Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1898, Side 56

Eimreiðin - 01.05.1898, Side 56
136 getið í yfirliti yfir danska þjóðgripasafnið), skrifaði mjer, að þar í sveitum væri fólk vant að vefa með spjöldum og sama væri að segja um Svíþjóð. Þetta sannaðist og er jeg sneri mjer til »Nordiska Museet« í Stokkhólmi, og við það tækifæri frjetti jeg líka, að í Noregi tíðkast sama iðn. Mjer þótti þetta engin furða, því Norður- lönd hafa alltaf staðið í nánu sambandi sín á milli, En jeg varð meira hissa á að heyra, hvað húslæknir okkar, heilbrigðisráð Dr. Max Bartels, sagði mjer, er hann kom aptur úr ferðum sin- um siðast liðið haust. Dr. Bartels er einn hinna frægustu mann- fræðinga á Þýzkalandi; varð hann fyrstur til að stofna »Verein fur Volkskunde« árið 1890 (fyrsti fundur þess var haldinn þann 23. jan. 1891) og »Museum fúr deutsche Volkstrachten und Erzeug- nisse des Hausgewerbes« 1889. Sumarið 1897 fór hann á lækna- fundinn, sem haldinn var í Moskófu. Þar skoðaði hann í Rum- janzow-Museum allmikið þjóðgripasafn rússneskt; í Kákasus-deild- inni sá hann lítið kerfi af ferhyrndum spjöldum, skornum úr spil- um (Spielkarten), með gat í hverju horni og þræði dregna gegnum götin. Dr. Bartels hafði sjeð eptirmynd af íslenzkum spjaldvefn- aði hjá mjer, og datt honum undir eins í hug, að þetta kynni að vera vefspjöld. Frá Moskófu ferðaðist hann um mikinn hluta Rússlands og kom til Kútaís, höfuðborgar Imeretíu, sunnan meg- in Kákasus-fjallgarðsins. Hann gekk þar inn í sölubúð vopna- smiðs og varð honum starsýnt á karlmann einn, er sat þar inni og óf í spjöldum. Spjöldin vóru lík þeim, er Dr. Bartels hafði sjeð í Moskófu; maðurinn óf belti úr fínum silfurþráðum með smágerðu rósaflúri, eins og þau tíðkast í Kákasus, þó flest belti sjeu þar reyndar ofin úr gullþráðum með dökku rósaflúri og sum með silfurröndum. Vefnaðaraðferð hans og umbúnaður vóru nokkuð frábrugðin því, sem var hjá húsfreyjunni í skáldsögunni »Maður og kona«. Fjöl á að gizka 2 metra löng var lögð með annan enda á stól einn, og sat maðurinn á þeim enda fjalarinnar, svo að hún stóð lárjett út frá stólnum og hinn enda hennar þurfti eigi að styðja. Standur einn var festur upprjettur á hvorum enda fjalarinnar; báðum endum slöngunnar (uppistöðunnar) var hnýtt við tvo enda snæris eins, sem lagt var utan um standana og um vinstra hnje mannsins; þannig var uppistaðan þanin milli stand- anna og gat maðurinn með því að setja hnjeð fram gert hana eins stríða og hann vildi. Þræðir uppistöðunnar gengu í gegn- um nokkurs konar kamb og svo gegnum spjöldin, og voru spjöld-

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.