Morgunblaðið - 08.12.1979, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 1979
Vtf9
MORÖtiK/
KAFFINU

GRANI GÖSLARI
Ertu þarna? Ég er kominn til
að bjarga þér.
Kona með slíkan fallþunga ætti ekki að hugsa um risatertu.
Sálfræðingar geta líka átt við
vandamál að stríða.
msm
Hvers vegna að
gef ast upp fyrir
skemmdarvörgum?
BRIDGE
Hmsjón: Páll Bergsson
Margur samningurinn stendur
og fellur með skiptingu spilanna
á höndum andstæðinganna. Og
þá er bara að treysta á heppni
sína. En ekki þarf allt að vera,
sem sýnist. Einn lítill millileikur
getur breytt spili snarlega og
gert óhagstæða legu að hugtaki.
sem engan varðar um.
Suður gaf, allir á hættu.
Norður
S. G104
H. Á74
T. 63
L. KD1072
Vestur Austur
S. ÁD853 S. 96
H. 1082 H. DG9
T. 982 T. DG104
L. 98 L. G653
Suður
S. K72
H. K653
T. ÁK75
L. Á4
Suður opnaði á einu grandi, sem
norður hækkaði umsvifalaust í
þrjú grönd. Vestur spilaði út
spaðafimmi og tían í blindum fékk
slaginn.
Sjálfsagt spila flestir svona spil
beint af auðum eins og suður
gerði. Hann fór beint í laufið,
spilaði ás, kóng og drottningu en
vaknaði þá upp við vondan draum.
Gosinn kom ekki. Og þar að auki
var hann í austur og því ekki
lengur hægt að vinna spilið.
Strax í upphafi spilsins er
sjálfsagt að framkvæma vörutaln-
ingu. Og þá kemur í ljós, að fjórir
slagir á lauf nægja til að vinna
spilið. Fyrsti slagurinn fæst á
spaðatíuna og þá kemur millileik-
urinn. Lágt lauf frá blindum,
austur lætur lágt og suður gerir
það einnig. Sér til undrunar fær
vestur á áttuna en getur ekkert
gert. Ekki getur hann spilað
spaðanum og suður vinnur sitt
spil örugglega.
Auðvitað er það heppni, að
vestur á bara níu og áttu í laufinu.
En það er líka um að gera að
notfæra sér slíkt happ.
Og jafnvel þó að austur ætti t.d.
laufáttuna í stað fimmunnar er
alls ekki víst, að hann komi auga
á, að nauðsynlegt er að láta hana
þegar tvistinum er spilað frá
blindum. Slíkt er ekki öllum gefið.
Hátíðirnar fara nú senn í
hönd. Við förum nú sem óðast að
viða að okkur föngum til jólanna,
mat, sælgæti, öli og fatnaði ásamt
fleiru.
Börnin fá að búa til jólaskraut í
skólunum og heima. Þeim eru
sagðar sögur og það eru sungin
jólalög. Þetta er yndislegur tími
fyrir börnin.
Konurnar fá að sýna hvað í
þeim býr af þreki og þrótti. Það
þarf að þrífa, brasa, fægja, sauma,
prjóna, kaupa inn-o.fl. o.fl. Karl-
arnir fá að taka upp budduna
oftar en ella. Erum við þá ekki
ákaflega ánægð á .jólunum þar
sem við sitjum þreytt eftir allt
vafstrið og södd eftir jólakræs-
ingarnar? Við erum glöð yfir
jólagjöfunum sem við höfum gefið
börnunum okkar og nánustu vin-
um og vandamönnum.
• Við borðum,
meðbræður okkar
svelta
Setjum nú svo að á jólunum
birtist skyndilega myndir, sem við
LLausnargjald í Persíu
Kftir Kvelyn Anthonv
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslenzku
0
134
Hún. hristi höfuðið.
— Við förum saman. sagði
hún. — Ég skil þig ekki eftir,
svo að þér er bezt að hætta að
tala um það. Reyndu frekar að
finna einhverja leið svo að við
komumst bæði í burtu.
— Ég get það ekki, sagði
Peters þreytulega — mér finnst
ég vera að líða út af á hverri
stundu. Ef ég lið í ómegin og
Resnais gerir áhlaup erum við
búin að vera.
Eileen leit á hann.
— Sýndu mér hvernig á að
handleika þessa byssu, hvíslaði
hún.
— Segðu mér hvað ég á að
gera og ég skal gera það.
— Þú myndir ekki vera
nægilega viðbragðsfljót, sagði
Peters.
— Hann myndi sprengja þig
í loft upp áður en þú hefðir sett
höndina á gikkinn. Hann er
atvinnumaður. Ég næ honum
aldrei eins og ég náði Made-
leine.
Andartak lokaði hann augun-
um og fann strax hvernig með-
vitundarleysið leitaði á hann.
Höfuðið var svo þungt, svo
þungt. Hann barðist gegn því
með öllu þvi sem hann átti til.
— Ég er að líða út af, tautaði
hann og sá skelfinguna á and-
liti hennar. En hann gat ekki
einu sinni haldið á rifflinum
sem skall á gólfið.
— Handsprengjan, sagði
hann — ef hann kemur inn
skjótandi taktu út pinnann og
teldu upp að þremur... og
kastaðu svo... elskan mín...
Hann hné niður. Eileen hall-
aði sér yfir hann. Hann andaði
ótt og títt, andlit hans var
óhugnanlega grátt og vott af
svita. Hún tók upp hand-
sprengjuna. Ef Frakkinn lædd-
ist að þeim varð hún að muna.
Hún settist niður og lagði við
hlustirnar, reyndi að greina
hvert hljóð sem að eyrunum
barst. Og henni fannst að öll
sund væru lokuð og nú væri
aðeins um að ræða að bíða.
Resnais sveiflaði sér upp á
svalirnar á fyrstu hæð. Hann
hraðaði sér inn og niður stig-
ann og framhjá herberginu þar
sem lík Ahmeds lá. Þá heyrði
hann að skeyti var að koma.
Hann nam staðar og hugsaði
með sér að það væri bezt að
hlýða á skilaboðin. Peters
myndi ekki vita annað en hann
lægi í leyni við bílskúrinn. Það
var ekki líklegt að hann reyndi
að komast undan i bráð — ekki
svona skömmu eftir að hann
hafði kálað Madeleine. Hann
tók upp heyrnartækið og tók
niður boðin. „Staðfesti fyrri
skipanir. Aðgerðum aflýst
vegna handtöku Homsi. Viljum
staðfestingu á að gísl hafi verið
tekinn af lífi.“
Homsi handtekinn. Resnais
lét þá senda boðin öðru sinni
meðan hann reyndi að jafna sig.
Peters hlaut að hafa tekið við
boðunum. Eileen Field skyldi
liflátin og hópurinn átti að
dreifa sér. Allt var til einskis.
Dauði Madeieine. Manndráps-
tilraun hans á Peters. Hann
svaraði ekki skilaboðunum.
Látum þá i Damaskus bara
halda að húsið sé tómt. En
hetjan sem hann hafði sjálfur
tilkynnt að hefði farizt í slysi
hafði risið upp frá dauðum og
hélt til 1 bílskúrnum ásamt
gislinum. Resnais vissi ekki
hverju átti að svara. Hann varð
að reyna að komast að niður-
stöðu. En fyrst varð hann að
ljúka verkinu. Hann læddist að
bilskúrnum og hann þóttist vita
að Eileen og Peters væru þarna
ennþá. Tvær handsprengjur
hlutu að duga. Hann ýtti hægt
upp hurðinni og bjó sig undir
að kasta þeirri fyrri.
Lögreglubílarnir gerðu
fyrstu atlögurnar á hús sem
voru í eigu Alsírmanna og
Araba skömmu eftir dögun.
Leit leiddi ekkert grunsamlegt
í Ijós. Ýmsir sem grunaðir voru
um að fylgja málstað Palestínu-
manna voru teknir í yfir-
heyrslu.