Eimreiðin - 01.05.1898, Qupperneq 16

9 6
yngstu dóttur, og muni þá þann eða þá ekki bresta fje tilfinn-
anlega.
Um morguninn, er Sesselja gætir fötunnar, finnur hún muni
þessa, sem til stóð, og þóttu þeir ágæta gripir. Dóttir hjóna hjet
Olöf, en eigi greinir sagan, hvort þau áttu fleiri barna. Er því
óvíst, hvort gripirnir hafa þegar skipzt við fráfall þeirra hjóna, eða
allir gengið að erfðum til Ólafar. En hún erfði að minnsta kosti
krossinn. Olöf þessi giptist siðan Oddi nokkurum í Grenivik í
Höfðahverfi. Attu þau hjón 12 dætur og 2 sonu, og upp komust
af þeim 9 dætur og 1
sonur, er Gottskálk hjet.
Er margt góðra manna
frá systkinum þessum
komið. Sagt er, að
systurnar allar níu hafi
keppt um þennan menja-
grip ættarinnar, kross-
inn, og hafi þær viljað
skreyta með honum
höfuð- eða hálsbúnað
sinn. En þeim var öll-
um synjað hans, og það
í þeirri veru, að þeim
væri öllum gert jafnt
undir höfði með því.
Varð Gottskálk því
þeirrar náðar aðnjótandi,
að honum var gefinn krossinn og blessun sú, er honum átti að
fylgja. Atti Gottskálk hann alla sína tíð og hefur hann síðan
gengið að erfðum í beinan karllegg, og jafnan þótt mikil gersemi.
*
Framanskráða sögu, sem lengi hefur geymzt í manna minnum, hef
jeg álitið rjett að færa í letur, eigi svo mjög af þvi, að jeg trúi á óskeikul-
leika hennar, heldur af þvi, að jeg veit, að sá af hlutum þeim, er hún
hljóðar um og enn er til — krossinn, er mjög gamall og að þvi leyti
merkilegur. Virðist mjer og sagan hafa fullt eins mikinn rjett til að
vera haldið á lopt eins og margar aðrar »þjóðsögur«. Pað má meira
að segja að vissu leyti telja hana til hinna merkilegustu þjóðsagna, ein-
mitt fyrir þá sök, að álfakrossinn, sem á að sanna áreiðanleik hennar,