Eimreiðin - 01.09.1902, Síða 1

Þrjú kvæði.
Eftir STEPHAN G. STEPHANSSON.
I. SVEITIN MÍN.
Brávellir, bröttu höll,
Bláfell og klettafjöll,
Útskorin dölum og drögum;
Espihóll, áiti blá,
Engiland, móa-flá,
Runnar í harðlendis-högum.
Hækka upp vestrið við,
Víðlendis yfir mið,
Sólundir heiðblárra hæða,
Glaðviðris gróin ró
Glóir um sumar-skóg,
Varmár sem víði-dal þræða.
Hátt uppi hrika-fjöll
Hefjast og blika — öll
Iðandi’ í árdegis-hilling.
Óskýjuð austan-sól
Uppljómar dal og hól,
Rjóðrar á grástakka gylling.
Sjónfögur sveitin mín,
Sól þegar heitast skín
Einn með þér gott er að ganga;
Hlær við mér hugsun ný,
Hljóðlát, sem vaknar í
Sérhverju dalverpi’ og dranga.