Eimreiðin - 01.05.1898, Qupperneq 32

112
nautnlega geta verið spjótið, sem Skúta braut af skaptinu, er hann »lézk
vera sauðreki þeirra Eyfirðinga ok leyndi vápnum sínum, en braut sum«.
Þvi eptir sögunni að dæma mun hann þá hafa verið kominn undir
Vaðlaheiði í Kaupangssveit (Fiskilœkjarhverfi). Pó er þetta ekki vist,
því sagan er hjer og hvar mjög óglögg og illl á henni að byggja. En
hvað sem nú þesu líður og hver sem spjótið befur átt, þá hefur það
verið allsnoturt vopn, mjög hvassskeytt og biturlegt, sem aðdáanlega
hefur borið af sjer áhrif lopts og lagar um margar aldir.
Forngipur þessi er enn þá í vörzlum finnanda, en trúlegt er, að
honutn kunni einhverntima að verða leyft að bregða sjer til höfuð-
staðarins til þess að heimsækja aðra frændur sína á Forngripasafninu!
Kr. H. Benjaminsson.
t
Utvörðurinn.
(Eptir Victor Tissot).
Jósep II. Austurríkiskeisari var vanur að ganga sjer til skemmt-
unar á hverju kvöldi. Hafði hann þá yfir sjer stóran feld og
lítinn rýting við hlið sjer, sem svo sem ekkert bar á.
Pað var einhverju sinni, er hann hafði setið lengur við vinnu,
en hann átti vanda til, að hann gekk út að glugganum í herberg-
inu sínu og leit yfir bæinn; var á bjart tunglskin og varpaði það
nokkurs konar töfraljóma yfir strætin og húsin. Þetta var um
vetur og kuldaveður. Fannst keisaranum eitthvað svo einmana-
legt inni, að hann gat ekki stillt sig um að bregða sjer út, þó
framorðið væri orðið. Hann gekk beina leið til »Graben«. og var
þar hljótt og eyðilegt sem í kirkjugarði. Þaðan rölti hann aptur eptir
Carinthienstræti og var komin heim án þess að hafa mætt nokk-
urri sál á leiðinni. En þegar hann ætlaði að fara inn um litlu
dyrnar á Burg, tók hann eptir því, að útvörðurinn spurði ekki
eins og til stóð, »hver er þarna«, og þótti honum þetta furðu
gegna.
Mynd sú, er fylgir lýsingunni, er gerð eptir ljósmynd af spjótinu, sem
virðist hafa verið höggspjót (kesja eða atgeir?). Ritstj.