Morgunblaðið - 08.09.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2000 43
+ Stella var fædd í
Reykjavík 28.
júlí 1927. Hún lést á
Vífílsstaðaspítala
28. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Guð-
ríður Jónsdúttir,
þerna, f. 19. júní
1903, d. 7. október
1972, og Hans
Baagöe Sigurðsson,
járnsmiður, f. 22.
desember 1902, d.
29. september 1934,
sem búsett voru í
Reykjavík. Hálf-
bróðir Stellu er Heiðar Hilbert
Baagöe Þorleifsson, bílstjóri í
Reykjavík.
Eftirlifandi maki Stellu er Haf-
stein Ármann ísaksen. Börn
þeirra eru: 1) Hans Markús, f.
1951, maki Jónína Sigurðardótt-
ir. 2) Sigurður Pétur, f. 1953,
maki Avril Kerr Hafsteinsson. 3)
Guðríður, f. 1955, maki Krist-
mann Hjálmarsson. 4) Hafstein
Birgir, f. 1959, maki
Ragnhildur Mar-
geirsdóttir. Yngsta
barnið misstu þau í
fæðingu árið 1966,
stúlku sem jarðsett
er í Reykjavfk.
Barnabörnin eru 11
og barnabarnabörnin
tvö.
Stella ólst upp í
Reykjavík með móð-
ur sinni þar til hún
hóf búskap með eftir-
lifandi maka sínum
en þau giftu sig 17.
maí 1953. Fyrstu árin
bjuggu Stella og Steini í Reykja-
vík, fyrst á Barónsstíg og síðan á
Okrum á Seltjarnarnesi með
Guðríði móður Stellu. Það var
síðan 1959 að þau fluttust til
Njarðvíkur þar sem þau bjuggu
fyrst á Þórustíg 28, nefnt „Fagri-
hvoll“, síðan á Hraunsvegi 25 þar
sem þau reistu sér hús og bjuggu
í rúm 30 ár. Siðustu árin hafa
þau búið að Hringbraut 79,
Keflavík. Gegnum árin vann
Stella við margvísleg störf meðal
annars sem þerna á millilanda-
skipinu Hcklunni, við veitinga-
störf að Valhöll á Þingvöllum og
einnig starfaði hún hjá framköll-
unarfyrirtækinu Hans Petersen í
Reykjavík. Eftir að hún hóf bú-
skap tók heimilishaldið mest af
hennar tíma og með árunum hóf
hún að vinna í fiskvinnslu. Einnig
starfaði hún við hreingerningar
á Keflavíkurflugvelli um nokk-
urra ára skeið. Þegar Stella var
orðin fimmtug, söðlaði hún held-
ur betur um og lærði að aka bíl.
Þetta tilstand kom til þar sem
þau hjónin, ásamt tengdasyni og
dóttur stofnuðu bílaleiguna
Reykjanes sem síðar varð bfla-
leigan Hraunás. Þessa bflaleigu
ráku þau hjónin um nokkurra
ára skeið og þar með var Stella
orðin forstjóri. Helstu áhugamál
hennar gegnum árin voru hann-
yrðir ýmiss konar og lengi vel
var hún ein af fáum konum sem
gat unnið það vandasama verk
að „kúnststoppa" í fatnað. Hún
söng í mörg ár í kirkjukór Ytri-
Njarðvíkurkirkju og var virkur
félagi í Kvenfélagi Njarðvíkur,
þar gegndi hún ýmsum ábyrgð-
arstöðum fyrir félagið.
Útför Stellu fór fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju hinn 1. septem-
ber.
HANNA KRISTÍN
BAAGÖE HANS-
DÓTTIR (STELLA)
Orð eru heldur fátækleg þegar
kveðja á þá sem manni þykir vænt
um en ótal myndir koma upp í hug-
ann þegar ég hugsa til stundanna
með ömmu Stellu. Minninguna um
síðustu stundina sem við áttum
saman á Vífilsstöðum geymi ég í
hjarta mér. Það var svo gaman að
geta spjallað saman og fengið
fréttir af því hvað aðrir í fjölskyld-
unni voru að gera því enginn fylgd-
ist jafn vel með okkur öllum eins
og þú, elsku amma mín. Það var
greinilegt hversu stolt þú varst af
öllum hópnum þínum þegar þú
sagðir mér að fleiri langömmubörn
væru að bætast við.
Alltaf var jafn gott að koma til
ömmu og afa á Hraunsveginn og
þá var nú ýmislegt gert sér til
gamans. Það er mér minnistætt
hversu notalegt var að sitja með
þér og reyna að hjálpa til við að
ráða krossgáturnar þínar og undr-
ast hvað þú varst ótrúlega fljót. Þú
varst alltaf svo hlý og góð, elsku
amma og tilbúin til að hlusta og
segja frá liðnum tíma. Takk fyrir
að vera alltaf til staðar og taka allt-
af jafn innilega á móti mér. Maður
áttar sig víst stundum of seint á
því að hafa ekki forgangsraðað rétt
í annríki hversdagsins og tekið frá
meiri tíma fyrir fjölskylduna.
Það var nokkur huggun í ein-
lægninni sem kom frá honum syni
mínum þegar ég sagði honum að
langamma væri ekki lengur á
spítalanum. Núna væri hún kominn
til englanna þar sem henni liði bet-
ur og væri ekki lengur veik. Hvíl í
friði,elsku amma mín.
Þín nafna,
Hanna Kristín.
Okkur langar að minnast hennar
ömmu Stellu með nokkrum orðum.
Það var alltaf gaman og gott að
koma á Hraunsveginn til ömmu og
afa í Njarðvík. Amma var alltaf til-
búin með eitthvað góðgæti til þess
að metta hungraða gríslinga sem
voru nýstignir úr rútunni. Það var
líka alveg merkilegt hvað við gát-
um alltaf verið svöng í matinn
hennar ömmu þó svo við hefðum
ekki haft nokkra lyst á því sem
mamma reyndi að troða í okkur áð-
ur en lagt var af stað suðureftir
eins og við kölluðum það. Oft var
glatt á hjalla þegar við komum þar
saman frændsystkinin og er nokk-
uð öruggt að við eigum margar af
okkar sælustu endurminningum frá
þessum heimsóknum. Það virtist
vera alveg sama á hverju gekk hjá
okkur aldrei skipti hún amma
skapi.
Það sem við minnust einna helst
í fari ömmu var einmitt þetta góða
skap og hlýja viðmót. Einu skiptin
sem við munum eftir því að amma
hafi hækkað róminn var þegar afi
elti okkur um húsið með band-
spottann og vildi endilega „hjálpa"
okkur að losna við barnatennurnar.
Þá bað hún hann nokkuð höstum
rómi að vera nú ekki að pína
krakkagreyin. Við höfðum sem
sagt alltaf á tilfinningunni að
amma væri með okkur í liði.
Núna hefur hún amma okkar
lokið vegferð sinni á þessari jörðu.
Hún skilur eftir sig skarð sem erf-
itt verður að fylla en eftir lifa í
hjörtum okkar góðar minningar
sem aldrei verða frá okkur teknar.
Þannig verður hún elsku amma
Stella alltaf hjá okkur á sinn hátt.
Nú legg ég augun aftur,
6, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Eg fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um Ijósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Hvíl í friði.
Oddgeir og Aðalheiður Gígja.
+ Jón Magnús Sig-
urðsson fæddist í
Reykjavík 13. júní
1953. Hann lést í
Kaupmannahöfn 21.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram í
Danmörku 25. ágúst.
Það var mér mikið
áfall þegar ég frétti af
fráfalli vinar míns,
Jóns Sigurðssonar,
sem féll frá í blóma
lífsins. Ég var búsett-
ur í Kaupmannahöfn
á árunum 1995-1996
og einn af hápunktum þeirrar
dvalar var að endurnýja kynnin
við Jón, eða „Jón bakara“ eins og
hann var gjarnan nefndur meðal
félaganna.
Jón var mikill persónuleiki,
glaðlyndur og hrókur alls fagnað-
ar. í lífi hans höfðu skipst á skin
og skúrir en hann var maður til að
mæta mótbyr, enda ósérhlífinn og
hörkuduglegur. Aldrei varð maður
var við annað en að
hann væri mjög sátt-
ur við sitt hlutskipti
og hann var gæddur
þeim eftirsóknarverða
eiginleika að vera æv-
inlega sáttur við sjálf-
an sig. Þrátt fyrir
langa fjarveru frá
Fróni lagði hann sig í
framkróka við að
fylgjast með fréttum
að heiman og var þar
af leiðandi mjög vel
umræðuhæfur um þau
málefni sem voru efst
á baugi hverju sinni.
Það sem dró okkur saman að nýju
var sameiginlegur áhugi okkar á
bridsíþróttinni og vorum við spila-
félagar um alllangt skeið. Jón var
meðlimur í spilaklúbbi þar sem
margir af frægustu bridsspilurum
Danmerkur vöndu komur sínar og
var sérstaklega ánægjulegt að
spila með Jóni í þeim klúbbi. Þrátt
fyrir mikla vinnu gaf Jón sér alltaf
tíma til að taka slaginn, enda hafði
hann sérstakt yndi af að spila
brids. Eftir spilamennsku fórum
við gjarnan á veitingahús og
röbbuðum saman fram eftir kvöldi.
Þær stundir eru mér mjög dýr-
mætar og ég sakna þess svo sann-
arlega að fá ekki tækifæri til að
endurnýja þær stundir með Jóni,
en æðri máttarvöld hafa ákveðið
annað og leitt hann inn á nýjar
brautir. Ahugi Jóns fyrir íþróttum
einskorðaðist þó ekki eingöngu við
brids, því hann hafði mikið dálæti
á íþróttum almennt, spilaði golf
reglulega og var mikill áhugamað-
ur um fótbolta.
Jón bar hag fjölskyldu sinnar
mjög fyrir brjósti og varð honum
mjög tíðrætt um börnin sín sem nú
eiga um sárt að binda. Ég vil votta
eiginkonu Jóns og börnunum
þremur mína dýpstu samúð.
Það nístir hjarta mitt meira en
orð fá lýst að fá ekki tækifæri til
að hitta þig framar í mannheimum,
minn kæri Jón. En minningin um
þig lifir, minning um mann sem
var svo jákvæður og skemmtileg-
ur, minning um mann sem geislaði
og gaf af sér svo margt. Sú minn-
ing er ómetanleg. Blessuð sé
minning þín.
Jón Þorvarðarson.
JÓNMAGNÚS
SIG URÐSSON
NANNA
BALDVINSDÓTTIR
+ Nanna Baldvins-
dóttir fæddist í
Auðbrekku á Húsa-
vík 20. júlí 1924. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Víðihlíð í
Grindavík 20. ágúst
sfðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Keflavíkurkirkju
31. ágúst.
Elsku amma mín!
Það fyrsta sem kemur
upp í huga mér þegar
ég hugsa til þín er
Brimbakki á Þórshöfn
þar sem þið afi áttuð heima og óluð
upp ykkar böm. A hverju sumri
heimsóttum við ykkur og alltaf var
nóg pláss fyrir alla þótt húsið væri
ekki stórt.
Þegar við Eyrún fórum norður í
fyrra skoðuðum við húsið og minn-
ingarnar rifjuðust upp hver á fætur
annarri. Afi og trillan Baldvin og
túrarnir sem við fengum að fara
með, steinninn úti í fjöru þar sem við
stóðum og veifuðum afa þegar hann
var að koma í land, þú og fiskurinn
sem þú eldaðir svo oft og tímarnir
sem við krakkamir áttum saman hjá
ykkur inni í stofu að spila og fleira.
Þessir tímar eru mér dýrmætir og
eiga stóran stað í mínu hjarta.
Söngurinn var þér kær og það
verður mikill söknuður þegar líða
fer að jólum og gaml-
árskvöldi því þú og
Marta amma sátuð
alltaf saman og sung-
uð.
Munnharpan fór
aldrei langt frá þér og
hennar tónlistar verð-
ur sárt saknað en ég
veit að ég mun heyra
hana í draumi og ég
veit að þú spilar enn
þótt þú sért farin frá
okkur.
Elsku amma, nú
ertu komin til afa og ég
veit að þér líður vel.
Ég kveð þig þá með þessum orð-
um:
Gefum okkur tíma til að sýna
vinahót - um þau liggur leiðin
til hamingju.
Gefum okkur tíma til að
dreyma - draumurinn ber
okkur til stjamanna.
Gefum okkur tíma til að unna
og þiggja ást á móti - það eru
guðdómleg forréttindi.
Gefum okkur tíma til að svipast
um - dagurinn er of skammur
til að eyða honum í sjálfselsku.
Gefum okkur tíma tU að hlæja -
hláturinn er tónlist sálarinnar.
(Fomenskbæn.)
Þín
Nanna Wiium.
FJÓLA
JÓNASDÓTTIR
Fjóla Jónasdóttir
fæddist í Bolung-
arvík 25. október
1914. Hún lést í
Reykjavík 29. júlí
siðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Söfnuði Votta
Jehóva 3. ágúst.
Nú, þegar Fjóla hef-
ur kvatt þennan heim,
langar mig að minnast
hennar með örfáum
línum. Fjóla var móðir
Maríu, bestu vinkonu
minnar, og einnig var
ég hjá henni að vinna við heimilis-
hjálp. Við hittumst einnig við ýmis
önnur tækifæri. Fjóla talaði oft um
að hana langaði svo mikið að fara til
Færeyja og þá helst að vera þar á
þeim tíma sem Ólafsvaka er haldin,
en það er sérstök hátíð sem haldin
er árlega í Færeyjum. Það varð úr
að við fórum saman sumarið 1996 til
Færeyja og vorum þar
á Ólafsvökuhátíð.
Hafði Fjóla afskaplega
mikla ánægju af því að
vera á þessum tíma í
Færeyjum; minntist
hún oft á það. Ég
sakna Fjólu mikið því
það var svo yndislegt
að heimsækja hana,
hún tók svo vel á móti
mér og bauð mér alltaf
upp á það besta sem
hún hafði upp á að
bjóða. Hún var svo
gestrisin og dásamlega
elskuleg og góð kona.
Missir okkar er mikill við fráfall
hennar og bið ég góðan Guð að vaka
yfir hennL
Þótt af öllu feðrafold,
falli allt sem lifir.
Enginn getur mokað mold,
minningamaryfir.
Jóna Olsen.
Formáli minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn,
um foreldra hans, systkini, maka og böm, skólagöngu og störf og loks
hvaðan útfór hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum
sjálfum.
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
sími 896 8242

HVtcdcriksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is