Eimreiðin - 01.05.1898, Qupperneq 63

143
gegn kenningum próf. Bugges um uppruna norrænna goðasagna
og aldur nokkurra fornskáldakvæða. Hefur hann í þeim verulega
hnekkt ýmsum af kenningum Bugges og rækilega sýnt, að margt
af því, sem B. telur aðfengið og ummyndað, hiljóti að vera nor-
rænn frumgróður, en ekki komið ti! þeirra frá Irum. Höfuðrit
dr. Finns er þó hin fornnorska og forníslenzka bókmenntasaga
hans (sbr. Eimr. II, 151—153), sem verður heljarmikið rit, en er
enn ófullbúin. En það, sem út er komið, er nóg til að sýna, að
hún verður stórmerkileg bók, enda hefur hún hlotið almenna við-
urkenning, að því einu undanskildu, að öflug andmæli hafa verið
hafin gegn kenningum hans um heimkynni Eddukvæðanna. En
slíkt er eitt af þvi, sem þrátta má um um aldur og æfi, án þess
líkindi sjeu til, að menn komist nokkurntima að öruggri nið-
urstöðu.
Dr. Finnur hefur óþreytandi starfþol og elju og er afkasta-
maður hinn mesti. Þótt hann jafnan hafi mörg járn í eldinum,
er eins og hann hafi ætið nógan tíma til alls, ef til hans er leitað,
enda er hann manna hjálpfúsastur. Hann er drengur hinn bezti
og ágætur fjelagsbróðir. Hann er »hreinlyndur sem hvitabjörn«,
en getur reitt upp hramminn, ef því er að skipta. Hann hirðir
ekki um að vera allra vinur, og getur verið nokkuð óþjáll. En
hann er vinur vina sinna, en óvæginn andstæðingum, og hregður
að því leyti í ætt til forfeðra vorra. A stúdentsárum sínum hafði
hann mikinn áhuga á pólitik og var þá framsóknarmaður hinn
mesti; en nú lætur hann pólitíkina ekki til sín taka nema sem
athugall áhorfandi. Alla sína miklu starpskrapta hefur hann helgað
vísindunum. V. G.
Frjettaþráðurinn.
Stærsta fjárveitingin, sem nokkurn tíma hefur verið veitt á
alþingi, er tillag það til frjettaþráðar milli íslands og útlanda, sem
veitt var á síðasta þingi. Til þessa var veitt 700,000 kr., skipt
niður á 20 ár (35,000 kr. á ári). Þar sem um svo mikla fjárveiting
var að ræða — meira en allar árstekjur landsins —, geta menn
sagt, að það hefði verið skylda þingsins að búa svo um hnútana,
að hún kæmi öllu landinu eða að minnsta kosti mestum hluta
þess að noturn, en yrði ekki að eins til hagnaðar fyrir einhvern
einstakan stað. En þetta gerði þingið ekki. Það setti engin
skilyrði fyrir þessari fjárveiting önnur en þau, að fjenu skyldi
varið til frjettaþráðar milli útlanda og einhvers staðar á íslandi.