Eimreiðin - 01.05.1898, Síða 67

147
lending sæsímans i Reykjavík, hefiir fjelagið ekki viljað ganga,
en þar á mót hefur það tjáð sig fúst til að ganga að því skilyrði,
sem laut að lending sæsímans á Austfjörðum, og er nú svo komið,
að óhætt er að skýra frá því Þetta skilyrði er að fjelagið skuli
þá leggja fram 300,000 kr. til landþráða, en að öðru leyti sjeu
þeir algerlega kostaðir af íslandi. Með þessu skilyrði hefur ríkis-
þingið viðurkennt, að tillag íslands til sæsímans væri ofhátt í
hlutfalli við tillag Danmerkur, og því í rauninni fært það niður
úr 700,000 kr. í 400,000 kr., þannig að þeim 300,000 kr., sem
niðurfærslan nemur, skuli varið til landþráða innan lands, en land-
inu þó jafnframt gert hægra fyrir með að þurfa ekki að snara
þeim öllum út í einu. Kæmist þetta í kring, yrði árstillag Islands
til sæsímans ekki nema 20,000 kr., en 15,000 kr. gengju af því
árlega til landþráða. En auk þess yrði landið að líkindum að leggja
fram x 00,000 kr.—200,000 kr. í eitt skipti fyrir öll, og verður ekki
með sanngirni sagt, að því sje það ofvaxið, eptir því sem fjárhagur
þess nú stendur. Þar við bætist og kostnaður við viðhald og
stöðvastörf, en fyrir þeim kostnaði álítur Frjettaþráðafjelagið að
tekjurnar muni hrökkva, og mun það fara nær um slíkt en flestir
aðrir, slíka reynslu sem það hefur í þeim efnum.
Nú er hugsunin sú, að sæsíminn verði lagður í land ein-
hversstaðar á Austijörðum, en hvar svo sem það verður, liggi
landþráður alla leið frá Berufirði til Akureyrar, þannig að hann
jafnan nái til helztu verzlunarstaða og fjarða annaðhvort sjálfur
eða með aukaþráðum, og liggi, að svo miklu leyti, sem því verð-
ur við komið, jafnan eptir byggðum. Þannig er helzt ætlazt til að
hann liggi til Vopnafjarðar, Þórshafnar, Húsavíkur o. s. frv. Með
þessu rnóti þykir bæði það unnið, að mest not verði að þræðin-
um, og meiri trygging fyrir eptirliti og skjótri aðgerð, ef eitthvað
kynni að bila. Er svo tilætlazt, að stengurnar stæðu mjög þjett,
svo síður sje hætt við bilun, og á þeim tveir þræðir. Á annar
þeirra að vera frjettaþráður, sem einungis sje til þess að senda
með hraðskeyti rnilli Rvíkur og sæsímans, en sem þó megi líka
nota á Akureyri. Hinn þráðinn er ætlazt til að nota megi bæði
sem frjettaþráð og málþráð eptir vild, og megi nota hann á svo
mörgum millistöðvum sem vera skal og menn óska. Er gert ráð
fyrir að hann yrði mestmegnis notaður sem málþráður, svo að
stöðvastörf við hann yrðu ekki mjög kostnaðarsöm. En hann
mætti þó í viðlögum nota sem frjettaþráð, sjerstaklega ef aðal-
IO’