Ameríka - 30.12.1873, Side 9

9
skammbyssuskot nje moröknífastingi eða þjófnað, sem ó“
liegnt sje íraminn. Þar fara hvorki þjófar nje ræningjar
í skipulegum flokkum óiiegnt um landið myrðandi, ræn-
andi og stelandi. Aflog („SlagsmaaD) og einvígi get-
ur átt sjer stað einstakasinnum á milli drukkinna manna
þar, eins og víða annarstaðar í heiminum; því drykkju-
skapur á sjer stað þar í sumum borgum og kaupstöðum,
en óvíða út á landinu, er þó almennt kostað míklu fjo
um alla Ameríku til að reisa skorður við ofnautn áfengra
drykkja, ekki beinlínis af hálíu hins opinbera, heldur af
ýmsum mannvinum, og ávinnst mikið þótt illgresið verði
ekki alveg upprætt.
Indverja þarf eigi að óttast í bandafylkjum
Canada; því þeir eru allir fyrir löngu flúnir langt vestur
í land og hafast þar við uns byggð hinna hvítu manna
færist að þeim, þá þokast ]>eir undan vanalega.
Erfiðislaunin í Canada eru að vísu dálítið inis-
munandi bæði í fylkjunum og á ýuisum tímum ársins, en
hin vanalegu eru, — reiknuð til danskra peninga, —
þessi hjerumbil:
Vinnumaður sem kann aðbónda-
vinnu fær 2 til 3 rd. á dag.
Vinnukona („sljett og rjeít“) . . 10 — 12 — um mán.
Iðnaðarmenn að meðaltali . . 3 — 6 — á dag.
Eldabuska dugleg (matreiðslukona) 15 — 18 — um mán.
Viðartelgjarar og skóhöggvarar 2 — 4 — á dag
Daglaunamenn, við ýinsa aðra vinnu n- 2]— á dag
og allt þetta hefur fæði optast nær.
Við járnbrautagjörð er víðast goldið hverjum verk-
manni 2 rd. á dag árið um í kring, og eins fyrir þá
daga, sem ekki verður unnið úti sökum rigninga eða ann-
ara illviðra.
Þeir sem vinna stöðugt við sömu járnbraut 1—8 ár
fá að auk í þóknunarskini, í hið minnsta í sumum fylkjun-
um, 30 ekruland gefins nálægt brautinni fyrir 1 árs þjón-
ustu, 60 ekrur fyrir 2 ára og 100 ekrur fyrir 3 ára
þjónustu.