var í alla
staði þess verð að bera það. í
bemsku minni vissi ég ekkert
um það, sem ég nú hefi sagt
yður. Ég hélt, að móðir mín væri
ekkja. Það var ekki fyrr en á
dauðastund sinni, sem hún sagði
mér alla söguna. Ég var þá sext
án ára. Hefði ég vitað fyrr rauna
sögu móður minnar til hlítar
hefði ég kannski varazt að verða
fyrir hinu sama. Ég hafði nefni-
lega verið ginnt á sama hátt og
móðir mín, þegar hún sagði mér
sögu sína. Og sekt mín hvílir enn
þungt á mér.
Þegar ég stóð nú ein uppi,
sextán ára unglingur, og vissi
ekki hvað gera skyldi, fór ég í
neyð minni til föður míns og bað
hann hjálpar og verndar. Hann
var þá kvæntur maður og efn-
aður. Ég leyndi hann engu.
— Þú hefir látið fleka þig,
sagði hann hrottalega. Það verð-
ur að koma þér sjálfri í koll. Ég
hefi engan áhuga á að hjálpa
lauslátum stelpum.Þú átt elsk-
huga. Farðu til hans og láttu
hann gefa barni þínu sitt nafn.
Beiskjubros lék um varir Ang
elu og hún varð æ þungbúnari á
svip.
— Framkoma hans var í senn
fyrirlitleg og hlægileg. Þessi mað
ur vildi ekki muna, að ég var
dóttir hans, og að hann hafði
kornið eins fram við móður mína
og elskhugi minn við mig. Hann
sá ekki sinn eigin vanheiður.
Slíku er ekki auðvelt að gleyma.
Hann var kvæntur og kona hans
hafði alið honum dóttur, sem
hann ól upp og sá ekki sólina
fyrir, — hún fékk allt sem hún
óskaði sér — Hún hafði fengið
þann sess í húsi föður míns sem
mér bar. Hún fékk allt, ég ekk-
ert.
— Hafi mér orðið á, sagði
ég við föður minn, er það vegna
þess, að ég naut ekki föðurlegr-
ar verndar, — ég átti aðeins
fátæka, lasburða, deyjandi móð-
ur. Þér, sem áttuð að vernda
okkur og rétta okkur hjálpar-
hönd, svikuð okkur.
Þessu gat faðir minn engu
svarað og valdi auðveldustu leið
ina. Hann rak mig út og bann-
aði mér að stíga mínum fæti
inn fyrir sínar dyr framar. Ég
fór frá honum örvæntandi og
vonsvikin, eins og lostin reið-
arslagi, að faðir minn skyldi
geta komið þannig fram. Vegna
fæðingarvottorðs míns, sem
sannaði, að hann hafði gengizt
við mér. átti, ég lagategan rétt
á að hann 'sæi fýrir méi- þv.r ti!
ég væri "myncíu'gr 'Éh pSð'flögr-
aði aldrei að mér að neyta þessa
réttar. Ég vildi ekki verða hon-
um skuldug. Ég stappaði í mig
stálinu, heitstrengdi að lifa fyr
ir barn mitt, og gleðjast yfir
lífinu, sem bærðist undir brjósti
mínu. Dóttir mín fæddist. Faðir
hennar, glæsimenni af aðalsætt,
sem hafði lofað að taka mig fyr-
ir konu, sneri við mér baki —
það mátti ekki falla blettur á hið
fína nafn ættarinnar. Hann neit
aði að viðurkenna, að hann væri
faðir barnsins — dóttur minn-
ar. Ég lét ekki bugast vegna
þessa, — það stælti mig í lífs-
baráttunni — og ég lifði bara
fyrir dóttur mína. Ég ákvað að
koma undir mig fótunum, til
þess að tryggja framtíð hennar.
Og ég hef öðlazt hamingju
vegna þess að ég á hana. Ég
elska hana. — Ég ráðlegg yður
í allri einlægni að læra af
Stöðin sendir neyðarskeytin
sjálf núna, segir Joe. Ég ætla að
skreppa út í skóginn, og athuga
hvort ég finn ekki eitthvað að
borða fyrir þessa vesalinga. Vatn
ið hérna er eitrað, segir Medu,
það er ekki óhætt að drekka það.
Lánaðu mér hnífinn þinn og þá
ætla ég að finna rætur sem við
getum nagað. Þessir hrægammar
eru ekki í neinum vandræðum
með mat, segir Tarzan og bendir
á nokkra stóra gamma sem svífa
um yfir þorpinu. Þeir verða bráð-
um búnir að éta upp allan ætt-
bálkinn.
I Hárgreiðslustofan
I HÁTÚNI 6, sími 15493.
I Hárgreiðslustofan
| S Ó L E Y
I Sólvallagötu 72.
Símj 14853.
I Hárgreiðslustofan
iPIROLA
Grettisgötu 31, simi 14787.
I Hárgreiðslustofa
^VESTURBÆJAR
Grenimel 9, sími 19218.
| Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
; (María Guðmundsdóttir)
1 Laugaveg 13. sími 14656.
I Nuddstofa á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
1 STEXNU og DÓDÓ
Laugaveg 18 3. hæð (lyfta).
Sími 24616.
j Hárgreiðslustofan
Hverfisgötu 37, (liorni Klappar- (
1 stígs og Hverfisgötu). Gjörið i
I svo vel og gangið inn. Engar.
I sérstakar pantanir. úrgreiðslur.
P E R M A, Garðsenda 21, slmi,
I 33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
I stofa.
1 Dömu, hárgreiðsla við allra,hæfi
I T J A R N^A RSTOF
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin Sími 14662
Hárgreiðslustofan
xr
Háaleitisbraut 20 - Stmi 12614
| MEGRUNARNUDD.
Dömur athugið. Get bætt við ,
mig nokkrum konum í megrun-
I arnudd. Snyrtistofa Guðbjargar 1
, Guðmundsdóttur, Laugavegi 19,
sími 12274.
HJÓLBARÐA SALA
VIÐGERÐIR
Sirm 3 29 60
Ódýrir
cr@pes@kkor
less^gvEaaBsssssmgE